به گزارش همشهری آنلاین، دانسته‌های ما درباره اینکه چه نوع ماسک‌هایی برای جلوگیری از شیوع کرونا و چه شیوه ماسک زدنی بهتر است، هنوز در حال تکمیل شدن است.
اما دست‌کم سه عامل در کارایی ماسک‌ها مؤثر هستند:
- اندازه مناسب: منظور این است که ماسک باید به‌طور کامل و چسبیده به پوست، دهان و بینی شما را بپوشاند. ضمناً باید مراقب باشید که همیشه ماسک روی صورتتان بماند، ماسکی که دور گردن یا از گوش‌هایتان آویزان است بی‌تأثیر است. لبه بالایی ماسک باید کاملاً روی بینی و لبه پایینی ماسک باید کاملاً روی چانه‌تان چسبیده باشد. وجود شکاف میان ماسک و پوست امکان خروج قطرک‌ها و ذرات هواپخش را می‌دهد. برای جلوگیری، مراقب باشید که هنگامی‌که ماسک می‌زنید یا هنگامی‌که ماسک را برمی‌دارید، به آن دست نزنید.
- پارچه و مواد سازنده ماسک: بررسی‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهند که پارچه‌های ریزبافت و با رج‌شمار بالا بهتر می‌توانند ذرات میکروسکوپی ویروس را فیلتر کنند. اگر هنگامی‌که ماسک را در برابر نور نگه می‌دارید، بتوانید رشته‌های تشکیل‌دهنده آن را ببینید، احتمالاً ماسک آن‌قدر کلفت و ریزبافت نیست که مانع عبور ویروس شود. پارچه کتان خالص بهتر از پارچه‌های ساخته‌شده از مواد مصنوعی مانند پلی‌استر است. توصیه کلی این است که ماسک دست‌کم دولایه داشته باشد. ماسک‌های خانگی یک انتخاب شما هستند و می‌توانید با افزودن چیزهایی مانند فیلتر قهوه یا دستمال‌کاغذی در فاصله دولایه توانایی فیلتر کردن آن‌ها را افزایش دهد. ماسک‌هایی که یک سیم فلزی در لبه بالایی‌شان دارند که امکان خم کردن و چسباندن ماسک را روی پل بینی می‌دهند، می‌توانند از بخار گرفتن شیشه عینکتان جلوگیری کنند.
- قابلیت تنفس: اگر هنگام ماسک نزدن نتوانید به‌راحتی تنفس کنید، احتمال اینکه ماسکتان را بردارید بیشتر می‌شود. برخی از مواد تأثیربخشی بیشتر در فیلتر کردن ذرات دارند، اما تحمل ماسک‌های ساخته‌شده از آن‌ها مشکل و آزارنده است. از طرف دیگر حتی اگر ماده‌ای مانند تکه‌ای از کیسه جاروبرقی به‌عنوان یک لایه ماسک قابل‌تحمل باشد، قبل از استفاده از آن باید درباره بی‌خطر بودنشان تحقیق کنید. برخی از فیلترهای هپا (فیلتر ذرات معلق با کارآمدی بالا) دارای فایبرگلس هستند که استنشاق آن زیان‌آور است.