پس از آغاز به کار این فرودگاه ۳۰۰ هکتاری، کم‌کم تأسیسات، برج مراقبت و آشیانه‌های متعددی در اینجا ساخته شد و بعدها طول باند آن افزایش پیدا کرد تا آئروپلان‌ها مشکلی در نشست و برخاست پیدا نکنند.
در همین زمان ساختمان‌هایی در ضلع شمالی این فرودگاه ساخته شد که به آشیانه هواپیماها اختصاص پیدا کرد. این ساختمان‌ها در کنار نخستین برج مراقبت کشور که در ۲ طبقه طراحی و ساخته شده، باارزش‌ترین مکان تاریخی این بوستان است. ساختمان‌ها با اسکلت چوبی و با معماری کاملاً سنتی و سقف‌ها و رواق‌های آشیانه هم به‌طور کامل از چوب ساخته شده‌اند.
با همکاری نیروی هوایی ارتش، شهرداری تهران و سازمان میراث فرهنگی و نهادهای دیگر می‌توان آن را به محلی برای راه‌اندازی موزه‌ای برای تاریخ هوانوردی ایران دراختیار عموم مردم قرار داد. در هر گوشه از این بوستان می‌توان نشانه‌هایی از روند تکامل تاریخی یک فرودگاه نظامی را پیدا کرد که قدمت آن کمی بیشتر از تاریخ شکل‌گیری نیروی هوایی ارتش در کشورمان است.