ادامه این روند می‌تواند باعث افسردگی دوستان معلول شود.» او که خود ورزشکار است، می‌گوید: «بخش قابل توجه ارتباطات اجتماعی معلولان در دورهمی‌های دوستانه‌شان خلاصه می‌شود. این دورهمی‌ها یا در تشکل‌ها اتفاق می‌افتد یا در سالن‌های ورزشی. ما امروز هیچ‌کدام از این مزیت‌ها را نداریم.»
ذاکری می‌افزاید: «کرونا تمامی فعالیت‌های اجتماعی معلولان را به تعطیلی کشانده است، چه بازارچه‌هایی که در آن محصولات تولیدی‌شان را به فروش می‌رساندند و چه محافل دوستانه‌شان را. کمتر کسی جرئت می‌کند با توجه به بیماری‌های زمینه‌ای که دچارش شده ریسک بیرون آمدن از خانه را به جان بخرد، از طرفی امکانات لازم را در اختیار ندارند تا از طریق فضای مجازی بتوانند نیازهای خود را تأمین کنند.»
ذاکری می‌گوید: «جامعه معلولان امروز نیازمند امکانات ورزش مناسب در خانه هستند و شهرداری می‌تواند حداقل این امکانات را اعم از دارت، کش‌های ورزشی و یا توپ را برای معلولان هر منطقه به‌صورت امانی تهیه کند تا با کمک این وسایل انجام حداقل حرکت‌های ورزشی در خانه برای معلولان فراهم شود.»
او در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به افسردگی جامعه معلولان در روزهای همه‌گیری کرونا می‌گوید: «جامعه معلولان بیش از هر چیز این روزها نیازمند خدمات مشاوره‌ای رایگان است و این امکان باید در سایه توجه و حمایت مسئولان حوزه اجتماعی برای معلولان فراهم شود.»
دبیر منطقه‌ای معلولان منطقه ۱۱ در ادامه با اشاره به محرومیت خانواده‌های دارای معلول می‌گوید: «از روزی که به دلیل شیوع کرونا آموزش‌های مجازی جایگزین آموزش‌های حضوری شده است، خیلی از دانش‌آموزان معلول امکان بهره‌مندی از این آموزش‌ها را ندارند؛ چون امکانات لازم را در اختیار ندارند.»
ذاکری در پایان تأکید می‌کند که حداقل ابزار لازم برای بهره‌مندی از آموزش‌های مجازی داشتن یک گوشی هوشمند است که تأمین آن برای خانواده‌ها دور از انتظار است و خیّران باید در این زمینه دست جامعه معلولان را در مناطق محروم‌تر از جمله منطقه ۱۱ بگیرند.