اما گوجه‌فرنگی یا به قول فرنگی‌ها "توماتو" از کجا سروکله‌اش در سفره تهرانی‌ها پیدا شد و تا امروز پای تقریباً همه وعده‌های غذایی مانده است؟
در واقع بذر گوجه‌فرنگی در زمین‌های کشاورزی تهران به بار نشست و محصول داد. ماجرا مربوط به دوره قاجار و سفرهای خارجی رجال درباری است.
«معیر الممالک» داماد ناصرالدین‌شاه، به سفر فرنگ و اروپا می‌رود و همانجا با گوجه‌فرنگی آشنا می‌شود.
این داماد گردشگر ناصرالدین‌شاه بذر گوجه‌فرنگی را با تعدادی از تخم سبزی‌های جدید همراه نامه جداگانه که در آن دستورالعمل چگونگی کاشت و نگهداری و برداشت گوجه‌فرنگی نوشته شده، به تهران می‌فرستد.
تأکید زیادی هم بر کاشت این بذرها و راه‌اندازی بوته‌زاری بزرگ در زمین‌های کشاورزی می‌کند. با این وجود تا مدت‌ها کسی از اینکه این گیاه خوراکی است، خبری نداشته و همه فکر می‌کردند گوجه‌فرنگی‌گونه‌ای گیاه است که گل قرمز دارد.
تا اینکه عموی ناصرالدین‌شاه از کنار یکی زمین‌های کشت گوجه‌فرنگی گذر می‌کند. او از تجربه سفری که به اروپا داشته می‌دانسته این گیاه خوردنی است.
او دستور چیدن گوجه‌فرنگی را می‌دهد و در مقابل بهت و حیرت همه خدمه و حشم درباری گوجه‌فرنگی را می‌خورد و مردم وقتی می‌بینند این شاهزاده قجری با خوردن گوجه‌فرنگی هیچ آسیبی ندید، به خوردن گوجه‌فرنگی روی می‌آورند و پای ثابت سفره‌های تهرانی می‌شود.