همشهری آنلاین _ ابوذر چهل امیرانی: پس از قطع زنجیره کرونا ورزشکاران باید تمرینات زیادی انجام دهند تا به شرایط بدنی آیده‌آل برسند و بتوانند باز هم در مسابقات خوش بدرخشند، اما در همین اوضاع و احوال ورزشکارانی هستند که نه تنها ورزش را کنار نگذاشته اند، بلکه توانسته‌اند با همت عالی برای کشور افتخارآفرینی کنند. نمونه‌اش «امیررضا مهربان» است که توانست رتبه جهانی از رقابت‌های «پومسه» (رشته حرکات نمایشی تکواندو) را کسب کند، آن هم با شرکت در رقابت‌های مجازی.
کرونا بخش زیادی از فکر و زندگی‌مان را درگیر کرده و از اطرافیان خود بی‌خبر مانده‌ایم. همین موضوع باعث شده تا کمتر کسی با خبر شود که جوانی از ساکنان محله آذری توانسته مدال برنز رقابت‌های پومسه قهرمانی جهان را به دست بیاورد. به همین دلیل از تبریک‌ها و خوشامدگویی‌های معمول برای این بچه‌محل خبری نیست و البته خودش نیز انتظاری از اهالی و مسئولان منطقه ندارد. امیررضا مهربان پومسه‌رو و نماینده کشورمان در مسابقات آنلاین قهرمانی جهان، عضو تیم‌ملی تکواندو در رشته پومسه است که ۴ اسفند سال ۱۳۷۷ در محله آذری به دنیا آمده است. دوره ابتدایی را در مدرسه امین، مقطع راهنمایی را در مدارس شهیدان کربلایی و ناظم‌البکا و دوره دبیرستان را در مدارس ابوریحان و آزادگان‌گذارنده است. اکنون دانشجوی کارشناسی رشته تربیت‌بدنی دانشگاه تهران است.
- تشویق‌های خانواده، ادامه ورزش
مادرش مشوق اصلی او برای انجام فعالیت‌های ورزشی بوده و پدرش نیز با وجود درآمد کم و سختی‌های زندگی به خاطر اجاره‌نشینی، همیشه پشتیبان امیررضا بوده است. در ۳ سالگی فعالیت در رشته ژیمناستیک را شروع کرده و تا ۵ سالگی ادامه داده است، اما مدتی ورزش را کنار گذاشته تا اینکه سال ۱۳۸۴ باز هم به اصرار مادرش، به مجموعه ورزشی گل گندم در محله‌اش رفته و آنجا با رشته تکواندو آشنا شده است. می‌گوید: «رشته کشتی را دوست داشتم و در مجموعه گل گندم همین رشته و رشته‌هایی مثل فوتبال، فوتسال، بسکتبال، والیبال و... آموزش داده می‌شد. با این وجود در رشته تکواندو ثبت‌نام کردم.» مهربان، روش «کیوروگی» را در تکواندو انتخاب کرد که مبارزه در آن حرف اول را می‌زند.
در چند مسابقه هم شرکت کرد تا اینکه از ناحیه زانو و مچ آسیب دید. همین موضوع باعث شد سراغ رشته پومسه در تکواندو برود که حرکات آن نمایشی است. به این صورت که ورزشکار به‌صورت فردی یا در گروه‌های ۲ و ۳ نفره، حرکات ورزشی را به‌صورت نمایشی انجام می‌دهد و در آن از مبارزه با حریف خبری نیست.
- تحمل همه مشکلات برای رسیدن به آرزوها
مهربان، برای رسیدن به موفقیت سختی‌های زیادی کشیده است. تکواندو را در مجموعه گل گندم زیرنظر استاد «هادی قنبری» شروع کرده، اما از آنجا که امکانات در سبک پومسه فراهم نبود، به باشگاه برادران در محدوده پل سید خندان می‌رفت تا از تجربیات استاد «حمید باقی‌نژاد» یکی از مربیان نمونه کشور در رشته تکواندو استفاده کند. پس از مدتی به مجموعه ورزشی در شهرک قدس رفت تا فعالیت در این رشته را زیرنظر استاد «حسینعلی نظری» استاد دانشگاه و قهرمان جهان دنبال کند. اکنون ۸ سال است که به این مجموعه رفت‌وآمد دارد. مهربان می‌گوید: «فاصله خانه ما تا این مجموعه زیاد است و هر روز حدود ۴ ساعت برای رفت‌وآمد به باشگاه وقت می‌گذاشتم.
آن زمان خبری از مترو نبود و مجبور بودم با اتوبوس به شهرک غرب بروم. البته الان هم این مشکل را دارم و باید وقت زیادی برای رسیدن به محل تمریناتم صرف کنم. متأسفانه نه تنها در محله آذری و منطقه ۱۷، بلکه در جنوب تهران امکانات زیادی برای این رشته وجود ندارد و باید سختی‌های راه را تحمل کنم.»
- استرس قطع اینترنت و کسب مقام سومی
مهربان به مسابقه اخیری که در آن شرکت کرده، اشاره می‌کند و می‌گوید: «رقابت‌های پومسه قهرمانی جهان به خاطر شیوع ویروس کرونا به‌صورت مجازی برگزار شد. ابتدا از حرکت‌های ورزشی خودمان تصویربرداری کردیم و رقابت‌های نهایی به‌صورت آنلاین برگزار شد. فدراسیون تکواندو هم کمک زیادی برای فراهم کردن امکانات و ضبط و ارسال فیلم‌ها کرد، اما در مرحله فینال که رقابت‌ها به‌صورت زنده برگزار می‌شد، استرس زیادی داشتم.
این نگرانی به خاطر شرکت در مسابقات نبود، بلکه مدام می‌ترسیدم اینترنت قطع شود و از مسابقات حذف شوم. شرط این مسابقات، انجام زنده و آنلاین حرکات بود و اگر اینترنت قطع می‌شد از رقابت‌ها خط می‌خوردم. متأسفانه نت هم ضعیف بود و شاید همین نگرانی‌ها باعث شد تا رتبه سوم را به دست بیاورم، البته خوشحالم که توانستم بعد از ۵ سال در گروه مردان و رده سنی ۱۸ تا ۳۰سال برای کشورم مقام بیاورم.» در مسابقات آنلاین قهرمانی پومسه، ۴۰۱ورزشکار از ۷۹کشور در ۲ بخش انفرادی استاندارد و ابداعی شرکت کرده بودند.
- کسی از من کمک نخواست
بچه‌محل‌ها از فعالیت‌های ورزشی مهربان با خبرند، ولی به گفته خودش تاکنون کسی برای فعالیت در این رشته از او کمک نخواسته است، اما برادر کوچکش با دیدن موفقیت‌های او در رشته تکواندو مجموعه ورزشی گل گندم نامنویسی کرده است. مهربان، هم هر از گاهی برای دیدن تمرینات برادرش به این مجموعه می‌رود که روزگاری فعالیت‌های خود را در آنجا شروع کرده است. دوست دارد شرایطی فراهم شود تا در این مجموعه یا محله‌اش به بچه‌محل‌ها تمرین ورزشی بدهد، اما عنوان می‌کند محله‌اش امکانات ورزشی محدودی دارد و متأسفانه ورزشکاران برای تمرینات حرفه‌ای مجبورند به مناطق دیگر بروند. طی مسافت طولانی و پرداخت هزینه زیاد مجموعه‌های ورزشی مرکز و شمال شهر هم برای ساکنان جنوب شهر دشوار است و در این مسیر خیلی‌ها از ادامه راه منصرف می‌شوند. مهربان، هم با درک این موضوع و برای تأمین هزینه‌هایش، در یک کارگاه کار و هر روز وقت زیادی را آنجا سپری می‌کند.
این ورزشکار هم‌محله‌ای از نبود حامی مالی در این رشته گلایه دارد و عنوان می‌کند جوایز مسابقات این رشته هم ناچیز است و حتی گاهی اوقات ورزشکاران مجبور می‌شوند برای حضور در مسابقات بین‌المللی هزینه زیادی صرف کنند. او یکی از مشکلات محله‌اش را جولان معتادان معرفی می‌کند و می‌گوید: «معتادان در همه قسمت‌های محله آذری دیده می‌شوند. آنها در اطراف مجموعه گل گندم به خرید و فروش و مصرف موادمخدر می‌پردازند و امنیت و سلامتی ورزشکاران را به خطر می‌اندازند. پس از زیرزمینی شدن خط آهن تهران‌ـ تبریز هم معتادان از طریق هواکش‌ها وارد تونل می‌شوند و در زیر زمین موادمخدر مصرف می‌کنند.»
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش ۲ نفره تیمی‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش ۲ نفره تیمی‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۵
مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان در بخش تیمی ۲ نفره‌ـ پرو، سال۲۰۱۶
مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ پرو، سال۲۰۱۶
- حمایت خانواده‌ها و پرورش استعداد فرزندان
امیررضا مهربان موفقیت‌هایش را حاصل حمایت خانواده، به‌خصوص مادرش می‌داند. مادر این ورزشکار هم‌محله‌ای «زهره نوروزی» نام دارد که کمک‌بهیار جراحی زنان بیمارستان ضیائیان است و اکنون در بخش اطفال این بیمارستان فعالیت می‌کند. مهربان می‌گوید: «بسیاری از خانواده‌ها فرزندان خود را به فعالیت‌های ورزشی ترغیب می‌کنند، اما برنامه منسجم و مستمری برای تمرینات آنها ندارند.
به‌عنوان مثال، برخی فرزندان خود را در ایام تابستان به مجموعه‌های ورزشی می‌فرستند، اما به محض بازگشایی مدارس از ادامه فعالیت آنها جلوگیری می‌کنند.» وی ادامه می‌دهد: «این خانواده‌ها نگاه تفریحی و مقطعی به ورزش فرزندان خود دارند و به همین خاطر خیلی از افراد مستعد شناسایی نمی‌شوند یا اقدامی برای پرورش استعداد آنها انجام نمی‌شود.» این پومسه‌رو کشورمان با اشاره به ضرورت همراهی فرزندان در فعالیت‌های ورزشی می‌گوید: «خانواده‌ها باید استعداد فرزندان خود را بشناسند و برای پرورش آنها برنامه‌ریزی کنند. در این صورت می‌توانند راه را برای عضویت فرزندان خود در تیم‌های ملی و کسب موفقیت‌شان باز کنند.»