همشهری آنلاین_مژگان مهرابی: این محله از ضلع‌های شمال و جنوب به بزرگراه‌های شهید بابایی و شهید زین‌الدین راه دارد و در سمت شرق و ضلع غربی آن بزرگراه شهید صیاد شیرازی و خیابان پاسداران قرار گرفته است. اما شکل‌گیری ضرابخانه، که به سال 1295 هجری قمری برمی‌گردد و تا قبل از آن این محدوده بایر بوده و فردی به نام «محمودخان ناصرالملک» در سال 1275 کارخانه چلواربافی در آن ایجاد کرده بود.
20 سال بعد ناصرالدین شاه دستور داده کارخانه چلواربافی به جای دیگری منتقل و مکان آن به ضرابخانه اختصاص داده شود. این موضوع اتفاق افتاده و از آن زمان تاکنون این محله بنا به وجود ضرابخانه به همین نام مشهور شد. در ابتدای امر پول مسی در آن ضرب می‌شد و یک سال بعد از تأسیس ضرابخانه انواع پول‌های دیگری هم در این مکان ضرب می‌شد. آن طور که در کتاب‌های تاریخ طهران روایت شده، این محله از کهن‌ترین‌آبادی‌های اطراف تهران بوده و هیچ امکاناتی هم نداشته است.
به گونه‌ای که اهالی آب آشامیدنی خود را باید از قنات داخل کارخانه تأمین می‌کردند. البته دست‌اندرکاران ضرابخانه قنات این مکان را به گونه‌ای طراحی کرده بودند که آب به داخل آب‌انبار خانه‌ها هدایت می‌شده‌است. نکته دیگر خارج بودن محله از محدوده شهر بود که ژاندارمری حفظ امنیت آنجا را برعهده گرفته بود.
مدتی بعد برای کارکنان ضرابخانه، خانه‌های سازمانی ساخته شد که بتوانند راحت رفت‌وآمد کنند. اما نکته مهم تحصیل بچه‌ها بود که به دلیل نبود مدرسه در محله ضرابخانه، دانش‌آموزان ناگزیر بودند مسیر طولانی را طی کرده و به مدرسه‌های قلهک بروند.
از آن زمان سال‌ها می‌گذرد اما به دلیل هویت تاریخی ضرابخانه، این محله به یکی از مراکز پولی و مالی کشور تبدیل شده‌است.