همشهری آنلاین_مژگان محرابی: شکل‌گیری این محله به سال ۱۳۳۵ برمی‌گردد. یعنی زمانی که در این محدوده تا چشم کار می‌کرده زمین‌های لم یزرع و بیابانی بوده است. قدیمی‌های محله می‌گویند در آن زمان به دلیل ارزانی قیمت ملک در این محله، افراد کم درآمد از گوشه و کنار پایتخت برای سکونت به این محدوده از شهر در جنوب‌شرق پایتخت رو آورده‌اند. بعد از آن نوبت به شهروندان غیرتهرانی رسید و جمعی از یک طایفه در جنوب‌شرق کشور و همچنین افرادی از اقوامی در گیلان و شهرهای کردنشین شمال غرب و غرب کشور راهی تهران شده و در این محدوده ساکن می‌شوند.
با افزایش جمعیت کم‌کم زمین‌های بیابانی شکل محله به خود می‌گیرد و برای رفاه اهالی مغازه‌ها و بازارهای خرید محلی هم یکی پس از دیگری شکل می‌گیرند تا اینکه پای نخستین دکل مخابراتی به محله باز شده و در پارک سپه آن زمان و بوستان ولی‌عصر(عج) فعلی جانمایی می‌شود و از آن زمان به بعد، ساکنان محلی به این بخش از شهر محله «بیسیم» می‌گویند و این محله به بیسیم شهرت یافته‌است.
البته درباره هویت و تاریخچه این بخش از شهر روایت‌های دیگری هم وجود دارد که می‌گوید در زمانی این محله، محل رفت‌وآمد افرادی از قشر لوطی‌های شهر بوده است. این افراد در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در محله رفت‌وآمد داشتند و با کفش‌های پاشنه خوابیده و راه رفتن‌هایی که سینه‌شان به جلو ستبر می‌کرد خودنمایی می‌کردند. این جماعت کلاه شاپویی روی سر می‌گذاشتند و با دستمالی در گردن که آنها را لوطی معرفی می‌کرد در معابر محله دیده می‌شدند.