دکتر مصدق برای رفع مشکل کمبود مسکن «بانک ساختمانی» را تأسیس کرد. سرمایه این بانک با «۱۷ فقره اراضی متعلق به دولت» در محدوده نارمک و نازی‌آباد و... تأمین شد. بانک ساختمانی اراضی نازی‌آباد و نارمک را قطعه‌بندی کرد و به مردم فروخت. زمین‌های نازی‌آباد را مترمربعی ۳۰ ریال و نارمک را ۴۰ ریال که البته ۱۰ ریالش نقد بود و بقیه قسطی.
آن سال «علی‌اکبر معینی‌فر» مهندس ناظر ساختمان و رئیس بانک ساختمانی نازی‌آباد بود. در این دوره شهردار تهران فردی به نام «مهام» بود که به دلیل ساخت فواره‌های زیاد در گوشه و کنار پایتخت به «شهردار فواره‌ساز» شهرت پیدا کرده بود. پس از مدتی به دستور شهردار وقت تهران، رؤسای بانک ساختمانی در هر منطقه، شهردار همان مناطق شدند و معینی‌فر نیز شهردار نازی‌آباد شد.
در این دوره تاریخی قرار شد که دولت در محل کوره‌های آجرپزی نازی‌آباد، آپارتمان‌سازی کندکه مسئولیتش با معینی‌فر بود و پس از مدتی آپارتمان‌ها یکی پس از دیگری در محله ساخته شد. حوالی سال ۱۳۳۶ زلزله بزرگی در مازندران اتفاق افتاد که کارشناسان ژاپنی از جمله پروفسور «هاگی وارا» و دکتر «تاچی نایتو» به ایران آمدند تا از مناطق زلزله‌زده بازدید کنند.
آنها به ساختمان‌های نوساز تهران در محدوده نازی‌آباد نیز سر زدند و وضعیت استحکام خانه‌ها را بررسی کردند. استادان دانشگاه توکیو بعد از مدتی برای معینی‌فر دعوتنامه فرستادند تا در دوره‌های زلزله‌شناسی شرکت کند و او این کار را انجام داد.