همشهری آنلاین_زهرا کریمی: درکه از شمال به رشته کوه توچال، از شرق به اراضی دانشگاه و اوین، از غرب با کوه توچال و سعادت‌آباد و از جنوب با اوین همسایه است. شکل‌گیری این روستا قصه خودش رادارد. معمولاً تهرانی‌ها فارغ از قصه هویتی و تاریخچه‌اش، این محله زیبا را سرآغاز یکی از مسیرهای محبوب کوهنوردی و تفرجگاهی می‌شناسند..
وجه تسمیه نام درکه از دَرِ مخفف دره و که علامت صغیر به معنای دره کوچک است. ساکنان اولیه ده باغداران و کشاورزان بوده‌اند ولی از زمانی که امامزاده سید محمد والی(ع) به این روستا آمد، روزانه به تعداد اهالی افزوده شد. کشف سنگ‌های قبور، تنورهای قدیمی وهاون‌های سنگی تراش خورده هنگام خاکبرداری و ساخت بنای امامزاده و جاری بودن چشمه آب در شمال بقعه متبرکه نشان از زندگی اهالی درکه در اطراف امامزاده دارد. هفت‌حوض، جنگل و آبشار کارا، آبشار جوزک، پلنگ جوزک، پلنگچال، آب سپید و هفت چشمه از معروف‌ترین جلوه‌های طبیعت زیبای دره درکه هستند.