همشهری آنلاین _ سحر جعفریان: مدرس یوگای خنده که تورهای شادی و خانوادگی برای افراد افسرده یا در معرض کسالت روحی برگزار می‌کند. نخستین باشگاه «آکادمیک خنده» را راه‌اندازی کرده است و در مراکز فرهنگی و مهدهای کودک اُپرای لبخند برپا می‌کند. تشکیل کلوب خنده ایرانی وتریبت بیش از ۳۰۰ مربی خنده ضمن اعطای مدرک رسمی و بین‌المللی از دیگر دستاوردهای «امیر پرورش» است که سال ۱۳۹۷ به‌عنوان کارآفرین نمونه در حوزه فعالیت‌های تأثیرگذار اجتماعی و فرهنگی معرفی شد. اما داستان این سفیر ۳۸ ساله شادی به همین‌جا ختم نمی‌شود. ماه گذشته او با شرکت در دهمین دوره از مسابقات جهانی خنده، مقام نخست بخش خنده تکنیکال و مقام سوم بخش عمومی را کسب کرد. به بهانه حضور و اجرای برنامه‌های مختلف در مراکز فرهنگی مناطق ۵ و ۹ کفت وگوی صمیمانه با اوترتیب دادیم که در زیر خلاصه‌ای از آن را با هم می‌خوانیم.
- لوس بودن یا خندان بودن؟
شیطنت و هیجان را می‌توان از حرکت متفاوت دست‌هایش هنگام صحبت کردن متوجه شد. خنده‌های رسا و دلنشین‌اش که آدم را بی‌اختیار به پهن کردن لبخندی بر لب وا می‌دارد وگاه گاه حین مصاحبه نمایان می‌شود. میمیک صورتش حتی آن هنگام که از موانع قانونی برای ارائه و اجرای بهتر هنرش و یا از نبود توجه به سلامت روانی افراد با هدف کاهش آسیب‌ها می‌گوید، اثری از غم نیست: «زندگی با همه افتان و خیزانش در جریان است. پس چرا غصه، چرا غم؟ » بعد از بیان این جمله، به تاریخچه شکل‌گیری «یوگای خنده» اشاره می‌کند و می‌گوید: «داستان این هنر از کشف علمی تأثیر خنده و شادی بر روند درمان برخی بیماری‌ها به همت یک پزشک آمریکایی (پچ آدامز) شکل گرفت. داستانی که در دهه ۹۰ میلادی به تشکیل گروه «پزشکان دلقک» منتج شد و موج آن، سال ۱۹۹۵ به «هند» رسید.
در هند «مادان کاتاریا» پزشکی بود که یوگای خنده را به شکل و شمایل امروزی تبدیل کرد. این آغاز راه خنده تراپی‌هایی بود که بر منطقه‌ای دست و پاگیر و بیماری‌های گوناگون از جمله بیماری‌های «روان تنی» اثری مثبت می‌گذاشت. تأسیس کلوب یوگای خنده در هند با اقبالی جهانی روبه‌رو شد. به‌گونه‌ایی که کمتر کسی گمان می‌کرد که پس از سال‌ها، ضمن تربیت مربیان خنده درمان، بیش از ۱۷ هزار کلوب خنده و شادی فعال شود. در ایران اما به سبب فرهنگی متمایل به غم، موانع در بخش صدور مجوز فعالیت مستقل تا برخی مدیریت‌های غیراصولی، یوگای خنده آن‌گونه که باید و شاید به مردم معرفی نشده است. خیلی‌ها به سبب همین دلایل که ذکر کردم، خنده زیاد را دلیل سبک سری فرد یا لوس بودن او می‌پندارند. در حالی که خنده درمانی، علمی نوپدید در عرصه درمان بیماری‌ها است.»
- خنداندن متفاوت شهروندان در مناطق مختلف
«خنده بر هر دردی درمان است از جمله «کرونا»». مربی بین‌المللی یوگای خنده با بیان این جمله، ادامه می‌دهد: «در شرایط سخت و مجازی کنونی، خنده و شاداب بودن می‌تواند به‌گذار از این مرحله کمک بسیار کند. با این هدف، اجراهای گوناگونی را تدارک دیده‌ام تا شهروندان با ریزش استرس‌های خود به مقابله با کرونا بپردازند. هر چند، خنداندن افراد با یکدیگر متفاوت است. این تفاوت را می‌توان در محله‌ها و مناطق پایتخت مثال زد. شیوه خنداندن شهروندان مناطق شمالی و جنوبی شهر با توجه به نوع فرهنگ قالب و وضعیت اقتصادی متمایز است.
این تفاوت باید با خدمات درست و استاندارد در همه عرصه‌ها از اجتماعی گرفته تا بهداشتی از سوی ارگان‌های مرتبط دولتی پوشش داده شود تا خشونت، افسردگی و فاصله طبقاتی جایگزین نشود. البته ناگفته نماند، خنده درمانی‌های فرد به فرد یا خصوصی، گواه این نکته است که افراد با غنای مالی و فرهنگی نیز اغلب دچار افسردگی و بیماری‌های روحی می‌شوند. سفیر خنده ایران می‌افزاید: «مناطق محدوده غربی مانند ۵ و ۹، از جمله مناطقی هستند که به تازگی به اجرای برنامه‌های شاد و خنده محور توجه می‌کنند و این مسئله می‌تواند به تغییر سبک زندگی شهروندان بینجامد. تغییری که در بلندمدت بر کارایی فردی، محلی و شغلی آنها تأثیرگذار خواهد بود.»
- کاپ قهرمانی خنده
پرورش که تجربه خنداندن مسافران مترو تهران را نیز برای چند سال پیاپی دارد، می‌گوید: «مترو یکی از بهترین مکان‌های شهری است که در همه جای دنیا با هدف شاد کردن مردم، توجه ویژه‌ای به آن می‌شود. چراکه محیط بسته آن، مانع از فرار افراد نسبت به آثار خنده می‌شود. به عبارتی اگر مسافران در معرض موقعیتی خنده‌دار قرار گیرند، ناگزیر به خنده هستند. ۷ سال با گروه خود در ایستگاه‌های مختلف مترو برنامه اجرا کردیم و با استقبال مواجه بودیم که شیوع کرونا کمی دست و پایمان را بست. البته همه پیامدهای کرونا، منفی نیست. چراکه مجازی برگزار شدن مسابقات جهانی خنده به سبب همین کرونا، سبب شد تا شرایط شرکت در آن برایم فراهم شود و موفق به دریافت کاپ قهرمانی خنده در جهان شوم. دوست دارم از این عنوان برای ارتقای نشاط و تأمین سلامت روانی هموطنانم استفاده کنم.»
- سفیر خنده از نمایی نزدیک
امیر پرورش، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی «معدن»، تجربه اشتغال در حرفه‌های متنوعی را در کارنامه خود ثبت کرده است. از مهندسی در پروژه‌های مختلف حفاری مترو تهران گرفته تا تدریس در مدارس و مهدهای کودک که در نهایت پای او را به یکی از برنامه‌های تلویزیونی ویژه انتخاب بهترین خنده باز کرد. اتفاقی که سبب کشف استعداد ذاتی‌اش در خندیدن و خنداندن شد. با توجه به همین استعداد ذاتی و توصیه دوستان راهی هند شد تا آموزش‌های تخصصی یوگای خنده را دریافت کند. پس از سال‌ها تحصیل و کسب تجربه ضمن دریافت مدرک معتبر بین‌المللی تدریس، عنوان «سفیر خنده ایران» را نیز از بنیانگذار علم و هنر یوگای خنده در جهان کسب کرد. راه‌اندازی کلوپ‌های خنده، اجراهای سازمانی و خصوصی، برپایی باشگاه‌های خنده، تربیت مربی خنده و برگزاری جلسات خنده درمانی به‌صورت فردی و جمعی، از جمله فعالیت‌های حرفه‌ای او به شمار می‌آیند. به این موارد باید اجراهای رایگان و خیرخواهانه ویژه کودکان سرطانی و کودکان‌کار را نیز اضافه کرد.