همشهری آنلاین_شهره کیانوش راد: «عرفانه سادات احمدی» متولد سال ۱۳۷۶ ایده‌هایی نو در سر دارد که در صورت حمایت می‌تواند از آنها برای بهبود فضای شهر استفاده کند. بلوک رنگی شبرنگ و شب تاب نخستین اختراع او
در ۱۴ سالگی بود. او اکنون ۳ طرح متفاوت در زمینه کسب و کار شهری، روان‌شناسی شهری و زیباسازی شهری در دست دارد که یکی از آنها در حال تبدیل به استارت آپ است. با او درباره اهمیت حمایت از ایده‌ها و کسب وکارهای نو و استفاده از ظرفیت جوانان در شهر گفت‌وگو کرده‌ایم.
عرفانه ۱۴ ساله بود که در اثر حادثه تصادفی که برای یکی از بستگانش اتفاق افتاد به فکر ساخت بلوک‌های رنگی افتاد. او ماجرایی که چند سال پیش موجب سوق دادن او به سمت ثبت اختراع شد را این‌گونه تعریف می‌کند: «یکی از بستگانمان به دلیل واضح نبودن جدول نیوجرسی که وسط بزرگراه قرار داشت، تصادف کرد و این حادثه منجر به معلولیت یکی از سرنشینان خودرو شد. شنیدن خبر این تصادف تأثیر بدی روی من گذاشت. همان زمان به فکر افتادم که اگر این بلوک‌ها رنگی بودند شاید این اتفاق نمی‌افتاد. این ایده در ذهنم بود. برای اجرای آن شروع به مطالعه و تحقیق کردم. آن سال‌ها سرعت اینترنت خیلی پایین بود و امکان جست وجو و دسترسی به مطالب جدید مانند الان نبود. به همین دلیل تحقیق از طریق اینترنت درباره کسب اطلاعات و پرورش ایده‌ای که در ذهن داشتم برایم مشکل بود.
سراغ کتاب رفتم که بتوانم اطلاعاتم را بیشتر کنم. با افرادی که در این زمینه تخصص داشتند گفت‌وگو و مشورت می‌کردم. سرانجام بعد از تولید نمونه آزمایشی و گرفتن تأیید از مرکز تحقیقات ساختمان مسکن که الان به نام مسکن، راه و شهرسازی تغییر نام یافته است سعی کردم این ایده را به ثبت برسانم. به پیشنهاد یکی از دوستان ایده را به‌صورت گروهی ثبت کردیم.
بعد از آن در جشنواره خوارزمی حضور یافتم و ۲ سال بعد هم اختراع بعدی‌ام را ثبت کردم؛ در حالی که همچنان به فکر تکمیل و اختراع اول بودم. به دلیل بسط این ایده در بخش پدافند غیرعامل، طرح من در جشنواره بام شهرتهران منتخب اعلام شد. دریافت تندیس از این جشنواره سبب شد که من تحقیقاتم را ادامه دهم و بتوانم طرح‌های جدیدتری را پیگیری کنم. بعد از آن با شرکت در سومین جشنواره نانو کشوری، رتبه سوم را به دست آوردم.»
علاقه احمدی به حوزه روان‌شناسی و شهرسازی موجب شد تا او در این ۲ رشته دانشگاهی به‌صورت همزمان ادامه تحصیل دهد: «۲ رشته روان‌شناسی و شهرسازی را به پایان رساندم و در ارتقای نرم‌افزارها و تکمیل دانش خود در این ۲ رشته برای حل مشکلات شهری و شهروندان تلاش کردم. این مسیر همراه با مشکلاتی بود.
اگر در سنین نوجوانی و جوانی فردی بخواهد خود را به جامعه اثبات کند مشکلات بزرگی سر راه او قرار دارد. اما من با مشورت و کمک افراد فرهیخته توانستم راهم را ادامه دهم و می‌دانم باید تلاش بسیاری برای کسب موفقیت داشته باشم. درجشنواره خوارزمی رتبه نخست را در استان کسب کردم. اما در پی اشتباهی از طرف پژوهشکده که معرف من به جشنواره خوارزمی بود با رعایت نشدن قوانین از سوی پژوهشکده و انتخاب نادرست استاد مشاور، اتفاقاتی افتاد که باعث حذف طرح بلوک رنگی شد. این اتفاق می‌توانست باعث توقف من شود ولی با توجه به همکاری همراهانی که در کنارم داشتم دریچه‌هایی از علم و خلاقیت به روی من باز شد و من اکنون به خوبی دریافته‌ام که هر شکست مقدمه ده‌ها پیروزی است.»
بلوک رنگی آخرین اختراعش نبود: «چند سال بعد نوعی سیمان را با فناوری نانو به همراهی گروهی از دوستانم به ثبت رساندم و امیدوارم بتوانم این طرح را تجاری‌سازی کنم.»
احمدی در زمینه شهرسازی هم طرح‌هایی را به شهرداری ارائه داده است. می‌گوید: «۳ طرح متفاوت در زمینه کسب و کار شهری، روان‌شناسی شهری و زیباسازی شهری با استفاده از علوم شهرسازی و روان‌شناسی آماده کرده‌ام که یکی از آنها در حال تبدیل به استارت آپ و همکاری با یکی از سازمان‌های شهری است. جوانان ایده‌های نویی دارند و می‌توانند در کنار افراد باتجربه به موفقیت‌های بزرگی برسند. من با توجه به این اعتقاد همیشه از مشورت و تجربه دیگران استفاده کرده و در این استارت آپ توانسته‌ام از همراهی استادانم برخوردار باشم. اکنون در حال بررسی هستم که بتوانم در آینده این طرح را با همراهی این عزیزان به ثمر برسانم. تلاش می‌کنم با بررسی وی. آر و آی. آر کار را در نرم‌افزارهای رشته‌های تحصیلی‌ام پرورش دهم و امیدوارم بتوانم به‌عنوان اختراع جدید به ثبت برسانم.»
چگونه می‌توان از ایده‌های نو برای زیباسازی و شهرسازی شهر استفاده کرد؟ احمدی درپاسخ می‌گوید: «جوانان با ذهنیت به روز، پویا و خلاق خود در صورتی که با مشکلات مختلف شهری و شهروندان و آنچه شهرداری‌ها با آنها روبه‌رو هستند آشنا شوند، می‌توانند در قالب گروه‌ها و طوفان فکری، ایده‌های خود را پرورش دهند و مطرح کنند. با اعتماد جامعه و مسئولان به جوانان تغییرات شگرف و مطلوبی را در جامعه و شهر شاهد خواهیم بود. فقط کافی است به جوانان اعتماد شود و سرمایه مناسب در اختیارشان قرار بگیرد.»
احمدی اکنون با مرکز پشتیبانی و توسعه مشاغل خرد و خانگی منطقه یک شهرداری همکاری می‌کند. او می‌گوید: «با ارائه چند ایده می‌توانیم کسب و کارهایی را برای جوانان که فارغ‌التحصیل شده و نتوانسته‌اند کسب وکاری داشته باشند راه‌اندازی کنیم. این مراکز با وجود مشکلات جهانی کسب و کار و تعریف جدیددرصددند تا با شکستن مرزهایی که می‌توانست خدمات، تولید و محصولات ما را فقط به محله، شهر یا حتی کشور خودمان محدود کند در عرصه جهانی عرضه شود. این موضوع که کسب و کارهای خانگی شکل بگیرند فقط منفعت مالی و تجاری یا شخصی ندارند، بلکه این، یک مسئولیت اجتماعی است که بتوانیم ایده‌های جدیدمان را همسو با کسب و کارها رشد دهیم و بتوانیم به همنوعان خود سود برسانیم. به‌عنوان کسی که با این مرکز کار می‌کنم طرح‌هایم را در زمینه شهری و روان‌شناسی ارائه داده‌ام تا پس از طی مراحل تأیید و کارشناسی، برای کارآفرینی و استفاده از نیروی جوان در این زمینه به کار بگیرم.»