شمار کاربرانی که از طریق آنلاین برای کسب خبربه طورمنظم اقدام می‌کنند، روبه رشد است و مخاطبان سایت‌های اصلی خبری همچنان به رشد خود ادامه می‌دهند.
برای بسیاری ازبازیگران بزرگ، کلمات کلیدی روزافزونی برای جذب، به‌کارگیری و مشارکت پیدا شده و شکل می‌گیرند.
در سال 2007، دراین باره می‌توان به مثال‌های متعددی اشاره کرد. MSNBC – که یک کانال خبری 24 ساعته در آمریکا و کانادا است – Newsvine را خریداری کرد و ABC News با Facebook متحد شد؛ درست مثل Google که Youtube را زودتر خریده بود و News corp، مالک MYSpace شد.
اما همچنین نکات ظریف و نگرانی‌های رو به رشد وجود دارد. ازجمله اینکه نشانه‌های کمی موجود است که این دستاوردها‌ی جدید و اتحادها به آخر خط رسیده باشند و یا بتوانند هزینه‌هایشان را توجیه کنند.
مهمترین مقوله دراین زمینه، افت سایت‌های خبری به دلیل مسایل مالی است. زیرا آنها در مقایسه با سایر اهداف اینترنتی، منبع درآمد رو به رشدی از طریق آگهی پیدا نمی‌کنند. و این رقم‌ها مهمترین منبع درآمدزا، یعنی درآمد از طریق جستجو را - که خبر یک بازیگرکوچک در آن است - شامل نمی‌شود.
نیدبخش‌ترین عامل مجود در سرآغاز سال 2008، ممکن است "تغییر" باشد. در حال حاضر، صنعت خبر، در به‌کارگیری تکنولوژی جدید؛ مشتاق ظاهر شده است. سایت‌ها هم‌اکنون به سرعت در حال رشد هستند و در روند یک تحول تازه این رسانه‌های جریان اصلی هستند که بازیگران تجربی تبدیل شده‌اند.
بیشتر سایت‌های رسانه‌ای، درحال دور کردن خوانندگان از حصارهای محتوایی خود هستند و آنها را با دادن لینک به منابع خارجی که روزگاری تابو بودند هدایت می‌کنند و یا حتی آنها را به یک منبع محتوایی طرف سوم فرا می‌خوانند و به این ترتیب به مشتریان خود اجازه و قدرت جستجوی و جمع‌‌آوری بیشتر مطالب را می‌دهند تا بتوانند مستقیم‌تر برمبنای مزیت‌هایشان عمل کنند.
رسانه‌های شهروندی (روزنامه‌نگاری شهروندی) همچنین به طوری تردید‌ناپذیر و مجذوب‌کننده، در حال رشد هستند. وب‌سایت‌هایی که توسط روزنامه‌نگاران شهروند چندکاره اداره می‌شوند و به سرعت به 1500 مورد درآستانه سال 2008 رسیده‌اند، در قالب خبرها، بلاگ‌ها و ویدئوها سرویس می‌دهند.
روزنامه‌نگاران حرفه‌ای این روند را سالم می‌دانند و از شهروندان روزنامه‌نگار می‌خواهند که درقبال گزارش‌های آنها اطلاع‌رسانی گسترده‌تری صورت دهند.
روزنامه‌نگاری آینده به شکل فزاینده‌ای یک روزنامه‌نگاری ترکیبی خواهد بود که به جای مقابله با تکنولوژی از مزیت‌های آن استفاده خواهد کرد. اما این پرسش که چه کسانی هزینه‌ها را می‌پردازند و چگونه آنها این کار را می‌کنند، به گونه یک پرسش اساسی باقی خواهد ماند..