همشهری آنلاین_مهدی اسماعیل‌پور: مربی موفقی که طی چند دهه مربیگری در باشگاه‌ها و تیم‌های ملی، صدها شاگرد تربیت کرده و ده‌ها ملی‌پوش تحویل جامعه داده است که «هادی ساعی» از جمله آنها است. هرچند فتحی بیش از آنکه به تربیت این همه ورزشکار و ملی‌پوش برای تکواندو کشور افتخار کند، از شاگردانی می‌گوید که در راه وطن، شهید و جانباز و مفقودالاثر شده‌اند و آنها را استاد و قهرمان‌های واقعی می‌داند. فرصتی دست داد تا با این چهره ورزشی سرشناس و مربی تراز اول تکواندو کشور که هم‌محله‌ای ما است، گفت‌وگویی انجام دهیم.
- بیش از ۴۵ سال مربیگری در تکواندو
علاقه‌مندان به رشته ورزشی تکواندو و اهالی ورزش به‌ویژه در مناطق ۹ و ۲۱ به خوبی استاد فتحی، این مربی قدیمی و کارنامه‌دار را می‌شناسند. با این وجود او برای هم‌محله‌هایی که شاید چندان اهل ورزش نیستند، خود را این‌گونه معرفی می‌کند: «متولد ۱۳۳۸ در «شهریار» و بزرگ شده محله «مهرآبادجنوبی» در منطقه ۹ هستم که آن زمان‌ها به «مهرآباد خاکی» معروف بود. از سال ۱۳۶۳ به منطقه ۲۱ آمدم و ساکن شهرک «استقلال» شدم. ورزش را از سال ۱۳۵۱ در رشته تکواندو و از باشگاه «دخانیات» آغاز کردم.
رشته ورزشی خودم تکواندو بود، اما در دیگر رشته‌های ورزشی مانند «بوکس»، «کشتی کج»، «پینگ‌پنگ» و «غریق نجاتی» نیز فعالیت داشته‌ام و مدرک مربیگری آنها را هم گرفته‌ام. هم‌چنین سابقه مربیگری در تیم «ملی» و تیم «نیروهای مسلح» را دارم و داور و مربی بین‌المللی هستم. مربیگری را در همان سن نوجوانی از سال ۱۳۵۴در باشگاه «ایزد» مهرآباد آغاز کردم و آن زمان، حدود ۴۰ شاگرد داشتم.»
- حساب شاگردانم از دستم در رفته است
این مربی باسابقه و مطرح تکواندو درباره تعداد شاگردانش هم می‌گوید که حساب آنها از دستش در رفته است: «تاکنون شاگردان زیادی در باشگاه‌های مختلف داشته‌ام که تعداد آنها بسیار زیاد است و حسابش از دستم در رفته است. به جرأت می‌توانم بگویم جزو ۱۰مربی ایران هستم که سبب شکوفایی ورزش تکواندو شده‌ام. در این چند دهه، شاید صدها شاگرد داشتم و هنوز هم دارم و این موضوع توفیقی برای من است. خدا را شکر با اینکه حدود یک‌سال است که درگیر ویروس «کرونا» هستیم اما همواره ورزش تکواندو فعال بوده و تعطیل نشده است و ما همچنان آموزش‌های خود را به‌صورت مجازی برگزار می‌کنیم.»
- شاگردان شهیدم استادهای واقعی من هستند
استاد فتحی بیش از آنکه به تعداد بی‌شمار شاگردانی که تربیت کرده و تحویل تیم‌ملی داده است، افتخار کند و نام آنها را ببرد از شاگردانی می‌گوید که به مقام والای شهادت رسیده اند: «بچه‌های مناطق ۹ و ۲۱ و به‌ویژه «تهرانسر» همگی از استعداد خوبی در زمینه ورزش و به‌ویژه ورزش‌های رزمی و تکواندو برخوردار هستند.
البته جدا از جوانان با استعداد، تهرانسر مربیان بسیار خوبی مانند «خمیس‌آبادی»، «مرتضی کریمی»، «صالحی» و دیگر مربیان دارد که همگی مجرب و جزو استادان توانا و کارنامه‌دار تکواندو هستند. به باور من نقش مربی در تکواندو بسیار تأثیرگذار است. یک مربی خوب می‌تواند شاگرد را جذب کند و در هدایت و کنترل و بالا رفتن کیفیت ورزشکاران، نقش مهمی داشته باشد. همواره تلاشم این بوده است که اخلاق، تواضع و فروتنی در ورزش حاکم شود.
خوشبختانه در این زمینه موفق بوده‌ام. همه شاگردانم هم در مسائل فنی و هم اخلاقی، یکی از یکی بهتر هستند و تعدادی از آنها به مقام والای شهادت رسیده‌اند یا جانباز و مفقودالاثر شده‌اند. تعدادی از همین شهدای «مدافعان حرم» مانند «مصطفی چگینی» جزو شاگردان من بوده‌اند و هنوز پیکر آنها به کشور بازنگشته است.
این افتخار را داشتم که مربی تعدادی از شهدای تیم‌ملی تکواندو نیز باشم که شهید «محمدحسین گیتی‌نما» که خیابان چهاردهم بلوار اصلی تهرانسر به نام این شهید بزرگوار مزین شده، از جمله آنها است. هم‌چنین شهید «علی‌پاجانی»، عضو تیم‌ملی اعزامی به بازی‌های «آسیایی» در اوایل دهه ۶۰ یا شهید «غلامرضا نوراللهی» که جزو بهترین‌ها بودند. «علی‌سبزعلی» و بسیاری از شهدا که همگی جزو شاگردان من بودند. البته در اصل ما شاگرد آنها بودیم و از آنها درس می‌گرفتیم و آنها چراغ راه ما بودند. ان‌شاءالله خداوند مسیر شهدا را مسیر ما قرار دهد.»
- یکی از مربی‌های هادی ساعی بودم
استاد فتحی می‌گوید تعداد شاگردانش که لباس تیم‌ملی را هم برتن کرده‌اند، آنقدر زیاد است که نمی‌تواند همه آنها را بگوید یا حتی آنها را شمارش کند، و اینکه «هادی ساعی» یکی از شاگردان او بود: «شاگردان زیادی در تیم‌ملی داشتم و دارم که از جمله آنها می‌توانم به «حسین لطفی» و «نظری‌ها» اشاره کنم. البته این بچه‌ها همگی خودشان استاد من هستند و این توفیقی برای من است که به من استاد می‌گویند. تعداد شاگردانی که به تیم‌ملی فرستاده‌ام نمی‌توانم شمارش کنم. در مسابقات قهرمانی «ارتش‌های جهان» که من سرمربی آن بودم، به مدت ۱۰سال متوالی قهرمان مسابقات بودیم. هادی ساعی که اسطوره تکواندو است، به مدت ۴ سال یکی از شاگردان من بود.
حتی تعدادی دیگر از بزرگان تکواندو که به خوبی در این رشته رشد کردند و مدال‌های جهانی، آسیایی و المپیک را فتح کردند و پرچم مقدس کشور را به اهتزاز درآوردند نیز از شاگردان من بودند.» فتحی، امکانات ورزشی منطقه ۲۱ به‌ویژه در رشته تکواندو را مناسب می‌داند: «به گمان من امکانات ورزش منطقه در حوزه تکواندو خوب و مناسب است و شهرداری در این زمینه عملکرد بسیار خوبی داشته است و از این بابت از آنها تشکر می‌کنیم. برای برگزاری مسابقات ورزشی، چه مسابقات محلی و فرامحلی و چه مناسبتی، شهرداری منطقه همکاری و تعامل خوبی با ما داشته و دارد. در حال حاضر، ورزش شهرداری منطقه ۲۱ یکی از موفق‌ترین‌ها در شهر تهران است. تهرانسر استعدادهای ورزشی خوبی دارد و بسیاری از قهرمانان کشوری، آسیایی و جهانی از بچه‌های تهرانسر هستند.»
- در این روزهای کرونایی ورزش کردن را فراموش نکنید
این مربی با تجربه ورزش ایران از هم‌محله‌ایی‌ها می‌خواهد که در این روزها ورزش را فراموش نکنند: «همان‌گونه که اشاره کردم با توجه به شیوع ویروس کرونا، آموزش‌هایمان را به شکل مجازی دنبال می‌کنیم و تعدادی شاگرد را به این صورت آموزش می‌دهیم.
در حال حاضر و در سال گذشته، حدود ۵۰ نفر از شاگردانم ارتقاء درجه گرفتند و من نیز ۲ مدرک داوری بین‌المللی گرفتم و در ۳ مسابقه آسیایی و تورنمنت جهانی به‌عنوان داور حضور داشتم. بنابراین می‌گویم ورزش تکواندو حتی با وجود کرونا تعطیل نیست. ورزش کمک می‌کند تا بتوانیم کرونا را راحت‌تر شکست دهیم. همان‌گونه که می‌دانید زمانی که توانمند باشید و قدرت بدنی و قدرت تنفس‌تان بالا باشد، کرونا نمی‌تواند شما را از پا دربیاورد. به امید خدا با رعایت پروتکل‌ها و ورزش کردن، این ویروس را شکست می‌دهیم.»
- در حق محله ما کم لطفی شده است
اصغر فتحی درباره مشکلات محل زندگی‌اش یعنی شهرک استقلال هم به همشهری محله می‌گوید: «تاحدودی در زمینه‌های مختلف در حق شهرک استقلال کم لطفی شده است. برای مثال در حوزه ورزش، ما یک زمین چمن در محله داریم که فقط اسم آن زمین چمن است، اما چمنی در آن وجود ندارد و کاملاً خاکی است و باید به آن رسیدگی شود. در زمینه ساخت‌وساز و گرفتن مجوز نیز مشکلاتی وجود دارد که به همین دلیل از نوسازی در محله، استقبال زیادی نمی‌شود.
هم‌چنین گرمخانه‌ای که در محله وجود دارد، معضلات و مشکلات بسیاری را برای خانواده‌ها ایجاد کرده است. افرادی که به این گرمخانه می‌آیند، اغلب معتاد و در یک کلام معلوم الحال هستند که ممکن است دردسرهایی را برای اهالی ایجاد کنند و خطرساز شوند. جای گرمخانه در دل محله‌ایی که زن و بچه مردم در آنجا زندگی و رفت‌وآمد می‌کنند، نیست.
بارها اتفاق افتاده است که شیشه ماشین‌ها را شکسته‌اند. اقداماتی از این دست را بسیار شاهد بوده‌ایم. اگر سری به آنجا بزنید، خواهید دید که این افراد در اطراف گرمخانه نشسته‌اند، برای همین با صحنه‌هایی روبه‌رو می‌شوید که مناسب این شهرک نیست. امیدوارم نگاه ویژه‌ای به این موضوع شود و راه‌حلی عملی برای آن پیدا شود.»