همشهری آنلاین_زهرا بلندی: این بانوان نیکوکار بعد از سال‌ها فعالیت در اموری همچون شناسایی افراد کمتربرخوردار و حمایت از آنها به شیوه‌های مختلف همچون ارائه بسته‌های حمایتی، تحصیلی، درمانی و... اکنون از جایگاه ویژه‌ای در بین اهالی برخوردار هستند. اجرای طرح «بانوی بی‌نشان شهر» با هدف شناسایی زنان متعهد و متخصص در عرصه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی در منطقه ۱۹ بهانه‌ای شد تا در این گزارش با تعدادی از آنها آشنا شویم. .
طرح بانوی بی‌نشان شهر با هدف قدردانی و جلب مشارکت بانوان متعهد و متخصص در عرصه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی در منطقه ۱۹ به اجرا درآمد. این موضوعی است که معاون اجتماعی و فرهنگی منطقه ۱۹ با اشاره به آن می‌گوید: «در این طرح قصد داریم با شناسایی و ایجاد بانک اطلاعاتی از بانوان خیّر محلی(بی‌نشان) در منطقه، ضمن ثبت تجربیات و فعالیت‌های ارزنده آنها در یاری‌رسانی به همنوعان خود، از فعالیت‌های‌شان حمایت کنیم و گامی در حوزه آموزش و توانمندسازی برداریم.»
«مهدی بصیری» با بیان اینکه تاکنون بیش از ۳۰ بانوی بی‌نشان از طریق فعالان محلی در این منطقه شناسایی شده‌اند، می‌گوید: «این بانوان معمولاً به‌صورت ناشناخته فعالیت می‌کنند و مورد قدردانی هیچ گروهی قرار نمی‌گیرند به همین دلیل ضمن حفظ جایگاه و منزلت آنها طی برنامه‌ای مورد تقدیر قرار می‌گیرند. این درحالی است که از مشارکت آنها در امور خیریه اداره امور بانوان شهرداری هم استفاده خواهیم
کرد.»
بصیری در ادامه با اشاره به اجرای طرح «درخانه کارآفرین شو» با بهره‌گیری از بسترهای مناسب برای توانمندسازی اقتصادی بانوان می‌گوید: «این طرح در قالب ارائه آموزش‌های رایگان به افراد علاقه‌مند به کارآفرینی در حوزه کسب و کارهای خرد و مشاغل خانگی آغاز شده است. این طرح با محور افزایش مهارت‌های فردی و آموزش توسعه کسب و کارهای خرد و مشاغل خانگی و نیز غنی‌سازی اوقات فراغت شهروندان در حال اجراست که ضمن کاهش هزینه‌های آموزشی و کمک به کسب درآمد خانواده‌ها، در گسترش و توسعه کارآفرینی به‌عنوان فرایندی در تداوم رشد و توسعه ملی اثربخش خواهد بود.»
- «ملوک گلیج»؛ میراث‌دار رسم نوع‌دوستی
«فعالیت در امور خیر و کمک به نیازمندان رسمی است که از پدر و مادرم به یادگار دارم.» «ملوک گلیج» با بیان این موضوع و با اشاره به اینکه خانواده‌اش هیچ‌وقت از فقرا و کمک‌رسانی به آنها غافل نمی‌شدند، می‌گوید: «فعالیت جدی‌ام را در یک مؤسسه خیریه که بیشتر به شناسایی دانش‌آموزان تیزهوش کمتربرخوردار و حمایت تحصیلی از آنها می‌پرداخت شروع کردم و به مرور زمان با برقراری ارتباط و شناخت نیازمندان و خیّران فعالیت‌هایم نیز گسترده‌تر شد.»
بانوی ۵۶ ساله ساکن محله دولتخواه جنوبی که بیشتر از ۱۵ سال است عضو فعال بسیج و گروه‌های جهادی است و اکنون مسئولیت گروه جهادی پایگاه فتح‌المبین را به عهده دارد، در ادامه می‌گوید: «از ابتدا به شناسایی نیازمندان و برداشتن قدم‌های خیر برای بچه‌های محله عادت داشتم. به برکت این گروه جهادی اکنون بیش از ۲۵۰ نفر از نیازمندان محله را تحت پوشش قرار داده‌ایم و آنها را از حمایت‌های مختلفی از جمله ارائه کمک‌هزینه‌های تحصیلی، درمانی، معیشتی، برگزاری نشست‌های فرهنگی و بصیرتی و... بهره‌مند می‌کنیم.»
مشارکت در اجرای طرح شهید قاسم سلیمانی موضوع دیگری است که گلیج با اشاره به آن می‌گوید: «با توجه به اطلاعاتی که از خانواده‌های ساکن محله دارم در شناسایی و ارجاع افراد کرونامثبت و واجدان شرایط دریافت واکسن کرونا به اداره سلامت هم فعالیت می‌کنم. کمک به بیماران کرونامثبت، حمایت‌های مالی با ارائه سبد کالا، تغذیه و... از آسیب‌دیدگان کرونا هم از دیگر اقدامات ماست.»
- «مرضیه کریمی»؛ کمک به همنوع، از دیروز تا امروز
فعالیت در امور خیر و کمک به نیازمندان رسم جدیدی در زندگی‌اش نیست. سال‌های زیادی است که درس نوع‌دوستی را به شیوه‌های مختلف پس می‌دهد. چه روزهای انقلاب که همراه با بانوان محله در تظاهرات حضور پیدا می‌کرد، چه روزهای دفاع‌مقدس که با تهیه لباس گرم، مربا، کنسرو و... در این زمینه فعال بود و چه امروز که در شناسایی نیازمندان محله و کمک به آنها پیشقدم است.
«مرضیه کریمی» بانوی ۶۰ ساله ساکن محله شهرک رسالت که اصالتش به تویسرکان برمی‌گردد، با اشاره به اینکه از سال ۱۳۶۵ عضو بسیج شده است، می‌گوید: «هرچند که خودم ثروت زیادی ندارم، اما با تمام وجود در این زمینه خدمتگزاری می‌کنم. خودم را به‌عنوان یک رابط بین نیازمندان و خیّران می‌دانم که ضمن شناسایی افراد کمتربرخوردار و خیر آنها را به یکدیگر وصل می‌کنم تا به اموری همچون حمایت از بانوان سرپرست خانوار و بدسرپرست، تهیه جهیزیه، سیسمونی تا توزیع سبدکالا و... ختم شود.» بانویی که بعد از سال‌ها تلاش برای کمک به نیازمندان محله حالا به‌عنوان بانوی دست به خیر شناخته می‌شود، می‌گوید: «با وجود کرونا و تعطیلی مساجد و حسینیه‌ها این روزها به‌صورت شخصی یا با مجمع خیّران اداره امور بانوان شهرداری منطقه ۱۹ فعالیت می‌کنم.»
کریمی با اشاره به اقداماتی که در روزهای کرونا بیشتر مورد توجه او قرار گرفته است، می‌گوید: «در روزهای همه‌گیری کرونا افراد زیادی آسیب اقتصادی دیده، شغل‌شان را از دست داده و متحمل خسارات زیادی شده‌اند. شناسایی این افراد و کمک به رفع مشکلات‌شان در پرداخت کرایه، توزیع سبد کالا و... از جمله اقداماتی است که در این زمینه انجام می‌شود.»
- «عشرت قربانی»؛ معتمد نیکوکار روستای جعفرآباد باقراف
از ساکنان قدیمی روستای جعفرآباد باقراف است و بعد از سال‌ها تلاش در یاری رساندن به نیازمندان اکنون به‌عنوان بانویی خیر میان اهالی روستا شناخته می‌شود. «عشرت قربانی» بانوی ۵۸ ساله که آغاز فعالیت‌های نوع‌دوستانه‌اش در این روستا به ۲۵ سال پیش برمی‌گردد، در این‌باره می‌گوید: «از نخستین روزهای سکونتم در اینجا هرکاری از دستم بر می‌آمد از انجام تزریقات و آرایشگری تا فعالیت‌های اجتماعی، یافتن خیر و کمک به نیازمندان و... را بدون چشمداشت برای اهالی روستا انجام می‌دادم و این کار باعث شد تا به مرور زمان بین مردم به‌خصوص بانوان محله به‌عنوان معتمد شناخته شوم.»
این بانوی خیّر خودش را واسطه میان خیّران و افراد کمتربرخوردار می‌داند و می‌گوید: «بعد از سال‌ها تعامل با شهروندان، شناخت خوبی از ساکنان کمتربرخوردار روستا پیدا کرده‌ام و ضمن تلاش برای رفع مشکلات‌شان در معرفی آنها به خیّران، اشتغالزایی، رفع مشکلات فرهنگی، اجتماعی و... هم فعالیت می‌کنم.» قربانی با اشاره به اینکه در گذر زمان نه تنها اهالی این روستا، بلکه اهالی روستاهای اطراف هم به‌عنوان معتمد محله او را می‌شناسند، می‌گوید: «در روزهای کرونا که بسیاری متحمل آسیب شده‌اند توزیع بسته‌های حمایتی، مواد ضد عفونی‌کننده، ماسک و... بین افراد آسیب‌دیده از کرونا از جمله اقداماتی است که با مشارکت خیّران در روستا اجرا می‌شود.»
- «محبوبه شامانی»؛ تدریس رایگان به بچه‌های روستا
بزرگ شده محله پونک است و بعد از ازدواج با همسری کشاورز از سال ۱۳۷۴ در روستای کاشانک منطقه ۱۹ ساکن شده و فعالیت‌های نوع‌دوستانه خود را در اینجا آغاز کرده است. «محبوبه شامانی» بانوی ۴۹ ساله با بیان اینکه تدریس رایگان به بچه‌های روستا سرآغاز این اقدامات بوده است، می‌گوید: «دانشجوی سال دوم رشته ریاضی محض بودم و تدریس خصوصی انجام می‌دادم، اما بعد از ازدواج به دلیل دغدغه‌های زندگی و بچه‌داری و زندگی در روستا از کارم استعفا دادم و تحصیلاتم نیمه‌کاره ماند.
با این وجود دفتر فعالیت‌هایم بسته نشد و تصمیم گرفتم اوقات بیکاری را به تدریس به بچه‌های روستا صرف کنم و به برگزاری کلاس‌های رایگان برای بچه‌های روستای کاشانک و روستاهای اطراف آن از اول دبستان تا پیش‌دانشگاهی در خانه‌ام بپردازم.» این معلم خیّر با بیان اینکه به مرور زمان از جایگاه خاصی بین بانوان روستا برخوردار شده است،
می‌گوید: «با عضویت فعال در بسیج و آغاز همکاری با گروه‌های جهادی بسیج کمک‌های مالی به نیازمندان روستا هم به فعالیت‌هایم اضافه شد. شناسایی افراد بی‌بضاعت روستا و کمک به رفع مشکلات آنها با کمک گروه‌های جهادی منطقه از دیگر فعالیت‌های مهمی است که در این روستا انجام می‌دهم. برگزاری اردوهای رایگان و بازسازی خانه‌های ساکنان روستا با همکاری گروه‌های جهادی و... از دیگر فعالیت‌های ماست.» شامانی به محدودیت‌های کرونایی و توقف برگزاری کلاس‌های آموزشی حضوری برای بچه‌های روستا اشاره می‌کند و می‌گوید: «با این حال به‌صورت مجازی پاسخگوی سؤال‌های بچه‌ها هستم و هرکاری از دستم بربیاید برای آنها انجام می‌دهم.»