همشهری آنلاین_مژگان مهرابی: «بهزاد فراهانی» نیاز به معرفی ندارد. هنرمندی که به دلیل بازی‌های خاطره انگیزش از محبوبیت خاصی بین شهروندان برخوردار است. او متولد محله چهارصددستگاه است و دوران کودکی و جوانی‌اش را در این محل سپری کرده است. فراهانی خاطرات زیادی از آن روزها به یاد دارد. از فوتبال بازی کردن در زمین‌های خاکی چهارصددستگاه، تا آب‌انبار خانه‌شان که محل رویاپردازی‌اش بوده و... به گفته خودش وقتی ۸ـ ۹ ساله بوده از فراهان به تهران آمده و در محله دولاب ساکن شده‌است.
او در خاطراتش نقل کرده‌است: «خانه ما در انتهای کوچه «روزبه» بود. داخل بن‌بست خمسه. دلیل اینکه به آن بن‌بست خمسه می‌گفتند، وجود ۵ خانه‌ای بود که در کوچه قرار داشتند. آن روزها صمیمیت زیادی بین خانواده‌ها برقرار بود. با اینکه اهالی محله دولاب زیاد مرفه نبودند اما هوای هم را داشتند. اغلب کشاورز یا کارگر بودند. خود من هم در نوجوانی کارگری زیاد کردم.» او انجام هرکاری از ریختن ماسه داخل کامیون و آسفالت‌کاری تا پادویی داروخانه و تزریقاتی را تجربه کرده‌است. مدتی هم به‌عنوان کارگر دوچرخه‌سازی و رفوگری کار کرده و حتی باربری در راه‌آهن را هم انجام داده‌است.
فراهانی با همه سختی‌هایی که پشت سر گذاشته باز هم زندگی ساده روزهای قدیم را دوست دارد. خاطرات خوش آن روزها را مرتب با خود مرور می‌کند. دورانی که با بچه‌های چهارصددستگاه فوتبال بازی می‌کرده، نام آنها را خوب به یاد دارد. «فریبرز اسماعیلی»، «گودرز حبیبی»، «اصغر شرفی»، «جعفر کاشانی»، «پرویز قلیچ‌خانی»، «ناصر شاطریان»، «حمید لواسانی» و «حمید علیدوستی». فراهانی برای ادامه تحصیل در کنار کار کردن، به مدرسه شبانه رفته و پس از آن به دلیل علاقه‌ای که به هنر تئاتر داشته، وارد عرصه هنر شده‌است. مدتی بعد هم راهی فرانسه و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد رشته تئاتر شده است.