همشهری آنلاین_راحله عبدالحسینی:برای دیدن محله اوین حسابی باید وقت گذاشت. زیرا گفتنی‌های این محله بسیار است. آب فراوان و هوای بسیار مطبوع در حاشیه رودخانه اوین قرن‌ها پیش زندگی در این محله را شکل داد. در طول قرن گذشته حتی تا سال ۱۳۴۶ زندگی و معیشت مردم ساکن در اوین از طریق کشاورزی و دامداری با استفاده از آب رودخانه اوین و درکه می‌چرخید. حالا این زمین‌های کشاورزی به ده‌ها مؤسسه و سازمان بزرگ در سطوح ملی و بین‌المللی تبدیل شده است. اساس زندگی ساکنان اوین با وجود آب می‌گذشت. اوایل بهار آب فراوان بود؛ به اندازه استفاده همه طایفه‌ها. اما در فصول دیگر آب تقسیم می‌شد.
این تقسیم هم اصولی داشت که «سیدمهدی اعرابی» پژوهشگر شمیران این‌طور شرح می‌دهد: «تقسیم و گردش آب بر عدد ۷ استوار بود. از آنجا که اراضی اوین ۷برابر درکه بود آب اوین هم ۷برابر درکه تقسیم می‌شد. جدول تقسیم‌بندی آب در طول هفته به این شکل بود: ۲روز برای اوین(۴۸ساعت)، یک روز برای درکه، ۳ روز اوین، یک روز درکه.» این روش تقسیم آب در روزگار گذشته اصطلاحات و فرهنگ لغات خاصی داشت که در اسناد موجود است. اگر معنای لغات را ندانیم نمی‌توانیم از اسناد سر درآوریم. اعرابی برخی از این اصطلاحات را توضیح می‌دهد: «کلمه خوره به معنای آب خوردن زمین در طول ۲۴ساعت است. میزان آبی را که از زمان قطع آب از سرچشمه تا قطع کامل و نرسیدن به زمین‌ها که ۵۰ تا ۶۰دقیقه طول می‌کشید وهنگ می‌گفتند. هراش آب یعنی میران آبی که از بندگاه مقابل رودخانه اوین گذاشته شده ولی غیرقابل کنترل بود و در مسیر خود ادامه پیدا می‌کرد. برای هراش آب و وهنگ نیز تقسیمات دقیقی در نظر گرفته می‌شد.»