همشهری آنلاین _ زهرا بلندی:«عزیز صبوری» شاعر آیینی ساکن محله شریعتی شمالی است که تاکنون ۸ جلد کتاب مستقل شعر آیینی به زبان آذری به چاپ رسانده، ۱۰ بار در کنگره شعر عاشورایی مقام برتر کسب کرده و ۴ سال پیش به‌عنوان پیرغلام برتر کشور از او تقدیر شده است. با شیوع ویروس کرونا فعالیتش در هیأت‌های مذهبی و شب شعرها محدودتر شده، اما با این وجود دست از فعالیت نکشیده، در خانه به سرودن شعر می‌پردازد، در مراسم‌هایی که در محیط باز برگزار می‌شود شعر می‌خواند و در خانه‌اش کلاس‌های شعر انفرادی برای اهالی علاقه‌مند محله برگزار می‌کند.
قریب ۴۰ سال است که دست به قلم شده و در وصف اهل‌بیت(ع) شعر می‌سراید. طی این سال‌ها شاعران زیادی را تربیت کرده، اما هنوز هم خودش را شاگرد می‌داند و دست از مطالعه و آموختن نکشیده است. عزیز صبوری با اشاره به اینکه از کودکی مجذوب ادبیات و شعر بوده و به خواندن کتاب‌های شعر فارسی و ترکی عادت داشته است، می‌گوید: «بزرگ شده یکی از روستاهای اردبیل هستم و از کودکی همراه پدرم اغلب در هیأت‌های مذهبی شرکت می‌کردم. در این رفت و آمدها همیشه سعی داشتم اشعار مرثیه‌سراها را حفظ کنم یا اشعاری مانند آنها بسرایم. با مهاجرت به تهران از سال ۱۳۶۰ فعالیت در این حوزه را به‌صورت حرفه‌ای با شرکت در محافل استادان این حوزه آغاز کردم. طی این سال‌ها عضو ثابت هیأت‌های مذهبی از جمله مسجد حضرت ابوالفضل(ع) محله شریعتی و دیگر هیأت‌های مذهبی محله و مناطق و شهرهای مختلف هستم و ضمن خواندن اشعارم اگر کسی علاقه‌مند به این حوزه و مستعد سرودن شعر باشد تا حدی که در توانم باشد راهنمایی‌اش می‌کنم.»
صبوری در روزهای کرونا که برپایی هیأت‌ها و بسیاری از مجامع محدود شده بیکار نمانده و بیشتر در منزل پاسخگوی شاگردان است و راهنمایی‌شان می‌کند. مسئول بازنشسته بخش ریخته‌گری و تراشکاری یک شرکت با اشاره به اینکه علاوه بر هیأت طی این سال‌ها در انجمن‌های مختلف شعر هم شرکت داشته و از سال ۱۳۷۴ تا سال ۱۳۹۵، ۸ جلد کتاب با عناوین «مجاهدان راه حق»، «منادیان راه حق»، «مدافعان راه حق»، «سالکان راه حق»، «تابعان راه حق»، «عاشقان عدالت»، «عاشقان سعادت» و «سلحشوران عاشورا» منتشر کرده، در ایام خاصی همچون ایام فاطمیه، ماه محرم، صفر و... در برنامه‌های تلویزیونی شبکه‌های مختلف همچون شبکه سحر، شبکه ۳ و... حضور داشته و حدود ۱۰ بار در کنگره‌های بین‌المللی حائز رتبه‌های برتر و ۴ سال پیش به‌عنوان پیرغلام برتر انتخاب شده است، می‌گوید: «با وجود کرونا فعالیتم را کنار نگذاشته‌ام. در خانه مطالعه می‌کنم و در حیاط خانه‌ام پاسخگوی سؤال‌های شاعران جوان محله هستم و هرکاری از دستم بربیاید برای راهنمایی و رفع ایراد شعرهای‌شان انجام می‌دهم. گروه تلگرامی راه انداخته‌ام که در آنجا ضمن انتشار اشعار و مطالب آموزشی شهروندان، برگزاری برنامه‌های مختلف را به اطلاع اهالی محله می‌رسانم. با ارادتی که به اهل‌بیت(ع) دارم تمام تلاشم را برای جذب جوانان به اشعار عاشورایی به کار گرفته‌ام و رشد و پیشرفت آنها را وظیفه خود می‌دانم.»
- بهره‌مندی از تجربیات استاد با برگزاری محافل ادبی محلی
از دوران طفولیت به خواندن شعر و سرودن آن علاقه داشتم و طبع شعر را در وجودم احساس می‌کردم، ولی از ۱۰ سال پیش بعد از آشنایی با استاد صبوری فعالیت جدی‌ام در این زمینه رقم خورد. «عبدالله دولت‌پور» شاعر ۴۱ ساله آیینی با بیان این جمله می‌گوید: «پدرم عضو هیأت امام سجاد(ع) محله شکوفه بود و من از کودکی همراه پدر در این هیأت حضور پیدا می‌کردم و اشعارم را که بیشتر رباعی بود برای استاد صبوری می‌خواندم. به مرور زمان با درس‌هایی که از استاد آموخته بودم به سرودن شعرهای آیینی روی آوردم.» دولت‌پور با بیان اینکه از آن پس به‌صورت جدی شعر می‌سراید و برای نقد و بررسی اشعارش در هفته حداقل یکبار به منزل استاد صبوری مراجعه می‌کند، می‌گوید: «اشعارم را نقد و بررسی می‌کند و هرجا نیاز به اصلاح باشد آنها را رفع و راهنمایی‌ام می‌کند و جالب است که بابت این کار هیچ هزینه‌ای از شاگردانش دریافت نمی‌کند.
یکی از تأسفات همیشگی‌ام این است که شعرای گمنام زیادی در محله حضور دارند که از وجود چنین محافلی استقبال خواهند کرد، اما فضای مناسبی برای برگزاری گروهی چنین کلاسی در محله شکوفه وجود ندارد.» این شاعر ساکن محله شکوفه با بیان اینکه اشعارش را مداحان صاحبنام کشور و آذربایجان در مجالس مهم می‌خوانند، می‌گوید: «تاکنون بیش از ۳ هزار بیت شعر سروده‌ام، اما کتابی منتشر نکرده‌ام. در حال جمع‌آوری اشعارم هستم و قصد دارم تا اواخر ماه محرم با راهنمایی‌های استاد صبوری مقدمات چاپ نخستین کتابم را فراهم کنم.»
- نزد استاد هیأتی شدم
«سن زیادی نداشتم که شیفته شعر و شاعری شدم. از کودکی برای خودم شعر می‌نوشتم، اما زیاد اهل هیأت و حضور در چنین مجامعی نبودم و فقط در دهه اول محرم در مراسم هیأت محله شرکت می‌کردم. یکبار با یکی از بچه‌های محله مهمان هیأت قمربنی‌هاشم شدم و از آن پس با استاد خوبم «عزیز صبوری» شاعر بزرگ اشعار آیینی آشنا شدم و سرودن این نوع اشعار و خواندن آنها را در هیأت آغاز کردم.» «محمد نعمت‌زاده» جوان ۳۴ ساله ساکن محله نعمت‌آباد که جزو شاگردان قدیمی صبوری است، با بیان این موضوع می‌گوید: «بعد از نخستین دیدار که به سال ۱۳۸۷ برمی‌گردد دیگر به حضور در جلسات استاد عادت کردم.» نعمت‌زاده با بیان اینکه طی این سال‌ها و شاگردی نزد استاد بیش از ۵۰۰ شعر آیینی سروده است و دوست دارد بتواند به‌زودی کتابی از اشعارش به انتشار برساند، ادامه می‌دهد: «سال‌هاست در انجمن‌های شعر و هیأت‌ها از استاد درس می‌گیرم این در حالی است که در روزهای کرونا برای رفع ایرادهایم بیشتر به منزل استاد می‌روم. او بدون هیچ چشمداشتی از من و دیگران علاقه‌مندان شعر و شاعری در هریک از محله‌های منطقه حمایت می‌کند و عمیقاً از پیشرفت تک تک شاگردانش خوشحال می‌شود.»