به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، محققان ۳۳ مادر را در طول بارداری و طی یک سال اول تولد فرزندشان مورد مطالعه قرار دادند. آن‌ها دی‌ان‌ای مادران را با استفاده از نمونه‌ی خونشان بررسی کردند تا سن زیستی آن‌ها را مشخص کنند.
سن زیستی افراد با سن واقعی آن‌ها متفاوت است و می‌تواند کمتر یا بیشتر باشد.
محققان دریافتند که یک سال پس از تولد فرزند سن زیستی مادرانی که شبانه کمتر از هفت ساعت خوابیده بودند طی شش ماهه اول تولد فرزند، سه تا هفت سال بیشتر از مادرانی بود که هفت ساعت یا بیشتر استراحت کرده بودند.
همچنین تلومرهای گلبول‌های سفید مادرانی که کمتر از هفت ساعت خواب شبانه داشتند کوتاه‌تر بود. تلومرها پایانه‌ی فیزیکی کروموزم‌های خطی هستند و به عنوان محافظ عمل می‌کنند. کوتاه شدن تلومرها خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی و سایر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.
جودیث کارول (Judith Carroll)، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: میزان خواب در اولین ماه‌های پس از زایمان می‌تواند اثرات طولانی مدت بر روی سلامت فیزیکی فرد بگذارد.
ما براساس مطالعه‌ای بزرگ می‌دانیم که کمبود خواب در هنگام شب با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن همراه است.
در حالی که میزان خواب شبانه شرکت‌کنندگان در این تحقیقات از پنج تا ۹ ساعت متغیر بود، اما بیش از نیمی از آن‌ها طی شش تا یک سال اول پس از تولد فرزند کمتر از هفت ساعت می‌خوابیدند.
کارول می‌گوید: ما دریافتیم که هر یک ساعت خواب اضافه باعث کاهش سن زیستی مادر می‌شود. من و سایر دانشمندان این حوزه، خواب را به اندازه‌ی رژیم غذایی و ورزش برای سلامتی مفید می‌دانیم.
کارول از مادران خواست که از فرصت‌هایی که طی روز پیش می‌آید برای خواب بیشتر استفاده کنند. مانند زمانی که فرزندشان به خواب می‌رود. همچنین پیشنهاد کمک از طرف دوستان و خانواده را بپذیرند و از همسرشان بخواهند بخشی از وظیفه نگهداری از فرزند در شب را بر عهده بگیرد.
دانکل شتر (Dunkel Schetter)، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: در حالی که کمبود خواب باعث افزایش سرعت رشد سن زیستی می‌شود و می‌تواند سلامت زنان را به خطر بیاندازد، اما خودبه‌خود به بدن آن‌ها آسیب نمی‌رساند. ما نمی‌خواهیم این پیام را منتقل کنیم که نگهداری از نوزاد و کمبود خواب باعث ایجاد آسیب‌های دائمی در مادر می‌شود. ما نمی‌دانیم که آیا این اثرات طولانی‌مدت هستند یا خیر.
به گفته دانکل شتر در این مطالعه از جدیدترین روش علمی بررسی تغییرات در دی‌ان‌ای برای تعیین سن زیستی که به آن پیری اپی‌ژنتیک نیز گفته می‌شود، استفاده شد. دی‌ان‌ای کدهایی برای تولید پروتئین فراهم می‌کند که در سلول‌های بدن ما نقش زیادی ایفا می‌کنند. تمرکز اپی‌ژنتیک بر بیان یا عدم بیان این ژن‌ها است.
کارول می‌گوید: از آنجا که بخش‌هایی از دی‌ان‌ای با افزایش سن خاموش یا روشن می‌شوند این فرایند به عنوان یک ساعت زیستی عمل می‌کند که به دانشمندان این امکان را می‌دهد که سن زیستی افراد را تخمین بزنند. هرچه سن زیستی فردی بیشتر باشد خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف در آن فرد بیشتر است.
به گفته‌ی نویسندگان این مقاله، در این تحقیقات گروهی از زنان ۲۳ تا ۴۵ ساله شش ماه پس از تولد فرزند مورد بررسی قرار گرفتند. این گروه نمونه‌ی بزرگی از همه‌ی زنان نیست و برای بررسی تاثیرات طولانی مدت کم‌خوابی در مادران، سایر عواملی که با کمبود خواب ارتباط دارند و دائمی یا موقت بودن اثرات کم‌خوابی باید مطالعات بیشتری انجام شود.
کارول و دانکل شتر سال گذشته نیز گزارش کردند که استرس مادر پیش از زایمان می‌تواند باعث افزایش سرعت رشد سن زیستی جنین شود.