همشهری آنلاین _ میترا تیموری: به گفته افراد قدیمی زمان شکل‌گیری این محله به حوالی سال ۱۳۲۰ بر می‌گردد. دورانی که زمین‌های این محدوده در تملک فردی به نام «اکبرفلاح» بود و به مرور زمان با فروش قطعه‌های کوچک و بزرگ زمین‌هایش به شهروندان، بانی شکل‌گیری محله شد. البته کارشناسان زمان اوج مهاجرت اقوام مختلف به این محدوده از منطقه ۱۷ را بین سال‌های ۵۵ تا ۵۸ عنوان می‌کنند. به گفته «نوراله کامرانی» از افراد قدیمی محله داراب نخستین ساکنان این محله را اقوام سرابی‌ای می‌داند که به واسطه شغل وکارشان به این محله‌ها مهاجرت کردند و با ساخت خانه‌های یک طبقه ویلایی، برای خانواده‌شان سر پناهی ساختند.
دامداری، شغل اصلی ساکنان اولیه محله داراب بود، چراکه آن دوران در حریم خط راه‌آهن تهران – اهواز زمین‌های سر سبز و وسیع زیادی وجود داشت و اهالی از این فضاها، برای چرای دام‌ها استفاده می‌کردند. در جست‌وجوی تاریخچه این محله به مشاغلی بر می‌خوریم که ویژگی خاصی داشتند. مثل «صابر مقدسی» فردی بوده که در ایام قدیم نخستین حجره نمک‌فروشی را در این محله راه‌اندازی کرده است فردی که به واسطه شغلش به «صابر نمکی» مشهور شد. «قدرت میرزایی» از شهروندان قدیمی محله از کارگاه دباغی قادرخان به‌عنوان تولیدکننده لوازم چرمی و پرداخت‌کاری پوست دام در ایام قدیم صحبت می‌کند. این کارگاه دباغی همیشه شلوغ وپر رفت‌وآمد بود. دامداران پوست دام‌ها را به این محل می‌آوردند و می‌فروختند.