در واقع سیاستگذاری در محله‌ها و مناطق شهری باید به گونه‌ای پیش رود که شرایط «شهر دوستدار سالمند» نیز به خوبی و با استانداردهای جهانی فراهم شود.
شهری که در آن سالمندان به‌عنوان افرادی که روند زیست طبیعی عمر آنها به مرحله مهمی رسیده است، از حقوق و خدمات یکسانی نسبت به سایر شهروندان محله‌ها و مناطق برخوردار شوند.
اگر مؤلفه‌ها و کدهای طراحی در مناسب‌سازی فضاهای شهری در یک محله یا حتی یک معبر به خوبی رعایت نشود، حقوق سالمندان ضایع می‌شود، که این مغایر با قوانین معماری شهری مدرن است. کل‌نگری و جامع‌اندیشی در معماری شهری مدرن، از حقوق برابر
همه شهروندان می‌گوید که جایگاه سالمندان در آن، به‌طور ویژه محسوب می‌شود.
بنابراین لازم است تا مدیریت شهری در همه مناطق ضمن اجرای الگوی جهانی شهر دوستدار سالمند، به فراخور ویژگی‌های محلی و منطقه‌ای، از جمعیت و مساحت گرفته تا میزان برخورداری از امکانات و تجهیزات شهری، طرح‌های آموزشی و مشارکتی را در حمایت و تکریم از سالمندان به سرانجام رساند.
طرح‌های آموزشی و مشارکتی که در عرصه‌های مختلف از جمله حمل‌ونقل، فرهنگ و اجتماع، معماری و ساختمان سازی، خدمات شهری و محیط‌زیست می‌توانند شرایط یک زندگی با کیفیت را برای گروه سالخوردگان که توانایی‌های جسمی و فردی‌شان به افول رفته است، فراهم کنند.
این ضرورت در مناطق و محله‌هایی از کلانشهری مانند تهران که تراکم جمعیتی جزئی از ویژگی‌های آنها برشمرده می‌شود، اهمیت دو چندانی دارد و همت و عزم صعودی از شهروندان و مسئولان می‌طلبد.
ایجاد دسترسی‌های آسان و ایمن، ارائه خدمات اجتماعی اختصاصی (مراکز خرید و تفریح متناسب با نیازهای سالمندی)، مناسب‌سازی معابر و اماکن عمومی، برگزاری کارگاه‌های آموزشی با موضوع زیست شهری مدرن (همگام‌سازی سالمندان با تغییرات شهری از شیوه برخورداری از خدمات الکترونیک تا بهره‌مندی از ارزش‌های افزوده زیستی در مجتمع‌ها) و احداث مراکز بهداشتی، درمانی و ورزشی در زمره همین همت و عزم شهروندان و مسئولان تعریف می‌شود.
تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۴۰۰ - ۱۳:۱۱
افزایش سن در محله‌ها و مناطق شهری، از پیامدهای گذر زمان است که اگر به آن بی‌توجهی شود نتایج منفی به بار می‌آید.