همشهری آنلاین_سارا جعفرزاده: این حافظ روشندل در سال ۱۳۵۴ به‌صورت مادرزادی نابینا متولد شده و اکنون ۲ فرزند دارد. او توانایی تشخیص نور را هم ندارد و به‌صورت کامل نابینا است اما استعداد ذاتی که خداوند در وجود او نهاده، باعث حیرت بسیاری از افراد شده است. اینکه قرآن کریم را با خط بریل بخوانی و حافظ آن شوی، توانایی عظیمی است. علاقه او هر روز به قرآن بیشتر می‌شد و به گفته خودش حدود ۸ سال طول کشید تا توانست کل قرآن کریم را حفظ کند.
عبدالوندی در سن ۲۲ سالگی حافظ کل قرآن شده و حالا اتاق کوچک اما پر نورش جایی است که صوت قرآن هر روز در آنجا می‌پیچد و او همچنان پایبند به ضبط صوت قدیمی خود مانده و کاست‌های قرآنی را هنوز هم با همان شوق روزهای کودکی‌اش گوش می‌کند.
حافظ روشندل قرآن کریم ساکن محله هاشم‌آباد است. او در سال ۱۳۵۴ در یک خانواده‌ای متولد شده که پدر و مادرش نسبت فامیلی داشتند و پزشکان دلیل اصلی نابینایی او را به همین موضوع ربط دادند. پدرش هم تمام تلاش خود را در راه درمان ابوالفضل انجام داد. حتی یک پزشک غیرایرانی هم ابوالفضل را ویزیت کرد و از بهبودی او قطع امید کرد.
در نهایت خانواده‌اش با موضوع نابینایی فرزندشان کنار آمدند، اما جرقه علاقه او به قرآن کریم از زمانی شروع شد که او حدود ۵ ساله بود. یک روز از مسجد محله صدای دعای ندبه به گوشش رسید و ابوالفضل در حالی که در حیاط خانه‌شان بود گریه کرد، مادرش تصور کرد برای فرزندش اتفاقی افتاده است. وقتی به او رسید ابوالفضل گفت آقا در مسجد روضه حضرت زهرا(س) را می‌خواند. او تا ۷ سالگی خودش نمی‌دانست که نابینا است. بعد از ورود به مدرسه والدینش به همراه مسئولان مدرسه تصمیم گفتند به او بگویند که نابینا است و او بعد از فهمیدن این موضوع بی‌تابی می‌کرد و مدام به مادرش می‌گفت چرا چشم‌های شما می‌بیند و من نمی‌بینم، من نمی‌خواهم این‌طوری بمانم.
مادرش او را دلداری می‌داد و می‌گفت «چشمان تو نمی‌بیند اما چشم دلت روشن است و می‌توانی کارهای بزرگ انجام دهی.» با امید به آینده روشن بود که ابوالفضل در سن ۱۷ سالگی شروع به حفظ قرآن کریم کرد و فقط از طریق گوش کردن کاست‌های قرآنی توانست قرآن کریم را در طول ۸ سال حفظ کند و در ۲۲ سالگی حافظ کل قرآن شود.
- بدون استاد حافظ کل قرآن کریم شد
اگر کسی در علوم قرآنی تبحر داشته باشد و یکبار در کنار ابوالفضل بنشیند و به قرآن خواندش گوش بدهد متوجه صحیح‌خوانی و روان‌خوانی او خواهد شد. بسیاری از کارشناسان حوزه علوم قرآنی که با او در ارتباط بودند به این موضوع گواهی می‌دهند که ابوالفضل از سواد قرآنی بسیار بالایی برخوردار است.
«عباس عبدالوندی» پدر ابوالفضل در خصوص فرزندش می‌گوید: «ابوالفضل از سن بسیار کم به یادگیری قرآن علاقه‌مند شد و من هم سعی کردم همه جوره پشتیبانش باشم و حمایتش کنم. آن زمان مثل حالا نبود که از طریق اینترنت دسترسی به هر چیزی راحت باشد و یادگیری قرآن کریم بیشتر با کاست‌ها میسر بود. برای ابوالفضل کاست‌های قرآنی استاد منشاوی را تهیه کردم. او بدون هیچ آموزش خاص و معلمی در منزل قرآن را فراگرفت و حافظ شد. فراگیری قرآن کریم آن هم با خط بریل بسیار دشوار است در حالت عادی قرآن کریم یک جلد دارد اما قرآن کریم به خط بریل ۱۱ جلد است و در قطع بسیار بزرگ و سنگین است.»
- ابوالفضل ساده زیست است
«فرشته عبدالوندی» مادر ابوالفضل است و تا ۴ ماه نمی‌دانست که فرزندش نابینا است. می‌گوید بعد از اینکه پزشکان به او گفتند فرزندش نابینا است، دنیا برایش تمام شده بود اما خداوند صبری به او عطا کرد که با مشکل نابینایی فرزندش کنار بیاید.
مادر ابوالفضل در راه رشد و پرورش فرزند روشندل خود متحمل سختی‌های بسیاری شده است و در خصوص یکی از ویژگی‌های بارز فرزندش می‌گوید: «من ۴ فرزند داشتم که خداوند به غیر از ابوالفضل دختری دیگری به من داد که او هم نابینا بود. تصور کنید بزرگ کردن دو کودک نابینا چقدر سخت و طاقت‌فرسا است. متأسفانه دخترم در سن ۲۸ سالگی به رحمت خدا رفت. ابوالفضل برایم یک موهبت الهی است و یکی از ویژگی‌های بارز شخصیتی او ساده زیستی‌اش است.
او به دنیا وابستگی ندارد و از خوراک و پوشاک همه را ساده انتخاب می‌کند و هرگز دوست ندارد سر سفره دو نوع غذا حاضر باشد چون از اسراف پرهیز می‌کند. زندگی را بدون تجملات دوست دارد و در دنیای خودش جایی برای تجمل‌گرایی باز نکرده است.»
- از کودکی به فراگیری قرآن کریم علاقه داشتم
مسیر حفظ قرآن کریم برای ابوالفضل چندان راحت نبود و او هم در این مسیر بارها دلسرد شد اما هر بار به لطف خداوند و اراده محکمش، قدرتمندتر از قبل به مسیرش ادامه داد و حالا تنها آرزویش این است که بتواند به پیام آیه‌های قرآن کریم عمل کند. حافظ روشندل قرآن کریم که مدرک کارشناسی علوم قرآنی دارد،
در خصوص علاقه‌اش به یادگیری قرآن کریم می‌گوید: «از کودکی به فراگیری قرآن کریم علاقه داشتم اما کلاس چهارم دبستان بودم که به‌صورت جدی تصمیم به فراگیری قرآن کریم گرفتم. در دوره راهنمایی شوق فراگیری قرآن در من به اوج خودش رسیده بود. با توجه به اینکه قرآن کریم را با خط بریل می‌خواندم، برخی از آیات آن بسیار بلند و طولانی بود و آنجا بود که با توجه به شرایط به خودم می‌گفتم شاید نتوانم این آیه را حفظ کنم اما باز تمام تلاش خودم را می‌کردم که بتوانم آیات را بدون کم و کاستی حفظ کنم.
من معتقدم در این مسیر توفیق الهی و لطف ائمه و معصومین شامل حال من شده است. خداوند در آیه ۸۷ سوره یوسف می‌فرماید از رحمت خداوند ناامید نشوید، از رحمت خداوند فقط کافرین ناامید می‌شوند. اگر انسان‌ها به رحمت خداوند امید داشته باشند و بدانند که خداوند در همه حال به آنها کمک می‌کند، به توفیق الهی می‌رسند.»
- آموزش قرآن به کودکان کار
تا چند سال پیش ابوالفضل در یک مؤسسه مهد قرآنی مشغول کار بود و کارش تست کاست‌های قرآنی بود. همین موضوع باعث شد گوشش کم شنوا شود اما او همچنان به زندگی عادی ادامه می‌دهد. در اتاقش کتابخانه چوبی قرار دارد که چندین جلد قرآن با خط بریل در آن قرار داده شده است. روی میز کوچکی چندین کاست و یک ضبط صوت قرار دارد که نشان می‌دهد همچنان به تکنولوژی گذشته پایبند است.
در حال حاضر او تعدادی شاگرد دارد و در این‌باره می‌گوید: «تا قبل از کرونا تعداد زیادی شاگرد ازمیان کودکان و نوجوانان محله که بضاعت کافی برای شرکت در کلاس‌های قرآنی نداشتند، در مؤسسات قرآنی برای آموزش روخوانی و حفظ قرآن داشتم اما در ایام کرونا به‌صورت تماس تلفنی با این افراد در ارتباط بودم. در میان اهالی تعدادی از افراد علاقه به حفظ قرآن داشتند که تا مقطعی در خدمت این افراد بودم و تجربیاتم را به این افراد منتقل می‌کردم. البته در چند سال اخیر برخی از شاگردانم که به قرائت و روخوانی و همچنین حفظ قرآن مشغول بودند، از محله هاشم‌آباد مهاجرت کرده‌اند. اگر شرایط کرونا بهتر شود، دوست دارم آموزش کودکان‌کار را در مؤسسه‌ای به‌صورت رایگان به عهده بگیرم.»
- صوت قرآنی زیبایی دارد
«دینا عبدالوندی» برادرزاده ۹ ساله ابوالفضل است و در برخی از کارهای شخصی به ابوالفضل کمک می‌کند. او درباره تجربه زندگی کنار عموی روشندل می‌گوید: «ما با هم در یک ساختمان چند طبقه زندگی می‌کنیم. عموابوالفضل همیشه کارهای شخصی‌اش را خودش انجام می‌دهد اما برخی اوقات که در پله‌ها تردد می‌کند سعی می‌کنم اگر چیزی سر راهش قرار گرفته را بردارم تا او آسیبی نبیند.
همیشه هر وقت صدای قرآن می‌آید متوجه می‌شوم که عمو از خواب بیدار و مشغول خواندن قرآن شده است. بیشتر اوقات به طبقه بالا می‌آیم و کنارش می‌نشینم و قرآن گوش می‌کنم چون با صوت زیبایی قرآن می‌خواند و آرامش‌بخش است. او حتی در دروس قرآنی هم همیشه کمک حال من است و یکی از علاقه‌های من این است که با او قرآن را روخوانی کنم.»