این داروها معمولا برای افراد دچار سورش سردل خفیف و گاهگاهی به خوبی عمل می‌کنند. برخی از افراد مصرف قرص‌های آنتی‌اسید برایشان راحت‌تر است و برخی دیگر با مصرف شکل‌های مایع آنتی‌اسید زودتر تسکین پیدا می‌کنند.
از جمله آنتی‌اسیدهای رایج می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- آنتی‌اسیدهای بر پایه منیزیوم: این آنتی‌اسیدها مانند هیدروکسی منیزیوم پرطرفدار هستند چرا که اثرشان سریع است. البته یک مشکل آنتی‌اسیدهای حاوی منیزیوم این است که ممکن است اسهال ایجاد کنند.
- آنتی‌اسیدهای پر پایه آلومینیوم: این آنتی‌اسیدها مانند هیدروکسی آلومینیوم می‌تواند به همان اندازه آنتی‌اسیدهای بر پایه منیزیوم موثر باشند، اما ممکن است باعث یبوست شوند.
- آنتی‌اسیدهای بر پایه کلسیم: این آنتی‌اسیدها مانند کربنات کلسیم هم ممکن است یبوست ایجاد کنند و مصرف بیش از حد آنها ممکن است میزان کلسیم خون را بالا ببرد.
- آنتی‌اسیدهای ترکیبی: داروهای آنتی‌اسیدی ترکیبی که حاوی هر دوی آلومینیوم و منیزیوم (مثلا قرص‌های حاوی کربنات منیزیوم و کربنات آلومنیوم یا شربت‌های حاوی هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیوم) هم وجد دارند. این داروها یک لایه محافظتی در راس معده شما ایجاد می‌کنند که به جلوگیری از ریفلاکس اسید یا بازگشت محتویات اسیدی معده به مری کمک می‌کنند.
- بیکربنات سدیم: بیکربنات سدیم به عنوان یک آنتی‌اسید قدرت کمتری از سایر آنتی‌اسیدها دارد و حاوی مقدار زیادی سدیم هم هست. بنابراین اگر به علت فشار خون بالا، نارسایی قلبی یا مشکلات کلیوی باید مصرف نمک یا سدیمتان محدود شود، نباید از آن استفاده کنید.
همچنین به یاد داشته باشید که اگر از قرص‌های آنتی‌اسید استفاده می‌کنید، باید آن را به طور کامل بجوید تا بیشترین اثربخشی را داشته باشند و بهترین زمان برای مصرف آنتی‌اسید پس از صرف غذا یا هنگامی است که علائمتان بروز کرده است.