همشهری آنلاین _ مژگان مهرابی: ۴۰ کتاب تألیف کرده و در کنارش ادبیات نمایشی را تدریس می‌کند. جهانگیریان، نویسنده خوش فکری است و علاوه بر فعالیت‌های فرهنگی همپای کارشناسان امور اجتماعی شهرداری منطقه ۲۲، ایده‌های جالب و کارآمدی را برای بهتر شدن ساختار محلی محل زندگی‌اش ارائه می‌دهد.
جهانگیریان سال‌هاست در محدوده منطقه ۲۲ زندگی می‌کند. محل سکونتش را دوست دارد و اصلاً به دلیل بکر بودنش هم به اینجا آمده است. برای این نویسنده هیچ چیز به اندازه قدم زدن کنار دریاچه و پارک جنگلی چیتگر لذت‌بخش نیست و همین را مزیت بارز منطقه‌اش می‌داند. جهانگیریان می‌گوید: «منطقه ۲۲ یک منطقه نوساز و وسیع است که زیبایی‌های خاص خود را دارد. به‌خصوص فضای گردشگردی که در محدوده آن ایجاد شده است. اما متأسفانه طی چند سال اخیر ساخت‌وساز برج‌های بلندمرتبه در آن با روندی رو به رشد، بکر بودن آن را از بین برده است.» به باور جهانگیریان، برج‌های مسکونی که مثل قارچ سبز شده‌اند، نه تنها زیبایی بصری ندارند بلکه مانعی برای وزش بادهای غرب به شرق هستند. او ادامه می‌دهد: «منطقه ۲۲ اگرچه منبع آلاینده شاخصی ندارد اما خود برج‌ها به آلودگی هوا دامن می‌زنند.»
- اتاق اندیشه
جهانگیریان علاوه بر نوشتن کتاب در حوزه کودک و نوجوان، کتاب‌های زیادی درباره مدیریت شهری نوشته و حتی مدتی هم با حوزه حمل‌ونقل و ترافیک همکاری داشته است. او می‌گوید: «یکی از رویدادهای خوب در منطقه ۲۲ ایجاد اتاق اندیشه بود. در این اتاق عده‌ای از شهروندان متخصص و فرهیخته گرد هم جمع می‌شدند و درباره معضلات شهری گفت‌وگو می‌کردند. طرح‌های جامع و مؤثری ارائه می‌شد که نقش مهمی در رفاه شهروندان داشت.» او معتقد است تهران نخبه‌های زیادی دارد که طرح‌هایشان می‌تواند تهران را به یکی از بهترین شهرهای دنیا تبدیل کند. این فرهیخته ادامه می‌دهد: «اکنون تهران یکی از شهرهای نازیبای جهان است که معماری رهاشده‌ای دارد و هرکسی بنا به سلیقه خودش ساخت‌وساز انجام می‌دهد که هویت پایتخت را از بین می‌برد.»
- منطقه ۲۲ مهد تئاتر خیابانی شود
او بازدیدهای میدانی شهردار تهران در مناطق ۲۲گانه را فرصت مناسبی برای بازگو کردن مشکلات و ایده‌ها از سوی شهروندان می‌داند و می‌گوید: «شهردار تهران یا مناطق باید پذیرای شهروندان باشند. اگر مردم را در کنار خود ببینند همین به شهروندان انگیزه می‌دهد تا در طرح‌های محله‌محوری با شوق بیشتری شرکت کنند.» بعد هم متذکر می‌شود که اگر شهردار تهران بود ابتدا برج‌های بلندمرتبه را خراب می‌کرد و به حوزه فرهنگی رونق بیشتری می‌داد. او می‌گوید: «فضای اطراف دریاچه ظرفیت بالایی برای برگزاری تئاتر خیابانی دارد و می‌تواند به مهد تئاتر تبدیل شود که متأسفانه بدون استفاده مانده است. درحالی که منطقه ۲۲ با کمبود سرانه فرهنگی مواجه است.» او ادامه می‌دهد: «اینکه شهردار تهران یا منطقه برای رفع معضلات عمرانی و ترافیکی می‌کوشد قابل قدردانی است اما چه خوب که نیازهای روحی و روانی شهروندان هم در نظر گرفته شود.»
- درختان میوه در شهر بکاریم
«مسعود خدیوی» شاعر و نویسنده منطقه ۲۲ که دکترای حقوق دارد و در این زمینه هم فعالیت می‌کند بازدید میدانی شهردار تهران از مناطق را کار ارزنده‌ای می‌داند و معتقد است که این کار بازتاب خوبی هم خواهد داشت. خدیوی می‌گوید: «اگر این کار استمرار داشته باشد و شهروندان، شهردار تهران را در کنار خود ببینند، قطعاً به مدیریت شهری اعتماد بیشتری پیدا می‌کنند و در اجرای طرح‌ها همراهی خواهند کرد.» او پیشنهاد جالبی می‌دهد: «اگر من شهردار بودم سر و سامانی به وضعیت فضای سبز شهر می‌دادم. کاشت درختان در بعضی مناطق مثل منطقه ۲۲ برنامه منظمی نداشته و هر کسی بنا به سلیقه شخصی‌اش درختی کاشته است. باید توجه داشته باشیم درختانی که در تهران کاشته می‌شود با اکوسیستم آن سازگاری داشته باشد. به‌طور مثال درختان چنار خیابان ولی‌عصر(عج) از نظم و یکنواختی خاصی برخوردارند و زیبایی دوچندانی به این خیابان پر تردد داده‌اند. چه خوب که از باغ گیاه‌شناسی در منطقه کمک بگیریم. حتی می‌توانیم درختان میوه در تهران بکاریم و همه ما از ثمره آنها بهره‌مند شویم.»
- سرانه ورزشی کافی نیست
«عطیه خلیلی» یکی از ورزشکاران نامی منطقه ۲۲ است که بارها در مسابقات کشوری و آسیایی شرکت کرده و توانسته روی سکوی افتخار بایستد. او در رشته شطرنج تبحر خاصی دارد اما به گفته خودش در این منطقه، مکانی برای تمرین وجود ندارد و او ناگزیر است به دیگر باشگاه‌های شهر برود. خلیلی از کافی نبودن سرانه ورزشی گلایه می‌کند و می‌گوید: «اینجا فقط باشگاه‌های بدنسازی و استخر وجود دارد و برای دیگر رشته‌های ورزشی مثل شطرنج کلاس آموزشی در نظر گرفته نشده است. با توجه به استعدادهایی که در این منطقه زندگی می‌کنند چه خوب که مدیریت شهری قدمی برای افزایش سرانه ورزشی بردارد.» او از رشد بی‌رویه ساخت‌وساز در منطقه اش دل خوشی ندارد و می‌گوید که در برهه‌ای، منطقه ۲۲ از بهترین فضا و شرایط آب و هوایی برخوردار بود اما حالا می‌توان گفت زندگی در آن خیلی چنگی به دل نمی‌زند. خلیلی می‌گوید: «ساخت‌وساز بدون در نظر گرفتن نیاز و خواسته شهروندان صورت گرفته است. به‌طور مثال حوزه حمل‌ونقل عمومی در منطقه ۲۲ خوب عمل نکرده است. هنگام غروب یک تاکسی خطی هم پیدا نمی‌شود.»