همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: «هادی ساعی»، قهرمان تکواندو و پیشکسوت این رشته ورزشی از جمله افرادی است که در مجموعه ورزشی چیتگر حضور فعالی دارد و این محدوده از پایتخت را خیلی خوب می‌شناسد. او باور دارد برج‌سازی‌های سال‌های اخیر منطقه نگران‌کننده است و باید از ساخت این آسمانخراشها جلوگیری شود تا هوایی برای نفس کشیدن در غربی‌ترین تکه از پایتخت باقی بماند.
توجه به موقعیت‌های ویژه منطقه
منطقه ۲۲ ظرفیت‌های ارزشمندی مانند پارک جنگلی چیتگر دارد و در این منطقه طرح‌های مؤثری هم مانند ساخت دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس، اجرا شده است که می‌تواند روزنه امیدی در مقابل این همه برج و آسمانخراش غول‌پیکر محسوب شود، اما رویکرد اصلی در این منطقه باید صیانت از فضاهای سبز و همچنین تفرجگاهی باشد. هادی ساعی درباره حفظ این ظرفیت‌های منطقه می‌گوید: «. منطقه۲۲ بخشی از ریه‌تنفسی و تفرجگاهی شهر تهران است، اما بلندمرتبه‌سازی در این منطقه موجب شده تا این ریه تنفسی شهر، نفس‌هایش به شماره بیفتد. در واقع آسمانخراشها ریه شهر را زخمی کرده‌اند برای همین، ساخت‌وسازها در این بخش باید به حداقل برسد. » او باور دارد شهرداری می‌تواند با احیای موقعیت‌های بالقوه‌ای که هنوز در این منطقه باقی و جاری است، بحران‌های موجود را از بین ببرد و آن را به منطقه ایده‌آل تبدیل کند. » او از تهدیدها به‌عنوان نقاط قوت منطقه نام می‌برد و می‌گوید: «توسعه شبکه حمل‌ونقل عمومی از اولویت‌های زیرساخت‌های شهری در غربی‌ترین منطقه پایتخت است. متأسفانه هنوز منطقه ۲۲ به خطوط ریلی شهر تهران متصل نشده و این موضوع می‌تواند یکی از دغدغه‌های مهم ساکنان باشد که باید قبل از ازدحام جمعیت در این بخش از پایتخت برای آن تدابیر اندیشیده شود تا این شلوغی و رفت و آمدها کمتر به چشم بیاید. اگر اصول شهرسازی رعایت شود، همین ساختمان‌های بلند و آسمانخراشها می‌توانند تهدیدهای موجود را به فرصتی برای این منطقه و شهروندانش تبدیل کنند. »
بحرانی که می‌تواند فرصت شود
توسعه‌یافتگی بیست و دومین تکه از پایتخت هم خوب و هم بد است. ساعی با بیان این مطلب به شرایط ویژه این منطقه اشاره می‌کند و می‌گوید: «وقتی منطقه‌ای از شهر رشد و توسعه می‌یابد به دنبال آن باید امکانات شهری برای رفاه و خدمت‌رسانی به شهروندان افزایش پیدا کند. بر اساس چشم‌اندازهایی که در گذشته برای این منطقه تعریف شده، نباید کمبودی به سبب سرانه در این محدوده وجود داشته باشد، اما اکنون در این منطقه کمبودهای بسیاری در زمینه زیرساخت‌های شهری، معماری و سرانه‌های خدماتی وجود دارد. همچنین سرانه حمل‌ونقل عمومی، بهداشتی و درمانی نیز بسیار کم است. امروز ساختمان‌های بلند که از تعداد واحدهای بی‌شماری تشکیل شده، فضای این منطقه را اشغال کرده‌است و باید برای سکونت شهروندان و بارگذاری جمعیت در آنها، زیرساخت‌های زندگی در این محیط فراهم شود. دریاچه، پارک چیتگر و دیگر نقاط تفریحی و گردشگری در این منطقه از جمله جذابیت‌هایی است که موجب می‌شود تا شهروندان به سکونت در این منطقه ترغیب شوند، اما این جذابیت وقتی به بحران تبدیل می‌شود که امکانات و زیرساخت‌های شهری با تعداد سکونت شهروندان در منطقه تناسبی نداشته باشد. مشکلی که این روزها بیشتر از پیش در این منطقه به چشم می‌آید. این منطقه، در حال شکل‌گیری است و هنوز بخش وسیعی از ساختمان‌ها ساخته یا تکمیل نشده و حضور و رفت‌وآمد مردم زیاد است. برای همین تا زمان باقی است باید براساس استاندارهای شهری، سرانه‌ها را به ازای هر نفر تعیین و اجرا کرد. به نظرمن ارتفاع خانه‌هایی که به آنها مجوز ساخت داده می‌شود، باید کم شود و مانند گذشته بیشتر خانه‌ها ویلایی ساخته شود و این نوع ساخت‌وساز را شاهد باشیم نه سیطره‌ای از برج‌هایی که آسمان را شکافته‌اند. »
ساخت‌وساز باید متوقف شود
هادی ساعی معتقد است برای اینکه بتوان ماهیت و هویت منطقه ۲۲ را حفظ کرد، باید جلو ساخت‌وسازها را گرفت و دیگر نباید شاهد ساخت‌وساز به‌ویژه
بلند مرتبه‌سازی در این بخش باشیم. او می‌گوید: «این منطقه دیگر جایی برای ساخت سازه‌های غول‌پیکر و بزرگ ندارد و انجام این کار عواقب خوبی هم در پی نخواهد داشت. در مقابل باید به فکر احیای بافت‌های فرسوده این منطقه باشیم و زیبایی‌های منطقه و نماهای بصری آن را افزایش دهیم تا علاوه بر سازه‌های مدرن و جدید، هویت، تاریخچه و بناهای قدیمی آن را باقی نگه داریم. با انجام این کار در منطقه ۲۲ سازه‌های جدید و قدیم را در کنار هم خواهیم داشت و این ۲ قطب مخالف را با هم آشتی می‌دهیم. »
سنت و مدرنینه در کنار هم
وسایل و تجهیزات شهری که اکنون به‌عنوان مبلمان شهری از آن یاد می‌شود، در هویت‌بخشی به محله‌ها نقش مؤثری دارند. آبنما، ایستگاه اتوبوس، نیمکت بوستان‌ها، کیوسک تلفن همگانی، تیر چراغ‌برق، علائم
راهنمایی و رانندگی و... هریک به نوبه خود به منطقه هویت می‌بخشند. ساعی در این‌باره می‌گوید: «بافت مسکونی پرتراکم و ساختمان‌های بلندمرتبه به تنهایی بخشی از فضای شهری را اشغال کرده‌اند، بنابراین از فضای باقیمانده باید به شکل اصولی و کارآمد استفاده کرد. مبلمان شهری و زیباسازی سازه‌ها، برای افزایش زیبایی‌های بصری و تلطیف روحیه شهروندان در میان این همه دغدغه‌های روزمره زندگی شهری، مؤثر است و باید از آنها بهره برد. در همین زمینه هرچه به سمت دریاچه و ساختمان‌های تازه‌ساز پیش می‌رویم، این مبلمان‌ها که اغلب شکل سازه‌ای آنها به سبک مدرن است، بیشتر خودنمایی می‌کند، اما در محله‌های قدیمی این مبلمان‌ها نیاز به بازسازی یا نصب مبلمان جدید دارند. برای همین بهتر است برای حفظ هویت تاریخی، این محله‌ها را با المان‌های سنتی و اصیل ایرانی که با تاریخچه محله هم همخوانی داشته باشد، بیاراییم، اما نباید از این موضوع هم غافل شد که اغلب برج‌ها شکل مدرنی دارند و می‌توان از مبلمان‌های شهری با اشکال مختلف و مدرن برای زیباتر کردن نقاط مختلف منطقه استفاده کرد. »
توسعه نقاط تفریحی و گردشگری
دریاچه چیتگر و اقلیم کوهستانی‌اش از جمله فرصت‌های تفرجگاهی بکر پایتخت است و توسعه آن باعث می‌شود تا گردشگران بسیاری به منطقه رفت‌وآمد داشته باشند. ساعی در این‌باره می‌گوید: «ایجاد برخی از پروژه‌های ساده محیط‌زیستی از جنس تفرجگاهی و گردشگری، این منطقه را به محل حضور گردشگران شهری تبدیل می‌کند. چراکه منطقه ۲۲ به سبب موقعیت جغرافیایی‌اش از آب و هوای مطلوب و سالمی برخوردار است. از پارک جنگلی، دریاچه شهدای خلیج‌فارس، روستاهای کوهپایه‌ای واریش و وردیج و سنگان و آبشار تهران می‌توان به‌عنوان فرصت‌های گردشگری و همچنین منطقه نام برد. تعداد این نقاط در منطقه ۲۲ بی‌شمار است و خوشبختانه در این زمینه همچنان، پتانسیل و ظرفیت‌های بکر بسیاری وجود دارد. دریاچه شهدای خلیج‌فارس از جمله مکان‌های زیبا و فرح‌بخشی است که در صورت رعایت نکات بهداشتی و خداحافظی با ویروس کرونا، شهروندان می‌توانند در کنار آن اوقات خوشی را سپری کنند. این محیط بهترین انتخاب برای گذراندن اوقات فراغت شهروندان تهرانی است. چراکه در این مکان اغلب نیاز و مطالبات تفریحی، فراغتی و گردشگری مورد علاقه پایتخت‌نشینان دور هم جمع شده است. »
نظر شما