همشهری آنلاین _ فاطمه عسگری نیا: دو سیمرغ و تندیس پادشاه قاجاری بر سر در خانه معرف آن است، خانه مینایی جایی که امروز به روایت خانه خیابان زیبای ولی‌عصر(عج) تبدیل شده و هر روز میزبان آنهایی است که می‌خواهند قصه‌های این خیابان را بشنوند.
تاریخ خانه مینایی را که ورق می‌زنیم به اواخر دوره قاجار می‌رسیم. مالک این خانه زیبا «فرهاد مینایی» از وکلای امین محله منیریه بوده است. خانه‌ای به وسعت ۵۰۰مترمربع که ۱۲ اتاق را در دو طبقه در دل خود جای داده است. قاسمی مدیر موزه ولی‌عصر(عج) می‌گوید: «این خانه گرچه در ابتدا خانه منیرالسلطنه همسر ناصرالدین شاه و مادر کامران میرزا از زنان خوشنام دربار قاجار که به اعتقادات مذهبی پایبند بوده و به قولی تنها زن درباری که محله‌ای از تهران بزرگ به نامش شده بود اما امروز به خانه مینایی مشهور است. کسی که این خانه زیبا و دلبرانه را از قصاب مشهور تهرانی به نام تقی رضا به قیمت ۱۴۰ هزار تومان می‌خرد.»
یکی از زیباترین جلوه‌های بصری این خانه که در بدو ورود خودنمایی می‌کند، درخت خرمالوی بزرگی است که در میانه حیاط خانه آن هم در جوار حوض فیروزه‌ای رنگ آن قرار گرفته است. این خانه امروز به موزه خیابان ولی‌عصر(عج) یا روایت خانه ولی‌عصر(عج) تبدیل شده است. همین که وارد خانه می‌شویم از هر گوشه و کنارش قصه‌های خیابان ولی‌عصر(عج) در قالب ۷ روایت زمزمه می‌شود.
- ۷ روایت از خیابان ولی‌عصر(عج)
ابتدای ورود به خانه نخستین چیزی که به چشم می‌خورد تابلوی قهوه‌ای رنگ بزرگی است که تمام مشخصه‌های خیابان ولی‌عصر(عج) را در دل خود جای داده است. با نگاهی گذرا به این تابلوی طویل و دراز می‌توانید با نام و نشان‌های خیابان ولی‌عصر(عج) و بناهای ارزشمندی که این خیابان در دل خود جای داده است، آشنا شوید. ۷ روایت خیابان ولی‌عصر(عج) هم در انتهایی‌ترین قسمت این تابلوبه چشم می‌خورد. بعد از مطالعه این تابلو می‌توانید به سالن اصلی طبقه نخست خانه برسید با کفپوشی عجیب و غریب از نقشه خیابان ولی‌عصر(عج).
در هر دو طرف این سالن کوچک اما زیبا تلفن‌های قدیمی کرم رنگی به سینه دیوار جا خشک کرده‌اند، کافی است هرکدام را می‌خواهید بردارید و پای روایت یکی از هفت‌خوان خیابان ولی‌عصر(عج) یا میدان‌های هفت‌گانه آن بنشینید. هر گوشه این سالن دیدنی و جذاب است؛ آن هم زیر نگاه مقتدرانه منیرالسلطنه در تصویری که از دیوار بلندی آویخته شده و زیرش چنین نوشته شده: «تنها زن حرم ناصری که نامش را به محله‌ای در تهران داده است». طبقه اول تنها یک اتاق دارد. اتاقی پوشیده از تصاویر هتل‌ها، میادین و ایستگاه راه‌آهن تهران که دیدنشان خالی از لطف نیست. در سمت دیگر سالن روایت گذشته‌های دور تجریش آنهم با این سر تیتر: «تجرشت و یاد باغ‌های شمیران» شما را به سال‌های دور تهران می‌برد.
- مهمانخانه مینایی
باقی قصه‌های خیابان ولی‌عصر(عج) در طبقه دوم این خانه روایت می‌شود؛ هم در اتاق دیروز و امروز خیابان ولی‌عصر(عج) هم در اتاق هنر و ادبیات آن. یکی از زیباترین قسمت‌های این خانه موزه، مهمانخانه مینایی است، قصه این مهمانخانه را رادیوی قدیمی مستطیل شکلی که در گوشه اتاق قراردارد برای مهمانان روایت می‌کند. به گفته قاسمی، این اتاق که به اتاق آقای مینایی مشهور است با وسایل تزیینی قدیمی و آنتیک و مبل‌های نوستالژیک شما را به سال‌های دور می‌برد، به روزگاری که آقای مینایی پشت پنجره‌های چوبی خانه می‌ایستاد و به صدای اذان مسجد فخریه گوش می‌داد؛ همان مسجدی که بهانه خریدن این خانه بود.»
از اتاق آقای مینایی به اتاق شهروندان راه دارد با پنجره‌های بزرگ رو به حیاط و طاقچه‌هایی که گلدان‌های شمعدانی روی آنها جا خوش کرده‌اند. روی دیوار کنار پنجره‌ها عکس‌هایی از راسته خیاط‌های خیابان ولی‌عصر(عج) به چشم می‌خورد؛ از خیاطی توانا گرفته تا خیاطی بیتا. حتی نخستین الگوها و ابزار خیاطی آنها هم در کمدهای قدیمی اتاق دیده می‌شود. روایت‌خانه ولی‌عصر(عج)، امروز به حافظه این خیابان تبدیل شده و علاقه‌مندان می‌توانند با اهدای یادگاری‌هایی که از این خیابان دارند در تقویت حافظه بلندترین خیابان خاورمیانه شریک شوند.