همشهری آنلاین- نصیبه سجادی: می‌گوید عاشق تئاتر و بازیگری بوده و هست. به دلیل مخالفت پدر از این انتخاب صرف‌نظر و علاقه‌اش را در شاخه‌ای دیگر از هنر کشف و دنبال کرده و آنقدر در این کار پیش رفته که حالا آثارش مورد اقبال مردم قرار گرفته و همان علت ادامه کار و اعتمادبه نفسش است. محبی کالیگرافی را همان بازی با کلمات و حروف می‌داند. با این تفاوت که در کالیگرافی کلمات آنقدر زینت داده می‌شوند تا یک شاهکار هنری خلق شود.
او دوران دبیرستان تحصیل در رشته عکاسی را انتخاب کرده و در دانشگاه رشته گرافیک را ادامه داده است. محبی می‌گوید: «با اینکه ورودم به هنر ناگهانی و اتفاقی بوده، ولی نخستین بار که در یکی از کلاس‌ها قلم دستم گرفتم تا با دست آزاد اتد بزنم، آنقدر کار خوب از آب درآمد که استادم گفت: استعداد زیادی‌داری و تشویقم کرد آن را ادامه دهم.»
این بانوی جوان اما تبحرش را در این هنر مدیون شرکت در کلاس‌های خط و نقاشی‌خط استاد «محمد محمدی» می‌داند و می‌افزاید: «شرکت در این کلاس‌ها یکی از بهترین کارهایی بود که انجام دادم و هنوز هم دوست دارم آن را ادامه دهم.»
آثاری که همه جا سفر کرده
محبی، گرچه به‌زعم خودش بدون پیش‌زمینه‌ای وارد عالم هنر شده، ولی مطمئناً ژن خوب، البته از نوع هنری‌اش بهره برده که کارهایش همیشه مورد استقبال قرار می‌گیرد و تحسین همگان را بر می‌انگیزد. تا آنجا که سال سوم دبیرستان جایزه بهترین عکس را در مسابقات مناطق تهران کسب کرده یا وقتی که نخستین بار در دانشگاه قلم دست گرفته چنان آن را روی کاغذ به نمایش درآورده که استادش شغل آینده‌اش را همانجا به او پیشنهاد داده است. اکنون هم آثاری که خلق می‌کند طرفداران زیادی از همه شهر و کشورهای دنیا دارد: «آثار را به کانادا، استرالیا و... فرستاده‌ام. ۵ کار سفارشی از کشور قطر داشتم که برای شرکت تویوتا، هواپیمایی، آل فردان، حمد و به مناسبت روز ملی قطر خلق و برای این کشور ارسال کردم. در زمان شیوع ویروس کرونا هم نمایشگاه مجازی در کشور فرانسه برگزار کردم.»
شاهکارهای نقش بسته بر دیوار خانه‌ها
«نخستین تابلویم را که در نمایشگاهی در نیاوران فروختم، فقط سپاسگزار بودم؛ سپاسگزار خدا و استادی که مرا در این مسیر به درستی هدایت کرد.» این پاسخ ظریف و هنرمندانه بانوی جوان است، وقتی از او درباره کارهایش می‌پرسیم. او ادامه می‌دهد: «در ایام عید که بعد از ۲ سال از شیوع ویروس کرونا دید و بازدیدها رونق گرفته بود، هر جایی‌که می‌رفتم تابلوهای خودم را می‌دیدم خانه دوستان، فامیل و دنبال‌کننده‌هایم که عکس تابلوهای خریداری شده را برایم می‌گذاشتند. همین برایم کافی و لذتبخش است وقتی که می‌بینم تکه‌ای از وجودم که با تمام احساس معنوی خلق کرده‌ام زینت‌بخش خانه‌هایشان شده و آنها این هنر را شناخته و دوست دارند.»
او ادامه می‌دهد: «تابلوهایم متناسب با ابعادشان قیمت‌های متفاوتی دارند. ۲۵ میلیون هم فروش رفته است.»
حال خوب‌تان را خریدارم
بانوی کالیگراف و هنرمندی که آثارش این‌طور جهانی شده، علاقه‌ای به برگزاری کلاس‌های آموزشی به ۲ دلیل ندارد: «آموزش، مقوله‌ای عمیق و بسیار پیچیده است که از عهده هر کسی برنمی‌آید. من این را عینا در کلاس‌های استادم، محمدی، درک کردم چه اگر دلسوزی‌ها و روش‌های عمیق تدریس او نبود شاید از ادامه مسیر منصرف می‌شدم. دوم هم اینکه چون خلق تابلو، از ایده‌پردازی تا اتدزنی و... وقت زیادی از من می‌گیرد. ترجیح می‌دهم زمان باقی‌مانده را به آموختن هنر و کارهای دیگر اختصاص دهم.»
محبی، دوران کودکی، نوجوانی و جوانی‌اش را در محله ستارخان گذرانده و نوستالژی‌هایش در این محله شکل گرفته است. او می‌گوید: «محله‌ام را دوست دارم و آن را با هیچ کجا عوض نمی‌کنم؛ محله‌ای با هویت با مردمانی اصیل و بافرهنگ. در حوزه موسیقی هم امکانات خوبی دارد یا لااقل با کمترین زمان می‌توان به آنها دسترسی داشت.»
توصیه‌ای هم به ساکنان این محله و محله‌های دیگر دارد: «دنبال انجام کار یا فعالیتی باشید که حال دل‌تان را خوب کند.»