همشهری آنلاین- ابوذر چهل امیرانی: نابینا به دنیا آمده‌اند، ولی باعث نشده گوشه‌نشین شوند. بهروز دکترای ادبیات فارسی دارد و یکی از معلم‌های موفق مدارس استثنایی است. بهمن هم لباس روحانیت به تن کرده و از مبلّغ‌های دینی است.
زاده روستایی به نام «ایوق» از توابع شهرستان سراب هستند. ۲خواهر بزرگتر دارند که از نعمت بینایی برخوردارند. خانواده افروز به‌جای غصه خوردن و به انزوا بردن فرزندان‌شان، پابه‌پای آنها حرکت کرده و برای موفقیت‌شان خون دل‌های زیادی خورده‌اند.
آن زمان که امکانات کمی داشتند، جراحی سنگینی روی چشمان بهمن انجام دادند ولی کارگر نیفتاد. وقتی پسر دوم‌شان بهروز به دنیا آمد و متوجه شدند او هم نابیناست، خانه و زمین‌های کشاورزی خود را در روستا رها کرده و به تهران آمدند تا بچه‌هایشان در مدارس استثنایی درس بخوانند. خانواده افروز در محله ابوذر منطقه۱۷ ساکن شدند و از همان ابتدا مسئولیت‌های مختلفی به بهمن و بهروز دادند تا به شرایط زندگی با چشمان بسته عادت کنند و بتوانند در آینده گلیم خود را از آب بیرون بکشند.
الحق که این ۲برادر هم کم نگذاشتند و هیچ وقت نابینایی را بهانه‌ای برای کم‌کاری خود قرار ندادند. در کنار تحصیل، کارهای خانه را انجام دادند و مثل بچه‌های دیگر، در کوچه و خیابان با بچه محل‌هایشان مشغول بازی شدند. این ۲برادر در مدارس نابینایان درس خواندند و هر زمان با رفتار مأیوس‌کننده اطرافیان و سختی رفت‌وآمد برای رسیدن به مدرسه مواجه می‌شدند، پدر و مادرشان به آنها قوت قلب دادند.
سخنرانی در هیئت‌ها و تدریس در مدارس
بهمن افروز پس از پایان دوران مدرسه، رشته الهیات را برای ادامه تحصیل انتخاب و در کلاس‌های مرحوم بهجت، آیت‌الله دوزدوزانی، امجد و مجتهدی تهرانی شرکت کرد. لباس روحانیت پوشید و سال‌هاست به منبر می‌رود و در جلسات سخنرانی‌اش ده‌ها نوجوان و جوان منطقه شرکت می‌کنند. در مناسبت‌های مختلف هم به هیئت‌های علمدار، شاهزاده علی اکبر(ع) و حضرت علی اصغر(ع) می‌رود و سخنرانی می‌کند.
مجالس گرم او باعث شده تا هیئت‌های عشاق المهدی(ع) و فاطمیون منطقه۹ از او برای شرکت در برنامه‌های خود دعوت کنند و بهمن افروز یکی از سخنران‌های دانشگاه افسری امام حسین(ع) است.
بهروز افروز هم رشته ادبیات فارسی را برای تحصیلات دانشگاهی‌اش انتخاب کرد و تا مقطع دکترا ادامه داد. سال۱۳۹۵ رتبه برتر آزمون ورودی آموزش و پرورش شهر تهران را کسب کرد و یکی از معلم‌های مدرسه نابینایان شهید محبی است که روزگاری در آنجا درس می‌خواند. ۱۵۰کتاب صوتی را ویرایش کرده، داور جشنواره شعر «چامه ارغوانی» بوده و فنون رایانه را به بیش از ۲۰۰نابینای ساکن در مناطق مختلف تهران آموزش داده است. انجام طرح‌های تحقیقاتی مختلف برای کودکان و نوجوانان هم از فعالیت‌های دیگر اوست.
توجه بیشتر به حقوق معلولان
بهمن و بهروز افروز از فعالیت‌های انجام شده در سطح شهر برای رفاه معلولان راضی‌اند، اما جای آنها را در تصمیم‌گیری‌ها خالی می‌دانند. بهروز افروز، انجام پژوهش‌های علمی برای دستیابی به شهر و معابر مناسب برای معلولان را ضروری می‌داند و می‌گوید: «مدیریت شهری مناسب‌سازی معابر را برای آسایش معلولان انجام می‌دهد که جای قدردانی دارد، ولی برای رسیدن به نتایج بهتر لازم است پژوهش‌های علمی بیشتری انجام شود و از معلولان برای اجرای طرح‌های شهری نظرخواهی شود.»
او از شانه خالی کردن برخی مسئولان و نهادها در اجرای مصوبات و قوانین حامی معلولان گلایه دارد و می‌گوید: «حقوق شهروندی نابینایان در زمینه‌های مختلف نادیده گرفته می‌شود و بعضی از مسئولان رسیدگی به امور معلولان را جزء وظایف قانونی خود نمی‌دانند. نهادهای مسئول برای شانه خالی کردن از بار مالی رسیدگی به معلولان، آمار دقیقی از تعداد معلولان و نیازهای آنها جمع‌آوری نمی‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود تا خدمت‌رسانی به این قشر از افراد جامعه به درستی انجام نشود.»