همشهری آنلاین - رابعه تیموری: شما از شاگردی در تولیدی کفش شروع کردید و حالا مالک یک تولیدی بزرگ هستید. چگونه توانستید به این موفقیت برسید؟
من از همان نوجوانی که شاگردی می‌کردم، به طرح‌های خلاقانه علاقه داشتم و طرح‌های مختلف را روی محصولات تولیدی کارگاه امتحان می‌کردم. همین روحیه من باعث شد در کارم پیشرفت خوبی داشته باشم و دوره آموزشی چندساله را در ٦ ماه طی کنم. با وجود سن کم ریسک‌پذیر بودم و وقتی کار را آموزش دیدم، با پول کمی که از شاگردی پس‌انداز کرده بودم، در مغازه کوچک و قدیمی پدرم، کارگاه راه انداختم. چند نفر از همسالانم را که در تولید کفش مهارت داشتند، دور خودم جمع کردم و طرح‌های ابداعی خودمان را تولید می‌کردیم. برای پیدا کردن مشتری، نمونه‌کارهایمان را به بازار می‌بردم و در میان کسبه بازار به‌دنبال مشتری می‌گشتم. بسیاری از بازاریان باور نمی‌کردند جوانانی به این سن، چنین تولیداتی داشته باشند. من به سود کم‌راضی بودم و چون تولیداتمان باکیفیت و ارزان بود، فروشمان رونق پیدا کرد. درآمد این کارگاه کوچک، سرمایه من برای توسعه کارم شد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید.
کسانی که می‌خواهند در شرایط امروز بازار، کسب‌وکاری را شروع کنند، باید چه مراحلی را بگذرانند؟
برای رسیدن به کسب درآمد یا باید تحصیلات عالی داشته باشیم یا حرفه‌ای تولیدی را به خوبی بیاموزیم. نوع حرفه‌ای که یاد می‌گیریم، اهمیت زیادی دارد و باید با نیازهای جامعه متناسب باشد. شناخت نیاز بازار و آینده‌نگری در انتخاب نوع کسب، به موفقیت ما کمک زیادی می‌کند. صنایعی مانند صنعت تولید کفش، همیشه جزء نیازهای بازار بوده است. موفقیت در حرفه‌های تولیدی با پشتکار و سرسختی به دست می‌آید. کسانی این مسیر را با موفقیت طی می‌کنند که به‌دنبال نوآوری و طرح‌های تازه باشند.
ایجاد سرمایه از مهمترین دغدغه‌های افرادی است که با توانایی مالی محدود، به مشاغل تولیدی روی می‌آورند. بعضی از این افراد برای ایجاد سرمایه اولیه، دریافت وام‌های بانکی را انتخاب می‌کنند. شما برای تولید سرمایه چه راهی پیشنهاد می‌کنید؟
وام‌های بانکی برای راه اندازی مشاغل تولیدی کافی نیستند و معمولا شرایط دریافت دشوار و دست و پاگیری دارند. در سیستم بانکداری کشورهای پیشرفته، برای بازپرداخت وام مشاغل، مدتی را به عنوان فرصت خواب پول در نظر می‌گیرند و مرحله پرداخت اقساط با تاخیر شروع می‌شود. اما در بانکداری کشور ما، چنین امکانی پیش بینی نشده و در حالی که هنوز کار دریافت-کنندگان وام رونق نگرفته، باید اقساط آن را بپردازند. من کار مشارکتی را بهترین روش برای شروع کار تولیدی می‌دانم. البته افراد جویای کار باید در رشته خود به سطحی از مهارت و توانایی رسیده باشند که بتوانند از ثروت افراد صاحب سرمایه به خوبی استفاده کنند.
برای اغلب جوانان ماهر جویای کار، امکان مشارکت با صاحبان سرمایه وجود ندارد. آنها سال‌ها به عنوان شاگرد باقی می‌مانند یا از حرفه خود سرخورده می‌شوند.
در هر شرایطی راه‌های مختلفی برای موفقیت وجود دارد. من پس از آن که به عنوان کارآفرین برتر کشور انتخاب شدم و در یک مصاحبه تلویزیونی شرکت کردم، جوانان زیادی از شهرهای دور و نزدیک با من تماس گرفتند و تقاضا کردند حرفه تولید کفش را به آنها آموزش دهم. من به رایگان به آنها آموزش دادم و بعد از کسب مهارت، کفش‌هایی را که در کارگاه برش خورده بودند، در اختیار آنها گذاشتم تا تکمیل کنند و به فروش برسانند. با این کار هم به آنها یک کار تولیدی را آموزش دادم تا بتوانند روی پای خود بایستند و هم بازار جدیدی برای تولیداتمان به وجود آوردم. یکی از این جوانان از روستاهای اطراف آمل به تهران آمده بود. او بعد از ٣ ماه آموزش رایگان، در روستا برای ١٠بانوی شالیکار که چند ماه از سال بیکار بودند، کارگاهی دایر کرد. این جوان، محصولات برش‌زده کارگاه را در آنجا تکمیل می‌کرد و به فروش می‌رساند. او درآمد خوبی دارد و توانسته برای چند نفر هم شغل ایجاد کند. اگر قناعت و پشتکار داشته باشیم، حتما مسیر موفقیت خود را پیدا می‌کنیم.