همشهری آنلاین - مریم باقرپور: «مجتبی سیف» ۵۰ سال دارد و از دوران کودکی به نقاشی و طراحی علاقه داشته است. همین موضوع هم باعث شده تا این رشته هنری را دنبال کند. او می‌گوید: «برادر بزرگ‌ترم پس از دیدن نقاشی‌هایم تشویقم کرد و پس از آن رشته هنر را در دوره دبیرستان و دانشگاه ادامه دادم. مدتی هم تدریس می‌کردم تا اینکه وارد فضاهای شهری و محیطی شدم.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
پیشرفت با تشویق شهردار تهران
با شروع فعالیتش در زمینه‌های شهری، نقش‌های زیادی را بر دیوارها به تصویر کشیده اما اوج فعالیت‌های سیف از زمانی شروع شده که نقاشی «کوچه باغ و کودک» را بر روی دیواری در حوالی میدان ونک کشیده، این طرح مورد توجه «محمدباقر قالیباف» شهردار وقت تهران قرار گرفته و مسیر زندگی او تغییر کرده است. سیف می‌گوید: «آقای قالیباف بعد آن نقاشی، تشویقم کرد و حتی به سازمان زیباسازی دستور داد در کنار سایر طرح‌ها، تصاویر رنگی و جذاب هم روی دیوارهای شهر کشیده شود که در این بخش من و تعدادی از دوستانم مشغول شدیم.»
لبخندی از رضایت
در این سال‌ها این هنرمند نقش‌های زیادی را بر دیوارهای شهر کشیده تا جایی که آمارش از دستش در رفته است و فقط هنگام عبور از معابر با دیدن نقش‌هایش لبخندی می‌زند چراکه به گفته خودش هر اثری که خلق کرده را مانند فرزندی برای خود می‌داند و دوستش دارد. در مقابل وقتی هم به اثری آسیب می‌رسد ناراحت می‌شود. برای همین گاهی برای ترمیم نقاشی‌هایش می‌رود تا طرح‌هایی که با ذوق کشیده، در گذر زمان تخریب نشود، نمونه‌اش هم نقاشی میدان ونک است که به گفته خودش چند بار مرمت کرده است.
نقش بنا روی دیوار مخروبه
ورود سیف به عرصه نقش‌های سه بعدی به تازگی و از تکه دوم پایتخت بوده است. او دراین‌باره می‌گوید: «در این سال‌ها نقاشی‌های زیادی را روی دیوارهای منطقه کشیده‌ام و حتی روی پله‌هایی مانند چهل پله شهرک هما و بلوار دادمان. چند بارپیشنهاد دادم از طرح‌های سه بعدی استفاده کنیم که چون مصوبه سازمان زیباسازی نبود اجرایی نمی‌شد تا اینکه قرار شد روی دیوار مخروبه‌ای در خیابان سیمون بولیوار نقش زده شود. گویا تا پیش از آن مالک اجازه نمی‌داده که شهرداری دیوار را تخریب یا حتی بازسازی کند، در حالی‌که ملک در خیابان اصلی و معرض دید قرار دارد. من هم وقتی محله را دیدم تنها چیزی که به ذهنم می‌رسید، ترسیم طرح سه بعدی بود که در نهایت موافقت شد. برای همین روی بخشی از تخته نئوپان پشت دیوار خرابه یک فرد بنا را کشیدم که به نظر در حال آجرچینی است. روز بعدش هم کنارش یک خروس کشیدم که جذاب‌ترش کرد. روی بخش دیگری از آن هم مردی در حال آبیاری درختی نقاشی شد. وقتی کارها به پایان رسید، خیلی‌ها استقبال کردند و همین دلیلی شد تا طرح‌های سه بعدی‌ام در منطقه ۲ ادامه پیدا کند.»
راکون‌ها در میان تنه درختان
این روزها در هر معبری از منطقه ۲ پایتخت یک اثر هنری خاص دیده می‌شود. جالب اینجاست که این آثار در بخش‌های پرتردد و گاه مخروبه ایجاد شده است. نمونه‌اش هم مسیر عابر پیاده در خیابان شهید اکبری است که در گذر زمان خطوطش از بین رفته بود اما حالا حوض فیروزه‌ای با ماهی‌های رنگی دارد یا در میان درختی کج شده‌ای که بخشی از تنه‌اش آسیب دیده بود، حالا ۲ راکون در محدوده آسیب دیده جا خوش کرده‌اند. سیف دراین‌باره می‌گوید: «درخت کج شده و بدنه‌اش آسیب دیده بود اما شاخه‌های سبزی داشت، به همین دلیل شهرداری نمی‌خواست قطعش کند. از طرف دیگر درخت در معبر اصلی بود. وقتی آن را دیدم، تنها موضوعی که به ذهنم رسید طرح سه بعدی و ایده راکون‌ها بود. البته در بعضی از کشورها از این طرح‌ها استفاده می‌کنند. برای همین نقاشی را شروع کردم و آنقدر ذوق داشتم که در کمتر از یک ساعت کار اجرایی شد.»
عکس یادگاری با عبور از چاله
نقش چاله سیاه رنگ در محدوده فضای سبز فلکه اول صادقیه هم از دیگر آثاری است که این روزها هر رگذری را به تلاطم می‌اندازد تا با احتیاط از آن عبور کرده و حتی در آنجا عکس یادگاری بگیرد. سیف می‌گوید: «گویا در گذشته آنجا آبسردکنی بوده که با شیوع ویروس کرونا آبسردکن جمع‌آوری و برای خالی نبودن محلش را سیمان کرده‌اند. وقتی محل را دیدم به فکر طرح چاله‌ای در قالب دره سیاه افتادم. البته کار سختی بود. چون باید روی سیمان نقاشی می‌شد و از طرفی در مسیر تردد مردم بود. یادم هست هنوز کار تمام نشده بود که چند نفر رویش راه رفتند و خرابش کردند اما وقتی طرح آماده شد، مردم برایشان جذاب بود و عکس می‌انداختند.»
دست در دست با درخت زنده
هر اثری که این شهروند ساکن محله هروی خلق می‌کند، در کمتر از یک روز است. بیشترین کاری که از او وقت و انرژی گرفته، نقاشی سه بعدی «دست در دست» بوده که روی درختی زنده باید اجرا می‌کرده‌است. سیف با یادآوری آن موضوع می‌افزاید: «وقتی فضا را دیدم، باید به این فکر می‌کردم که پس زمینه‌های زیادی مثل تابلو مغازه‌ها، فضای سبز و... وجود دارد. از طرفی درخت خشک نبود و شاخه‌های سبزی داشت، پس نباید آسیب می‌دید. به همین دلیل تحقیق کردم که از چه موادی بدون آسیب به درخت می‌توان استفاده کرد. چون برخی از کشورها از مشما (مشمع) استفاده می‌کردند اما لایه مشمایی راه تنفس درخت را می‌گرفت. در نهایت قرار شد برای پوشاندن درخت از پارچه متقال استفاده کنم، اما برای پیدا کردن همین پارچه از میدان سپاه تا هروی و بازارچه نوروزخان و... رفتم. چون من الیاف پارچه‌ای می‌خواستم نه پلاستیکی تا اینکه بعد از یک روز جست‌وجو پیدایش کردم. قبل نقاشی این پارچه را به همراه گونی کنفی و چسب سریش به دور درخت بستم، بعد هم از رنگی استفاده شد که حلالش آب بود و به طبیعت آسیب نمی‌زد.»
حس زندگی با طرح‌ها
طراحی تا پایان کار طرح سه بعدی دستان، ۲ روز طول کشیده اما برای سیف طرحی ماندگار شده است. او ادامه می‌دهد: «این طرحم را خیلی دوست دارم و به خودم حس زندگی می‌دهد. این روزها نقش‌های زیادی روی دیواهای شهر دیده می‌شود که زیبا هستند و به ارتقای منظر شهر کمک می‌کنند و مردم هم با دیدنشان لذت می‌برند. به نظرم اگر این کارها ادامه پیدا کند، شهر رنگی و زیبا خواهیم داشت.»
طرح سه بعدی ماهی‌های رنگی