همشهری آنلاین، ابوذر چهل امیرانی: حاج «حسین شمسایی» در شرایط اختناق و فضای رعب و وحشت شدید دوره پهلوی، بدون واهمه در مجالس اشعار انقلابی و بر ضد رژیم سلطنتی می‌خواند و به همین دلیل بارها ساواک او را تهدید کرد و هر بار به نحوی توانست فرار کند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
شمسایی خاطرات روزهای گذشته را اینگونه مرور می‌کند: «از سال ۱۳۴۳ مداحی را آغاز کردم. در جلسات جنوب شهر تهران فعالیت داشتم؛ در هیئت‌هایی مثل محبان‌المهدی(عج)، قاسم‌بن الحسن(ع) و سایر مساجدی که در آن منطقه بود مثل مسجد لرزاده و حضرت اباالفضل(ع) و...»
او ادامه می‌دهد: «کم‌کم به‌ویژه زمانی که وارد دانشگاه شدم، در مساجد جلیلی، هدایت، جاوید، حسینیه ارشاد سلیمانی (قدس کنونی) برنامه اجرا می‌کردم. آن زمان این مساجد به‌عنوان پایگاه‌های انقلاب شناخته می‌شدند. از همان زمان نوع هیئت‌هایی که می‌رفتم و اشعاری که می‌خواندم، دارای پیام، جهت‌دار و انقلابی بود و نوارهایش هم موجود است».
وی که چندبار از سوی ساواک تهدید شده بود، برایمان تعریف می‌کند: «یک بار در مسجد ملکی تا مرز دستگیر شدن رفتم. آنجا به من خبر دادند که ساواک برای دستگیری‌ام آمده و از در پشتی مسجد فراری‌ام دادند.»
این مداح اهل بیت(ع) می‌گوید: «بار دیگر هم در مسجد جاوید این اتفاق افتاد. این مسجد به نوعی پاتوق زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنها بود. یک شب شهید مطهری سخنران مراسم بودند و من شعری با نام «سوگند» خواندم؛ شعری که در مورد حذف سلطنت و برقراری نظام جمهوری اسلامی بود. این شعر سر و صدای زیادی به پا کرد و باعث شد پای برخی‌ها از جمله آقای مفتح هم به ماجرا باز شود».
درباره استاد شمسایی
حاج حسین شمسایی، مهر سال۱۳۲۹ در شهرستان اردستان اصفهان به دنیا آمده است. زمانی که نوزاد بود، خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند و در ۱۲ سالگی توانست با قرائت شعر معروف محتشم کاشانی در یکی از حسینیه‌های جنوب تهران، ارادت خود را در مجالس مذهبی به اهل‌بیت(ع) نشان دهد. فعالیت‌های انقلابی داشت و بارها از سوی ساواک مورد تهدید قرار گرفت.
او از دست‌اندرکاران ساخت سرودهای انقلابی مانند «خمینی ای امام» است و هنگام ورود امام(ره) به ایران، از اعضای کمیته استقبال بود. شمسایی از ستایشگرانی است که در نماز جمعه‌های اول انقلاب به اجرای اشعار انقلابی می‌پرداخت.