آنها باید پیش از هر غذا باید میزان لازم تزریق انسولین به خودشان را محاسبه کنند و این کار نیاز به دانستن میزان قند خون فعلی آنها، اینکه چند گرم کربوهیدرات قرار است بخورند، اینکه میزان چربی وعده غذایی‌شان چقدر است، وزنشان چند کیلوگرم است، اندازه وعده غذایی‌شان چه مقدار است و چیزهای دیگر دارد.
اما پژوهشگران امیدوارند «لوزالمعده بیونیکی»، یک وسیله جیبی که با لوله‌هایی به زیر پوست شکم بیمار متصل می‌شود، بتواند این وضعیت را تغییر دهد.
این وسیله فقط به سه مورد اطلاعات نیاز دارد: وزن بیمار، زمانی که بیمار غذا می‌خورد و اینکه اندازه وعده غذایی کوچک، بزرگ یا متوسط است. یک الگوریتم درونی در این وسیله هر چند دقیقه یکبار بر حسب میزان قند خون بیمار روزآمد می‌شود و میزان درست انسولین را به طور خودکار به بدن بیمار وارد می‌کند.
این وسیله هم کار را برای بیماران ساده‌تر می‌کند و هم بر اساس یافته‌های یک کارآزمایی بالینی که هفته پیش در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شد، کارآمدی بیشتری در تنظیم قند خون دارد. پژوهشگران دانشگاه کارولینای شمالی که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند این وسیله «بار شناختی» بیماری مزمن را بر بیماران کم می‌کند.
این پژوهشگران می‌گویند این وسیله به افراد این ازادی عمل را می‌دهد که به طور ۲۴ ساعت در روز و هفت روز هفته در همه زندگی‌شان بر دیابت‌شان متمرکز نباشند.
پژوهشگران در این کارآزمایی به ۲۱۹ بیمار برای ۱۳ هفته لوزالمعده بیونیکی دادند و میزان‌های قند خونشان را با گروه دیگری از افراد مقایسه کردند که با استفاده از روش‌های موجود انسولین تزریق می‌کردند.
آنها دریافتند که میزان قند خون بر اساس شاخص HgbA1c در گروهی که از این وسیله جدید استفاده می‌کردند از ۹/۷ درصد به ۳/۷ درصد کاهش یافته است، در حالیکه میزان‌های قند خون در گروه کنترل در حد ۷/۷ درصد باقی مانده است. کارشناسان به طور کلی میزان زیر ۷ درصد برای کنترل قند خون توصیه می‌کنند.
شرکت «بتا بیونیکز» (Beta Bionics) که این لوزالمعده بیونیکی را تولید کرده است نتایج این کارآزمایی بالینی را به سازمان غذا و داروی آمریکا خواهد فرستاد تا برای این وسیله مجوز بگیرد.
قند خون بالا رفته در طول زمان می‌تواند باعث عوارضی مانند نابینایی، بیماری قلبی و مشکلات عصبی شود. فقط حدود یک پنجم بیماران مبتلا به دیابت نوع یک به میزان قند خون توصیه‌شده دست پیدا می‌کنند.
علت تا حدی به این علت است که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع یک به خصوص در مناطق روستایی به دکتری دسترسی ندارند که پیچیدگی‌های مدیریت دیابت نوع یک را بیاموزد. این پژوهشگران امیدوارند که تزریق خودکار انسولین راه‌حلی برای کسانی باشد که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی سطح بالا ندارند.
البته قیمت این وسیله جدید احتمالا مشابه قیمت پمپ انسولین در بازار خواهد بود که وسیله‌ای با پیچیدگی کمتر است.
همچنین بیماران باید کارهای نگهداری از این وسیله را انجام دهند: لوله‌های پمپ باید هر سه روز یک بار تعویض شوند و حسگر آن باید هر ۱۰ روز یکبار عوض شود.
منبع: News&Observer