در نتیجه درد، ضعف یا بیحسی در پنجه دست و مچ به وجود می‌‌آید که به سمت بالا به سوی بازو تیر می‌کشد.
برخی از این بیماران به طور مادرزادی کانال مچی باریکی دارند، که به معنای آن است که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند.
سایر عوامل دخیل در این عارضه شامل آسیب یا جراحت دیدن مچ، پرکاری غده هیپوفیز، کم‌کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید، فشار وارد بر مچ ناشی از کارهای دستی یا ارتعاش ناشی از ابزارهای دستی است.
داروهای ضدالتهاب می‌توانند درد و تورم این بیماران را کاهش دهند، و تمرینات کششی و قدرتی نیز می‌توانند به بیمارانی که علائم‌شان تخفیف‌یافته است کمک کنند تا از بروز مجدد این عارضه جلوگیری شود.
در صورتی که علائم بیش از شش ماه طول بکشد، ممکن است جراحی لازم باشد.
HealthDay News, 2 Jan., 2009