همشهری آنلاین - پریسا نوری: مطابق بانک اطلاعات فدراسیون تکواندوی کشور، «مهدیه نیکجو» با این موفقیت عنوان خردسال‌ترین دختر تکواندوکار کشور را به دست آورده که در نوع خود رکورد جالب توجهی است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
برنامه‌ریزی از بدو تولد
موفقیت این دختر خردسال برای کسب عنوان خردسال‌ترین دختر تکواندوکار ایران اتفاقی نبوده است. «محمدحسین نیکجو» پدر مهدیه که روزگاری جزو ورزشکاران حرفه‌ای این رشته رزمی از او یاد می‌شد، دراین‌باره می‌گوید: «شرط سنی دریافت کمربند مشکی تکواندو ۸ سالگی است و من و مادرش از بدو تولد مهدیه برنامه‌ریزی کرده بویم که در ۸ سالگی کمربند مشکی بگیرد و طبق برنامه در ۴ سالگی مهدیه را به باشگاه فرستادیم.»
تمرین با ماسک
اگرچه اوایل به دلیل سن کم، حضور در کلاس‌ها و اجرای تمرینات سخت، برایش دشوار بوده اما این کودک خردسال با تشویق پدر این دوره را با موفقیت پشت سر گذارنده و در ۷ سالگی کمربند قرمز تکواندو را به کمر بسته است. این موفقیت را در حالی به دست آورده که باشگاه‌ها به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل و اجرای تمرینات ورزشی از همیشه دشوارتر شده بود. پدر مهدیه دراین‌باره می‌گوید: «اوایل که به خاطر ویروس کرونا باشگاه‌ها تعطیل بود، مهدیه تمریناتش را در خانه و گاهی در پارک محله انجام می‌داد. بعد از مدتی که باشگاه باز و تمرینات از سر گرفته شد، البته به دلیل اضطراری بودن شرایط ورزشکارها باید با ماسک تمرین می‌کردند.»
او ادامه می‌دهد: «شرایط تمرین با ماسک برای بچه‌ها خیلی سخت بود، حدود ۲ ساعت باید با ماسک می‌دویدند و تقلا می‌کردند.»
یادگیری زبان کٌره‌ای
کسانی که تکواندو کار می‌کنند خوب می‌دانند که در این رشته ورزشی علاوه بر یادگیری فن و قدرت بدنی باید تا حدودی اصطلاحات زبان کره‌ای را یاد بگیرند، این موضوع هم برای کودکی که هنوز الفبای فارسی را یاد نگرفته به مراتب دشوارتر است. پدر مهدیه دراین‌باره به یاد می‌آوردم: «در واقع مهدیه هنوز به مدرسه نرفته و خواندن و نوشتن فارسی را یاد نگرفته بود که ناچار شد زبان کره‌ای یاد بگیرد، چراکه هر تکواندوکار باید حداقل ۲۰۰ اصطلاح کره‌ای یاد بگیرد، من این اصطلاحات را پرینت می‌گرفتم و به دیوار اتاقش نصب می‌کردم تا جلوی چشمش باشد.»
قهرمان جهان می‌شوم!
مهدیه دختر کم حرف و خجالتی است و وقتی از او می‌پرسیم می‌خواهد این رشته ورزشی را تا کجا ادامه بدهد؟ با لبخند می‌گوید: «قهرمان جهان می‌شوم.» پدرش صحبت‌های او را این‌طور تکمیل می‌کند: «اگرچه روزهای اول شروع تمرینات که مهدیه خیلی کوچک بود گاهی با گریه از رختخواب بلندش می‌کردم و به باشگاه می‌بردم اما حالا خودش بسیار به این رشته ورزشی علاقه دارد و روزهایی که باشگاه ندارد، در خانه تمرین می‌کند و مصمم است در مسابقات کشوری که تابستان آینده برگزار می‌شود، قهرمان شود.»
استقبال دختران از این رشته ورزشی
در سال‌های اخیر علاقه دختران به رشته‌های ورزشی رزمی افزایش پیدا کرده با این حال در برخی خانواده‌ها این ورزش را خشن تلقی می‌کنند و آن را برای دختر بچه‌ها مناسب نمی‌دانند. با این استدلال وقتی از پدر مهدیه می‌پرسیم نگران صدمه دیدن دخترتان نیستید؟ با قاطعیت پاسخ می‌دهد: «با وجودی که ورزش‌های رزمی بر اساس اصل دفاع از خود ساخته شده‌اند، اما احترام و دفاع از صلح و دوستی، زیربنای این رشته‌هاست. یک هنرجوی رزمی‌کار، می‌آموزد که همیشه با حرکات دفاعی شروع کند، نه با حمله و در هر کدام از مراحل این رشته (کمربندها) هنرجو مسائلی مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل، بردباری و شکیبایی و استقامت و روحیه شکست‌ناپذیری را یاد می‌گیرد. علاوه بر این‌ها در میان ورزش‌های رزمی تکواندو تنها رشته‌ای است که در المپیک پذیرفته شده چون تمام ابزار محافظت از سر تا نوک پا را دارد و در حال حاضر هم با سنسورهایی که روی کلاه و لباس ورزشکاران جانمایی شده، ضربات کنترل شده است و جای هیچ نگرانی نیست.»
او ادامه می‌دهد: «سایر محله‌ها را نمی‌دانم اما استقبال از این ورزش در میان دختران محله حکیمیه بسیار زیاد است به طوری که در باشگاه ورزشی چند سئانس به این رشته اختصاص یافته و در هر سئانس حدود ۱۰۰ نفر حضور دارند.»