همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: بر سردر اصلی خانه مینایی طرح و نقش ۲ طاووس بزرگ و یک تاج شاهانه آجرکاری شده است. در برشمردن دیگر ویژگی‌های این واپسین خانه قجری می‌توان از مساحت ۴۶۶ متر مربعی آن و ۲ طبقه با ۱۰ تا ١٢ اندرونی تزیین‌کاری‌شده، شاه‌نشین، پنجره‌های مشبک رنگی، حیاط شمالی و جنوبی ویژه تابستان و زمستان، طاقچه‌ها، سقف مرتفع، شومینه‌های دیواری، حوض فیروزه‌ای، آب‌انبار، مطبخ و ایوان یاد کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
خانه مینایی روزگاری جزو املاک منیرالسلطنه، مادر کامران‌میرزا، نایب‌السلطنه و پسر سوم ناصرالدین‌شاه، بود. پس از فوت کامران‌میرزا، زمین‌های این محله به عبدالحسین میرزا فرمانفرما، نوه سردار عباس‌میرزا، یکی از شاهزاده‌های قاجاری و نخست‌وزیر ایران فروخته شد. پس از چندین بار دست‌به‌دست شدن، فرهاد مینایی، یکی از وکلای نامدار دادگستری وقت تهران، در سال ۱۳۴۵ آن را از تقی‌رضا، یکی از قصاب‌های معروف تهران، به قیمت ۱۴۰ هزار تومان خرید.
سرانجام ارثیه میلیاردی
در سال ۱۳۸۶ با ثبت این خانه تاریخی در فهرست آثار ملی ایران از سوی سازمان میراث فرهنگی، گردشگردی و صنایع دستی، وارثان آن (خاندان مینایی) از انجام هرگونه مرمت و فروش منع شدند. این در حالی بود که ورثه، با توجه به شرایط اقتصادی، تمایل به فروش ارثیه میلیاردی خود داشتند. در سال ۱۳۹۵ سازمان زیباسازی شهرداری تهران، پای کار آمد و خانه معروف مینایی را به مبلغ ۲ میلیارد و ۵۶۶ میلیون تومان از ورثه خرید. بعد از اجرای طرح‌های تخصصی مرمت و بازسازی در آن، در سال ۱۳۹۸ به طور رسمی، خانه منیرالسلطنه به موزه و روایت‌خانه‌ای ویژه طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه و معبر خاطره‌انگیز تهران تبدیل شد تا پذیرای تاریخ‌دوستان و گردشگران باشد.
خانه مینایی در منطقه ۱۲ و در محله منیریه قرار دارد و شماره ثبت‌ملی آن ۱۹۱۶۸ است. قدمت بنب به پهلوی اول می‌رسد. خیابان ولیعصر(عج)، بالاتر از میدان منیریه، کوچه مسلم کریمی‌طینت هم نشانی این خانه است.