همشهری آنلاین - مریم باقرپور: می‌گویند که مسجد الرسول(ص) محله سعادت آباد در پدید آمدن این محله در منطقه ۲ نقش کلیدی داشته است. سال ۱۳۶۷که این مسجد به بهره‌برداری رسید، از سعادت‌آباد کنونی هیچ اثری نبود. تعداد خانه‌ها و ساکنان منطقه بسیار اندک بود و خانه‌ها هم اغلب در مسیر جنوب و به سمت میدان صنعت قرار داشتند. زمانی که مسجد راه‌اندازی شد، بخش شمالی خیابان سعادت‌آباد فعلی، زمینی پهناور بود که برخی از مناطقش حصارکشی شده بود. شیرینی‌فروشی معروف، نانوایی و مغازه میوه‌فروشی ضلع شمال غربی میدان و همجوار با مسجد، به اندازه مسجد عمر دارند. این مغازه‌ها همزمان با مسجد ساخته شدند. بانی ساخت مسجد، مرحوم عزیزاله اسحاق‌بیگی، زمانی‌که در سال ۱۳۶۲ کلنگ ساخت مسجد را به زمین زد، پیش‌بینی کرد که در آینده این منطقه مسکونی خواهد شد و محله نیاز دارد که مسجد، تعدادی مغازه داشته باشد. بنابراین سرقفلی مغازه‌ها برای کمک به تأمین هزینه‌های ساخت مسجد، به عده‌ای واگذار شد. اسحاق‌بیگی هم برای مالکان مغازه‌ها شرط کرد که فقط به کسب وکاری که برایشان تعیین شده مشغول شوند. یکی مغازه نان‌فانتزی‌پزی، یکی شیرینی‌فروشی، یکی خشکشویی و دیگری میوه‌فروشی شد و هنوز هم به همان کسب و کار مشغولنند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
زمین مسجد در سال ۱۳۶۲ توسط حاج تلخانی برای ساخت مسجد وقف شد. او مدتی بعد به شهادت رسید و هیئت امنایی که برای ساخت مسجد تشکیل شده بود، یکی از اعضایش را از دست داد. «عزیزاله اسحاق‌بیگی» که در خیابان بیستم سعادت‌آباد سکونت داشت، هزینه‌ها و ساخت مسجد را به‌عهده گرفت. اسحاق‌بیگی مسجد را در زمینی به مساحت ۱۵۰۰متر بنا کرد و در سال ۱۳۶۷ به بهره‌برداری رساند. یعنی سالی که سعادت‌آباد در حال رشد و رو به توسعه بود و چند تعاونی مسکن در منطقه فعالیت خود را آغاز کرده بودند.
از آن پس تعاونی‌ها جلسه‌هایشان را در مسجد الرسول(ص) برگزار کردند. عزیزاله اسحاق‌بیگی که تولیت مسجد را برعهده گرفته بود، صندوق قرض‌الحسنه مسجد را هم بلافاصله به راه انداخت و خودش هم سرمایه لازم برای آن را تأمین کرد. بسیج مسجد هم از همان زمان آغاز به کار کرد و یک روحانی به نام حاج‌آقا عابدی هم امامت جماعت مسجد را عهده‌دار شد. به این‌ترتیب یک مسجد تمام و کمال در منطقه ساخته شد و عزیزاله اسحاق‌بیگی به آرزویش رسید. او می‌خواست این منطقه یک محل برای ادای مراسم مذهبی داشته باشد. مدتی بعد زمین‌های اطراف را هم خریداری کرد و به موقوفه مسجد افزود. اما فرصت ساخت آن را نیافت و در سال ۱۳۷۹ از دنیا رفت و در سالن اجتماعات مسجد به خاک سپرده شده.به گفته اهالی او نقش محوری در شکل‌گیری محله داشته است.