همشهری آنلاین- پریسا نوری: حالا را نبینید که ساختمان موزه گرافیک در یک نقطه دنج و خلوت بوستان پلیس روزهای آرامی را می‌گذراند؛ روزگاری در این عمارت و فضای سبز وسیعی که اطرافش را احاطه کرده، برو بیایی بوده و از شاهزادگان و دولت‌مردان قجر تا اشراف و خوانین در آن رفت‌وآمد داشتند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
بنا بر اسناد و شواهد تاریخی، نخستین مالک عمارت و اراضی اطراف آن، یکی از رجال قاجار به نام حاج «محمدخان ابری»، معروف به «حاجب‌الدوله»، بوده و پس از او این اراضی به فرزندش «محمدحسین خان مشیر» می‌رسد. در زمان «مظفرالدین شاه»، «میرزا نصرالله»، ملقب به «ناصرالسلطنه»، آن را تصرف کرده و بعد از دست یافتن مشروطه‌خواهان بر تهران، مالکیت اراضی به «لطف‌علی امیرمفخم»، وزیر جنگ قاجار، و پس از آن به فرزندش «ابوالقاسم بختیار» می‌رسد. بختیار سال ۲۷ باغ اناری و عمارت را به «هرمز آرش»، از بانیان بزرگ تهرانپاس، که بین محلی‌ها به «ارباب هرمز» معروف بوده، واگذار می‌کند و از آن زمان، این بنای تاریخی به عمارت ارباب هرمز معروف می‌شود.
ارباب هرمز و همسرش پری‌خانم با ۵ فرزندشان سال‌ها در این عمارت ساکن بودند. پس از فوت ارباب هرمز در سال ۱۳۵۱ و مهاجرت خانواده‌اش به خارج از کشور در سال ۱۳۵۷ عمارت به حال خود رها و کم‌کم به خرابه تبدیل شد تا این که در سال ۱۳۹۰ سازمان زیباسازی شهر تهران، آن را بازسازی و در سال ۱۳۹۳ با کاربری موزه گرافیک به بستری ارزشمند و پویا از جهان گرافیک مبدل کرد.