19 اوت 1982
سفینه فضایی «سایوز تی-7» با سه کیهان‌نورد راهی مدار زمین شد. در این سفر «لئونیدپاپف»، «الکساندر سریبرف» و دومین زن فضانورد جهان «استوتلانا ساویتسکایا» بعد از قرار گرفتن در مدار زمین، به سالیوت-7 پیوستند و انجام چندین طرح مشترک با فضانوردان ساکن آزمایشگاه مداری سالیوت-7 را آغاز کردند.
سه فضانورد سایوز تی-7، پس از به پایان رساندن کلیه برنامه علمی پیش‌بینی شده، روز 27 اوت با سایوز تی-5 به زمین باز گشته و سفینه خود را برای فرود کیهان‌نوردان ساکن در سالیوت به‌جا گذاشتند.
11 نوامبر 1982
فضاپیمای «کلمبیا» با چهار فضانورد به نام‌‌های «ونس برند»، «رابرت اورمایر»، «جوزف آلن» و «ویلیام لنویر» راهی مدار زمین شد. طی این سفر دو ماهواره از مخزن بار شاتل خارج و در مدار قرار گرفت. این نخستین باری بود که از فضاپیماها برای چنین مقاصدی استفاده می‌شد.
در 15نوامبر، آلن و لنویر باید به راهپیمایی فضایی دست می‌زدند، اما تهویه و خنک‌کننده هوای لباس آلن، بعد از چند دقیقه از کار افتاد و دستگاه تنظیم فشار لباس لنویر فشار 29 /0 را نتوانست تامین کند. به این دلیل، آنها مجبور شدند راهپیمایی در فضا را تعطیل کنند.
در 16 نوامبر، کلمبیا به زمین بازگشت. طبق برنامه، فرودباید با استفاده از سامانه خودکار انجام می‌شد، اما به دلیل وجود لایه ضخیم ابر، ونس برند، هدایت دستی را در ارتفاع 12کیلومتری بر عهده گرفت و به نرمی سفینه را در باند بتونی پایگاه « ادواردز» نشاند.
4 آوریل 1983
فضاپیمای «چلنجر» نخستین سفر مداری خود را با چهار فضانورد به نام‌‌های «پاول ویتز»، «کارول بابکو»، «استوری ماسگریو» و «دونالد پترسن» آغاز کرد. در این سفر، ماهواره «تی.دی.آر.اس.آ» از مخزن بار فضاپیما خارج و در مدار زمین قرار گرفت. ماسگریو و پترسن نیز به یک راهپیمایی فضایی دست زدند. این مأموریت حدود پنج روز به طول انجامید.
20 آوریل 1983
فضاپیمای «سایوزتی-8» به سرنشینی «ولادیمیرتیتف»، «گنادی استرکالف» و «الکساندر سریبروف» از سکوی شماره یک پایگاه فضایی بایکونور راهی مدار زمین شد. به علت خرابی آنتن، ردیابی و اتصال خودکار ناو با ایستگاه مداری غیر ممکن شد و کوشش کیهان‌نوردان برای اتصال ناوشان با ایستگاه مداری بی نتیجه ماند. کارشناسان مرکز هدایت پرواز بعد از
چند بار کوشش بی ثمر آنها، با بررسی دقیق میزان ذخیره سوخت به دلیل پایین آمدن سطح آن به فضانوردان دستور بازگشت دادند.