همشهری آنلاین - نصیبه سجادی: شاید همین امر بود که عده‌ای از زنان و مردان این سرزمین را که از توان مالی و موقعیت شغلی و تحصیلی برخوردار بودند، بر آن داشت که فکری به حال افرادی بکنند که به دلایلی از خواندن و نوشتن محروم مانده بودند. آنها این نظر و نگاه را به همه‌جای ایران داشتند، فارغ از هرنوع تبعیض. اینها را «مرجان دبیری»، مدیرعامل «خانه کرامت» شعبه تهران، می‌گوید و ادامه می‌دهد که اکنون بیش از ۷ هزار کودک از سراسر ایران که به دلیل نداشتن سرپرست مؤثر و ناآگاهی خانواده از آموزش محروم مانده بودند، با حمایت‌های این خانه، از مهدکودک تا سال آخر دبیرستان و هنرستان و دانشگاه در حال فراگیری علم و دانش هستند.»
مدیرعامل «خانه کرامت» شعبه تهران می‌گوید: «این بچه‌ها ابتدا شناسایی و بعد یک حامی برایشان انتخاب می‌شود. شرط حمایت از آنها نیز این است که فقط و فقط درس بخواند تا در آینده شهروندی مؤثر برای جامعه باشند.» برای اینکه این افراد با فراغ‌بال به تحصیل و کسب دانش بپردازند خانه کرامت در حوزه‌های دیگر از جمله مشاوره و مددکاری نیز وارد شده که به گفته مرجان دبیری، حوزه‌ای بسیار مهم است، چون برخی از این خانواده‌ها بسیار آسیب‌پذیرند و تا بستر خانواده‌ها مهیا نشود امکان آموزش دانش‌آموز وجود ندارد. خدمات آموزشی و فرهنگی و درمانی و معیشتی از دیگر خدماتی است که مؤسسه خانه کرامت به کودکان و خانواده‌ها ارائه می‌دهد تا آمادگی‌شان را برای برداشتن گام‌های مؤثر تقویت کند.
دبیری می‌گوید: «شعبه تهران خانه کرامت که در خیابان انقلاب فعال است سال ۱۴۰۰ با همکاری جامعه دندانپزشکی، کلینیک دندانپزشکی را راه‌اندازی کرد و کارهای درمانی مربط به دندان و جراحی‌های دیگر اعضا در صورت نیاز در آن انجام می‌شود.»
به گفته دبیری، در این مدت ۴۰۰ کودک در این شعبه تحت پوشش خدمات دندانپزشکی قرار گرفته‌اند و در مراسمی هم که در روزهای آخر سال گذشته برگزار شد از ۱۵ تن از دندانپزشکان نیکوکار که با خانه همکاری دارند تقدیر شد، از جمله دکتر بیات که مرکز دندانپزشکی خود را در یکی از محله‌های جنوب تهران در خدمت این خانه قرار داده است.
دبیری خاطرات خوب زیادی از کودکانی دارد که در این خانه رشد کرده و به مدارج عالی رسیده‌اند. او از دانش‌آموزی می‌گوید که از دوم ابتدایی با آنها بوده و سال گذشته در رشته پزشکی یکی از بهترین دانشگاه‌های کشور قبول شده و هنوز هم با حمایت حامی‌اش در حال ادامه تحصیل است تا بعدها خود حامی کودکانی شود که اجبار زمانه آنها را به شکلی نگران‌کننده در تنگنا قرار داده است.