به گزارش همشهری آنلاین، امامزاده زید(ع) بیشتر از دو جای دیگر شلوغ بود. تجار با شروع ماه رمضان حجره‌های امامزاده زید را اجاره و آن را مکانی برای فروش اجناس خود می‌کردند. کسانی که برای زیارت به امامزاده می‌آمدند سری به نمایشگاه زده و مایحتاج خود را می‌خریدند. البته اعیان بیشتر اقبال می‌کردند و معمولا دست خالی هم برنمی‌گشتند. اگر هم جنس مورد نظر خود را پیدا نمی‌کردند چیزی از دست نداده بودند چرا که گشت و گذاری در صحن و سرای امامزاده کرده بودند. اما کسانی که تمکن مالی نداشتند و از قشر متوسط مردم به‌شمار می‌آمدند، دور معرکه درویش‌ها حلقه می‌زدند و به صحبت‌های آنها گوش می‌کردند.
ازدحام در مدرسه سپهسالار
در مدرسه سپهسالار هم همین رویه بود. مردم زیادی برای خرید می‌آمدند. ازدحام در آنجا به قدری بود که رفتن به داخل مسجد چند دقیقه‌ای طول می‌کشید. راهروی سمت حوضخانه را به رفت‌وآمد زن‌ها اختصاص داده بودند و مردها باید از راهروی سمت راست عبور می‌کردند. صحن مدرسه هم به همین طریق جدا شده بود. در حجره‌های سمت شمال بزازها بساط کرده و طاقه‌های رنگارنگ پارچه را چیده بودند. تلالوی رنگ‌شان با چشم و دل بازی می‌کرد. زن‌ها مشتری ویژه بودند و هر کدام بنا به نیازی که داشت پارچه مورد نظر خود را می‌خرید.
اما در سمت دیگر بلورفروش‌ها و خرازی‌ها بساط کرده بودند که اغلب مردها از آنها خرید می‌کردند. کمتر پیش می‌آمد کسی اهل تهران باشد و از این نمایشگاه‌ها خرید نکند. حتی اینطور که در کتاب‌ها روایت شده است، ناصرالدین‌شاه هم یکی‌دو بار برای گردش و خرید به نمایشگاه مدرسه سپهسالار آمده بود.