همشهری آنلاین- پریسا نوری: «منیر درویشی»، مربی کودکان معلول بهزیستی نارمک، پس از ۳۲ سال خدمت خالصانه در مدارس شهر تهران بازنشسته شد، اما بازنشستگی پایان رسالتش نبود. او به جای اینکه از فرصت و فراغت اوقات بازنشستگی بهره ببرد، تصمیم گرفت وقتش را برای آموزش کودکان معلول بهزیستی صرف کند: «پس از بازنشستگی از طرف یک مدرسه غیرانتفاعی به کار دعوت شدم، اما چون میخواستم برای دلم کار کنم نپذیرفتم؛ احساس کردم در جاهای دیگری میتوانم مفیدتر باشم.»
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
حدود سال ۹۶ بود که این معلم فداکار توسط یکی از دوستانش با بهزیستی نارمک آشنا شد و آن آشنایی باعث شد تا هفتهای ۲ روز با عشق و علاقه برای آموزش بچهها به بهزیستی برود: «هدفم این بود که به بچههایی که آموزش پذیر هستند، ولی به واسطه معلولیت درس نخواندهاند، درس بدهم.»
خانممعلم اولین روز ورودش به بهزیستی را فراموش نمیکند: «روزی که به بهزیستی نارمک آمدم، بچهها اغلب روی تخت خوابیده بودند و برخی حتی توانایی نشستن هم نداشتند. دنبال بچههایی بودم که با وجود معلولیت شدید آموزشپذیر هستند. فاطمه توجهم را جلب کرد. تقریبا همه بدنش از کار افتاده بود، اما خوب صحبت میکرد. تصمیم گرفتم آموزشم را از فاطمه شروع کنم. هفتهای ۲ روز به بهزیستی رفتم و به فاطمه در شرایطی که به اجبار روی ویلچر بسته شده بود که نیفتد، درس میدادم. کمکم فاطمه موفق شد با زحمت مداد را به دست بگیرد و نوشتن را تمرین کند.»
کشف ۳۱ دانشآموز آموزشپذیر
بر سر در ساختمانی که در ضلع شمالی حیاط مجتمع بهزیستی نارمک قرار دارد، تابلوی «خانه دانشآموزی سعادت» نصب شده است. داخل ساختمان چند کلاس درسی درست شبیه مدرسههای عادی تجهیز شده و وسایل و لوازم تحصیلی بچهها در آن به چشم میخورد. طبق گفته «علی حاجیان»، مدیر مجتمع بهزیستی نارمک، راهاندازی این خانه که در واقع مدرسه دانش آموزان معلول است، مرهون تلاش و زحمات این معلم فداکار است. حاجیان در این باره میگوید: «پس از اینکه خانم درویشی به صورت داوطلبانه برای آموزش بچههای مجتمع اعلام آمادگی کرد و با تلاشها و دلسوزیهای مادرانهاش موفق شد به بچهها الفبا بیاموزد، تصمیم گرفتیم این بخش را راهاندازی کنیم.»
در طول ۶ سالی که از حضور خانممعلم مهربان در مجتمع بهزیستی نارمک میگذرد، ۳۱ کودک معلول برای یادگیری درس تربیت شدهاند. حاجیان در این باره میگوید: «در حال حاضر ۱۵ دانشآموز ما با کمک خیرین به مدارس غیرانتفاعی بیرون میروند و ۱۶ دانشآموز هم در همین مدرسه داخل بهزیستی درس میخوانند و خانم درویشی با دقت و توجه بسیار به امور آموزشی آنها رسیدگی میکند.»
مهربان چون مادر
آموزش بچهها و رسیدگی به تکالیف درسیشان تنها کاری نبود که درویشی در مجتمع بهزیستی انجام میدهد. به گفته کارکنان مجتمع، این معلم مهربان برای اینکه انگشتان بچهها آماده گرفتن مداد شود، دستان بچهها را با روغن ماساژ میدهد. آنها معتقدند عشق و علاقهای که همراه با حس مادرانه به بچهها منتقل میشود، قطعا در افزایش یادگیری و آموزشپذیری بچههای معلول موثر است.