همشهری آنلاین – ثریا روزبهانی: وارد حسینیه که می‌شویم ابتدا حیاط بزرگ و بنا قرار دارد. دورتادور این حیاط زیبا را اتاق‌های پنج‌دری پوشانده است. درست روبه‌روی اتاق پنج‌دری، عکس بانیان اصلی حسینیه شیرازی‌ها دیده می‌شود.
حاج علی‌اکبر شیرازیان که تاجر پارچه بوده است، بانی اصلی این حسینیه است. او قبلاً در این خانه زندگی می‌کرد و قبل از مرگ وصیت می‌کند این خانه به‌عنوان حسینیه خانگی در دهه اول و دوم‌ماه محرم برای عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع) مورد استفاده قرار گیرد. حتی برای تأمین و اداره هزینه‌هایش نیز موقوفاتی را تعیین کرده بود. حالا نواده‌های او این هیئت را در ماه محرم اداره می‌کنند. تنوع آداب و رسوم عزاداری در تهران بزرگ به حضور فرهنگ‌های مختلف مردم در اقصی نقاط این شهر هم برمی‌گردد.
نصرالله حدادی، تهرانشناس درباره قدمت این حسینیه می‌گوید: «حسینیه «آقا اشرف» بیش از ۱۴۰ سال پیش خانه‌اش در پامنار را به حسینیه‌ای تبدیل کرد تا مراسم عزاداری ایام محرم و صفر در آن برگزار شود. این خانه که در سال‌های حیات آقا اشرف محل سکونت او و فرزندانش بود، ماه محرم برای پذیرایی یک ماهه از اهالی محله و عزاداران آماده می‌شد. بعد از وقف این خانه به‌عنوان حسینیه، سقفی پارچه‌ای حیاط مرکزی خانه را پوشاند و پرچم‌های سیاه و سبز و سرخ دورتادور حیاط را پوشاندند. در ایام محرم هر روز صبح می‌توانید برای عزاداری سری به این حسینیه بزنید که در و دیوارش را عکس‌های قدیمی محله پامنار و بزرگان محله پوشانده است.»
حسینیه شیرازی مأمن دورهمی‌های حسینی و عزاداری زنان محله پامنار است. «معصومه طهماسبی»، از قدیمی‌های محله پامنار، می‌گوید: «زنان محله ارادت خاصی به این حسینیه دارند و در ماه‌های محرم و صفر با برگزاری مجلس روضه و نذری ارادت خود را به شهدای کربلا نشان می‌دهند. از قدیم‌الایام اینگونه بوده است و به‌خاطر کوچکی خانه‌های محله و بافت قدیمی آن، هر خانواده‌ای که نذری داشت به حسینیه می‌آورد و همه زنان با هم مقدمات آماده‌سازی این نذورات را در دورهمی‌های صمیمی‌شان فراهم می‌کردند.»