همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: از وصیت مرحوم شیروانی برای وقف خانه‌اش و داستان بازسازی و معماری متفاوت آن گرفته تا برپایی جشن عروسی برای جوانان بی‌بضاعت محل و شادکردن معلولان ذهنی و مسلمان‌شدن مسافر آلمانی در این هیأت یا جوان ۲۰ساله‌ای که جا پای پدر گذاشته و اکنون متولی این مکان و خادم اهل‌بیت(ع) است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا بخوانید
کوچه باریک بیت‌الزهرا با پرچم‌های عزاداری سیاهپوش شده است. جلوتر که می‌رویم درِ چوبی زیبا و سَردَرِ کاشی‌کاری‌شده حسینیه پیش رویمان نمایان می‌شود. معماری ایرانی- اسلامی در هر گوشه این بیت خودی نشان می‌دهد. در و پنجره‌های این حسینیه مانند مسجد گوهرشاد است. اینجا خانه مرحوم حجت‌الاسلام «ابوالفضل شیروانی»، است که خشت‌خشت آن با صوت مناجات‌های نیمه‌شب، دعاهای سحر و زیارت عاشورا او عجین شده است. برگزاری مراسم فاطمیه باعث شد این خانه رفته‌رفته به‌عنوان خانه حضرت فاطمه(س) و به نام «بیت‌الزهرا(س)» شناخته شود. همه اینها به‌دلیل ارادت بی‌حد و مرزی بود که مرحوم آقای شیروانی به ساحت مقدس حضرت زهرا(س) داشت.
ارادت ۳نسل به اهل‌بیت(ع)
سال ۱۳۸۳ حجت‌الاسلام ابوالفضل شیروانی چشم از دنیا فرو بست و وصیت کرد خانه‌اش که تمام دارایی‌اش بود، بعد از مرگش، به محل دائمی برگزاری روضه خانم(س) تبدیل شود و کار به مرحوم یدالله آشتیانی سپرده می‌شود. از ابتدای راه‌اندازی بیت‌الزهرا تاکنون ۳نسل از خانواده آشتیانی، متولی این هیأت بودند و هستند. خادمی اهل‌بیت از پدربزرگ به پدر و از پدر به پسر به ارث رسیده است. بعد از فوت مرحوم یدالله آشتیانی، پسرش امیر سکان این هئیت را به‌دست گرفت، اما بیماری مجال بیشتری برای خادمی به او نمی‌دهد و در نهایت سال۱۴۰۰ رهسپار خانه ابدی شد. بعد از پدر این‌بار قرعه نوکری اهل‌بیت ع به محمدرضا ۲۰ساله رسید و اکنون او جوان‌ترین متولی بیت‌الزهرا(س) است. نصرالله حدادی، تهران شناس که امیر آشتیانی را خوب می‌شناسد، تعریف می‌کند: «اگر فردی زنگ می‌زد و می‌گفت فلان بار روی زمین مانده است، غیرممکن بود امیر چشم‌بسته نگوید که من برمی‌دارم. به‌خاطر همان رفتارهاست که بعد از فوتش چراغ اینجا هنوز روشن مانده است. متولی هیأت‌بودن بانی می‌خواهد، دل می‌خواهد، آقایی می‌خواهد. »
حسینیه‌ای شبیه مسجد گوهر شاد
محمدرضا برایمان از ساخت بیت‌الزهرا(س) تعریف می‌کند: گچبری و کاشی‌کاری‌های بیت‌الزهرا س هنر دست استاد توانمند «علی نجفی» است که هنرش را می‌توانید در حرم‌های مقدس سیدالشهدا(ع)، ابوالفضل(ع) و در مسجد گوهر شاد حرم امام رضا(ع) دید. شما برای نخستین بار به غیراز زیارتگاه‌های ائمه(ع) هنرشان را اینجا می‌بینید. استاد مدت ۹ماه با حضورش در بیت‌الزهرا س این گچبری و نقوش خطی را خلق و برای همیشه روی در و دیوار این حسینیه ماندگار کرد. او می‌گفت تمام افتخان این است که هنرم را فقط در حرم‌های اهل‌بیت(ع) در عتبات عالیات و مشهد به‌کار گرفته‌ام. اینجا تنها خانه‌ای است که مرا تحت‌تأثیر قرار داد و در آن مشغول به‌کار شدم.» زمان حیات مرحوم امیر آشتیانی برنامه‌های حسینیه هرسال ثابت بود؛ مثل دهه اول محرم، دهه اول فاطمیه و سه شب قدر، مراسم ثابتی بود که اینجا برگزار می‌کردند. اغلب برنامه‌ها هم مختص آقایان بود، اما در این سال‌ها سعی شده تا بانوان هم در این فضای معنوی سهیم باشند محمدرضا تعریف می‌کند: «صبح‌ها از ساعت۶تا۸و نیم ویژه بانوان است تا آنها هم از فیض روضه و حسینیه بی‌بهره نباشند.»
جشن عروسی برای جوانان بی‌بضاعت در حسینیه
درِ بیت‌الزهرا با تمام شدن مراسم عزاداری محرم و صفر یاماه مبارک رمضان بسته نمی‌شود، بلکه دری تازه به روی اهالی محل و دیگران می‌گشایند. محمدرضا درباره فعالیت‌های دیگر در حسینیه می‌گوید: «باچند مرکز بهزیستی و یک شیرخوارگاه در تهران و یک مرکز خیریه در آشتیان که محل نگهداری کودکان معلول ذهنی است، همکاری داریم و در حد توان از آنها حمایت می‌کنیم. فضای شبستان حسینیه هر سال در چند نوبت و به‌مناسبت اعیاد در اختیار این فرزندان عزیز است. این بچه‌ها و مربیانشان را به اینجا دعوت می‌کنیم و برایشان یک روز شاد و مفرح برایشان رقم می‌زنیم. مربیان تعریف می‌کنند وقتی بچه‌ها به آسایشگاه برمی‌گردند، آنقدر حالشان خوب است که تا چند روز نیازی نیست به آنها داروی آرام‌بخش بدهیم. همچنین به زوج‌هایی که وسعشان نمی‌رسد برای مراسم ازدواجشان ولیمه بدهند یا تالار بگیرند. ما نه‌تنها در آشپزخانه حسینیه برایشان شام عروسی تدارک می‌بینیم و در همین شبستان حسینیه هم با حفظ شئونات، مراسم عروسی‌شان را برپا می‌کنیم. پدر اعتقاد داشت با این کار زوج‌ها به برکت حضرت زهرا(س) زندگی مشترکشان را شروع کنند. »
شهادتین گفتن مسافر آلمانی در بیت‌الزهرا س
متولی جوان بیت‌الزهرا س، از مسلمان‌شدن یک آلمانی در حسینیه تعریف می‌کند: «روزی مسافر آلمانی به اینجا آمد و گفت تصمیم دارد مسلمان شود. او زیر بیرق سالار شهیدان در شبستان حسینیه نشست و با گفتن شهادتین مسلمان شد. بعد از رفتنش بسته‌ای فرستاد. وقتی آن را باز کردیم تابلوی نقاشی را دیدیم که آن فرد آلمانی مسلمان شده با توجه به ارادتش به خاندان اهل‌بیت(ع)، تصویر ذهنی‌اش از امام زمان (عج) را روی بوم به تصویر کشیده بود و آن را به بیت‌الزهرا اهدا کرد.»
توسل و نذر مهندس یروان ارمنی
محمدرضا آشتیانی از ماجرای آبسردکنی برایمان تعریف می‌کند که مرحوم امیر آشتیانی می‌خواست برای شادی روح پدر و مادرش بخرد و آن را به خانه حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) هدیه دهد: «پدرم بهترین تولیدکننده آبسردکن در کشور را پیدا کرد که ازقضا یک شرکت ارمنی بود. مدتی از سفارش دادن ما گذشته بود که فردی به نام مهندس «یروان» به حسینیه آمد و خود را نماینده آن شرکت معرفی کرد. آقای یروان همانطور که داشت فضا را برای نصب آبسردکن بازدید می‌کرد، از روی کنجکاوی پرسید: ببخشید! اینجا چه جایی است؟ مسجد است یا موزه یا...؟ پدر برایش تعریف می‌کند اینجا خانه قدیمی یک فرد بزرگوار به نام حجت‌الاسلام ابوالفضل شیروانی بوده که حسینیه شده است. پدر می‌گفت او بعد از بازدید با چشم گریان از اینجا رفت، اما دلیل آن را متوجه نشده بود. یروان ارمنی کمتر از یک‌ماه آبسردکن را آورد و به حسینیه هدیه داد و گفت. از ازدواج من ۹سال می‌گذشت و ما صاحب فرزند نشده بودیم برای مداوا هرکاری انجام دادیم ولی نتیجه نداشت. محرم که شد، همسرم گفت مسلمانان برای برآورده‌شدن حاجاتشان به ابوالفضل‌العباس(ع) توسل می‌کنند. بیا ما هم نذر کنیم. حاجت‌روا و صاحب فرزند دوقلو شدیم. وقتی برای نخستین‌بار به اینجا آمدم نذر فراموش‌شده‌ام برای حضرت ابوالفضل یادم آمد. به همین‌خاطر این آبسردکن هدیه من برای ادای نذر به بیت‌الزهرا س است.»