تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۲ - ۰۹:۵۰

روزهای پایانی اسفند ۱۳۸۲ برای خانواده «بی‌بی گل» تلخ و غم‌انگیز بود. بی‌بی گل، دختری ۲۶ ساله‌ پر از شور زندگی، که مدت‌ها بود با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد، در این ایام چشم از جهان فروبست.

همشهری آنلاین- شهره کیانوش‌راد: نام‌های کوچه‌ها گاهی آشناست و می‌تواند یادآور یک گل، یک فامیلی نامدار، ادیب، شهیدی والا مقام و اهل همان محله و ... باشد. گاهی هم مانند کوچه «بی‌بی گل» داستانی دارد که شنیدنش خالی از لطف نیست؛ داستانی که با زندگی کوتاه بی‌بی گل و پر از خیر و برکت برای هم‌سن و سالانش گره خورده است.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

بی‌بی گل به بیماری سرطان دچار شده بود و پس از چند سال مبارزه با این بیماری، سرانجام تن رنجور او در مقابل این بیماری تاب نیاورد و در ۲۲ امین روز اسفند به سوی آسمان پرکشید. اما این بیماری موجب نشده بود که «بی‌بی گل» از فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش دست بکشد.

او تا سال‌های پایانی حیاتش، داوطلبانه و عاشقانه با موسسه خیریه بهنام دهش پور، همکاری می‌کرد؛ موسسه‌ای که با کمک نیکوکاران خدمات حمایتی را به بیماران مبتلا به سرطان و به ویژه کودکان ارائه می‌دهد.

پس از درگذشت بی‌بی‌گل، با پیشنهاد مادرش، زنده یاد «مینا صفوی آزاد»، گروهی به نام «یاران بی‌بی گل» در موسسه خیریه بهنام دهش‌پور تشکیل شد. این گروه که یکی از زیرمجموعه‌های گروه خدمات حمایتی موسسه است، برای تامین هزینه آموزش به کودکان مبتلا به سرطان فعالیت می‌کند.

سال ۱۳۸۵  شهرداری منطقه یک با پیشنهاد «فرهاد آزاد» پدر بی‌بی گل، موافقت کرد و نام این دوشیزه نیکوکار بر کوچه‌ای در محله اوین ماندگار شد. کمک‌های خیرخواهانه خانواده بی‌بی گل به همراه سایر خیران نیک‌اندیش به دانش‌آموزان مبتلا به سرطان تا پایان تحصیلات عالی همچنان ادامه دارد.