همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: هنوز آفتاب وسط آسمان بود که پسربچه‌ها دوشادوش هم راهی زمین خاکی محل می‌شدند. زمین خاکی‌های روستا کم نبود. علیرضا بزرگی که خودش اهل فوتبال است و در تیم‌های محلی بازی می‌کرد، می‌گوید: «فوتبال کن سابقه زیادی دارد. اکثر این پیرمردهایی که در کوچه و خیابان می‌بینید روزگاری فوتبال بازی می‌کردند. هر پیرمردی را که می‌بینید شک نکنید که روزی فوتبالیست بوده. یعنی چیزی بیشتر از ۸۰ سال پیش کنی‌ها فوتبال بازی می‌کردند.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
حاج محمد بزرگی از فوتبالیست‌های قدیمی محله کن، وقتی دانش‌آموز دبیرستانی بود در تیم بهمن بازی می‌کرد: «عاشق فوتبال بودیم. هر محله تلاش می‌کرد تا تیم فوتبالش بهتر باشد. مسابقه هم برگزار می‌کردیم.
مسابقاتمان که شروع می‌شد بیشتر اهالی روستا برای تماشا می‌آمدند. اکثر جوان‌های محل پا به توپ می‌شدند و کمتر کسی بود که تجربه فوتبال بازی کردن در زمین خاکی‌ها را نداشته باشد. گاهی آلبوم عکس آن سال‌ها را نگاه می‌کنم دلم می‌گیرد. بعضی از هم‌تیمی‌هایم مرحوم شده‌اند. بعضی‌هایشان هم در رقابت بزرگ برنده شدند و در جنگ تحمیلی به درجه شهادت رسیدند. یادش به خیر.»
تیم فوتبال کن در غرب تهران در میان تیم‌های روستایی دیگر جایگاه خوبی داشت. آنقدر که وقتی زمین فوتبال معروف غرب تهران که این روزها زمین فوتبال درفشی‌فر نام دارد و تیم پرسپولیس آنجا تمرین می‌کند ساخته شد، همه آن را به نام زمین فوتبال کن می‌شناختند و بسیاری از مسابقات محلی و تیم‌های زمین خاکی‌های غرب تهران آنجا برگزار می‌شد. این زمین ورزشی بین شهرزیبا و جنت‌آباد نزدیکی کن قرار دارد.
زمین فوتبال درفشی‌فر نخستین زمین فوتبال استاندارد در غرب تهران بود. آقابزرگی می‌گوید: «زمین خاکی باغ میر در بلوار کوهسار که این روزها به ورزشگاه شهدای کن تبدیل شده است نیز بسیار پرطرفدار بود. این ورزشگاه با مدیریت سید جلال حسینی، بازیکن پیشکسوت فوتبال، اداره می‌شود.» فوتبال محله کن باسابقه چندین و چندساله‌اش همچنان فاقد یک زمین چمن استاندارد عمومی است؛ موضوعی که مدت‌هاست به یکی از مطالبات جوانان محله تبدیل شده.
مدافع سرسخت فوتبال و زمین‌های خاکی کن
معروف‌ترین بازیکنی که از زمین خاکی‌های محله کن وارد لیگ حرفه‌ای شد، مرحوم احمد جانعلی بود؛ مدافع معروف دهه هفتاد فوتبال کشور که بسیاری از مهاجمان کشورمان سرسختی او را فراموش نکرده‌اند.
جانعلی همیشه با جان و دل از تیمش حمایت می‌کرد. مرد سرسخت زمین فوتبال از زمین‌های خاکی کن و از تیم محله اسماعیلیون آغاز کرد. علیرضا بزرگی می‌گوید: «آن زمان‌ها تیم‌های بزرگ و معروف برای شناسایی استعدادهای محلی به زمین‌های خاکی سر می‌زدند. باشگاه راه‌آهن و باشگاه هما در این زمینه پیش‌قدم بودند. حین بازی بچه‌ها حاضر می‌شدند و بازیکن‌هایی بااستعداد را به باشگاه می‌بردند. احمد جانعلی نیز از همین زمین‌های خاکی کشف شد. او همیشه عاشق کن بود و دوست داشت برای ورزش محله کاری کند.»
جانعلی سرپرست تیم فوتبال کمتر از ۱۷ سال آقایان سایپا بود و گواهی A مربیگری کنفدراسیون فوتبال آسیا را هم دریافت کرده بود. او مربی تیم ملی فوتبال هفت نفره بود و عنوان نایب‌قهرمانی را هم‌کسب کرد. مرحوم جانعلی بعد از دست‌وپنجه نرم کردن با بیماری سرطان در سال ۱۴۰۰ دار فانی را وداع گفت.