مرکز تحقیقات صدا و سیما از حیث جایگاه سازمانی، نیروی انسانی و شرح وظایف و امکانات بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین مرکز پژوهشی سازمان صدا و سیما محسوب می‌شود که مأموریت اصلی آن مطالعه، پژوهش و سنجش در زمینه‌های مورد نیاز صدا و سیما با استفاده از روش‌‌های علمی به منظور سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، نظارت و ارتقای کیفی برنامه‌های رادیو و تلویزیون در چارچوب اصول و سیاست‌های سازمان صداوسیما و هماهنگی، ارزیابی و سازماندهی پژوهش‌های سازمان براساس نظام جامع تحقیقات است.
فعالیت‌های این مرکز از سال 1340 در قالب مرکزی پژوهشی به نام «مرکز فرهنگ مردم» آغاز شد و در سال 1345، همزمان با آغاز به کار تلویزیون ملی ایران، کمیته «سنجش افکار» راه‌اندازی شد که پس از آن به «مرکز تحقیقات اجتماعی و نظرخواهی برنامه‌ها» تغییر نام یافت.
سال 1368 واحدهای مختلف پژوهشی با مأموریت‌های متفاوت در سازمان شکل گرفتند و نهایتاً در همان سال با ادغام واحد فعالیت‌های فرهنگی و مرکز تحقیقات اجتماعی و ارزشیابی برنامه‌ها، «مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای» به وجود آمد.
در سال 1381 ساختار مرکز مورد تجدیدنظر قرار گرفت و ساختار جدید آزمایشی آن ابلاغ شد که سه اداره کل پژوهش‌های رسانه و ارتباطات، اداره کل پژوهش‌های اجتماعی و سنجش برنامه‌ای و اداره کل پشتیبانی پژوهش و دو واحد فرهنگ مردم و امور پژوهش شهرستان‌ها و خارج از کشور را شامل می‌شد.
سرانجام در ساختار جدید نام مرکز با تلخیص عنوان به «مرکز تحقیقات صداوسیما» تغییر یافت.
علاوه بر آن، اداره کل پشتیبانی پژوهش حذف شد و مدیریت امور پژوهش شهرستان‌ها و خارج از کشور به اداره کل ارتقا یافت. همچنین دو مدیریت مستقل انتشارات و اطلاع‌رسانی و آمار پرسشگری تشکیل شد.
منبع مورد استفاده برای این مدخل