به گزارش همشهری آنلاین، زمستان سال گذشته حمید پیروی، نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران از روند افزایشی خودکشی در کشور خبر داد و این که در ۱۴۰۱ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۷.۴ نفر اقدام به خودکشی و فوت کرده‌اند. به گفته این او عوامل مختلفی هم در میل، تصمیم و اقدام به خودکشی افراد دخیل بوده؛ از مسائل اقتصادی گرفته تا اختلالات روانشناختی، اما مطالعات نشان می‌دهد که حدود ۶۰ درصد از کسانی که خودکشی کردند، هنگام اقدام به خودکشی، افسردگی داشتند.
روانشناسان می‌گویند ایده خودکشی می‌تواند زمانی شکل بگیرد که فرد احساس کند دیگر قادر به کنار آمدن با یک وضعیت طاقت‌فرسا نیست. این مسئله می‌تواند از مشکلات مالی، مرگ یکی از عزیزان، پایان یک رابطه یا ابتلا به یک بیماری صعب‌العلاج ناشی شود. همچنین اختلالات و بیماری‌های روحی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی یا سوء مصرف الکل هم می‌تواند منجر به شکل‌گیری افکار خودکشی شوند. آنها تاکید می‌کنند اگر افکار خودکشی دارید و برای آن برنامه ریزی کرده‌اید، پیش از هر اقدامی با یک یا چند نفر از نزدیکان یا دوستانتان صحبت کنید و اگر کسی را نداشتید با یک روانشناس یا مرکز درمانی در ارتباط باشید.
توصیه جدی آنها این است که اگر در اطرافتان کسانی هستند که افکار خودکشی را بیان می‌کنند با همدلی به او گوش دهید و با ایجاد حس دلگرمی او را تشویق به کنید که با یک فرد متخصص در ارتباط باشد.
جردن پیترسون، روانشناس بالینی، نویسنده و منتقد فرهنگی اهل کانادا در گفت‌وگویی که درباره توصیه به افرادی که قصد خودکشی دارند، به نکات جالبی در این باره اشاره کرده که در ادامه می‌توانید آن را ببینید.
پیترسون در بخشی از صحبت‌هایش در این فیلم یک توصیه عجیب برای کسانی که به خودکشی فکر می‌کنند کرده است، این که اگر افسرده هستید و فکر می‌کنید با نبودتان به دیگر لطف می‌کنید، در حقیقت چنین نیست و واقعیت ندارد. در اطرافتان کسانی را دارید که شما را دوست دارند و اگر شما جان خودتان را بگیرید، به احتمال زیاد هیچ وقت آدم سابق نخواهند شد. آنها تا آخر عمر خودشان را شکجه می‌دهند و همیشه به این فکر می‌کنند که اگر کاری انجام داده بودند، عزیزشان از دست نمی‌رفت. شما افسرده هستید و فکر می‌کنید با گرفتن جانتان به آنها لطف می‌کنید. در حالی که چنین نیست و به همین دلیل در اکثر جوامع خودکشی جرم محسوب می شود چون پیامدهای فاجعه‌باری بر جای می‌گذارد.
این در حالی است که نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران هم پیشتر در این باره گفته «با هر مرگ ناشی از خودکشی در میان بازماندگان و کسانی که در معرض خبر خودکشی قرار می‌گیرند، ۱۳۵ تا ۱۸۰ نفر تحت تاثیر مشکلات روانشناختی قرار می‌گیرند. برخی از کسانی هم که اطلاعات خودکشی دیگران به آنها می‌رسد، ممکن است در معرض خودکشی تقلیدی قرار بگیرند.»
بیشتر بخوانید
جزئیات تازه در پرونده مرگ بازیگر معروف
جزئیات مهم از فوت دکتر پرستو بخشی ؛ قتل، خودکشی یا...؟
خودکشی با روح آدم چه می کند؟
۵ گام مهم برای مداخله در خودکشی
این در حالی است که مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران هم ۵ توصیه را برای مواجهه با افراد دارای افکار خودکشی ارائه داده است.
۱. به دنبال نشانه‌های خودکشی باشید. از جمله این نشانه‌ها صحبت کردن یا تحقیق درباره مرگ، احساس ناامیدی، اضطراب، افسردگی و عدم تحمل است.
۲. همدلی کنید و حرف‌های آنها را بشنوید. فرد را قضاوت نکنید. با دلسوزی گوش دهید و به احساسات آنها ارج نهید.
۳. به صورت مستقیم درباره خودکشی سوال بپرسید. به نحوی سوال بپرسید که پاسخی صادقانه به شما بدهد. از هر علامتی که متوجه شده‌اید به عنوان بخشی از سوال استفاده کنید. روراست باشید. پرسیدن درباره خودکشی باعث خودکشی نمی‌شود.
۴. خطر را دور کنید. حذف دسترسی به اقلام مورد استفاده برای خودکشی یک رویکرد مبتنی بر شواهد برای جلوگیری از خودکشی است. اگر پاسخ مثبت به خودکشی داده‌اند، از آنها بپرسید: «آیا برنامه‌ای دارید؟ آیا به آن وسایل دسترسی دارید؟» دسترسی به داروها، طناب، چاقو و... را محدود و منع کنید.
۵. همراه با فرد مورد نظر با اورژانس اجتماعی برای پیشگیری از خودکشی تماس بگیرید. اگر فرد حاضر به دور کردن لوازم و ایمن شدن نیست، او را تنها نگذارید و تا حضور اورژانس در کنار او باشید.