همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور : تکیه چال با معماری خاص و نمای آجرچینی چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. این تکیه با مهارت خاصی با دستان پرتوان و هنرمند حاج حسن قلیونی ساخته شده است؛ بنایی با وسعت ۶۰۰ مترمربع که هیچ ستون نگه‌دارندِه در آن نیست.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
مهدی گلشناس، از معتمدان محله، می‌گوید: «یکی از آداب و مراسم عزاداری اهالی دولاب که از قدیم‌الایام پابرجاست سنت نخل‌گردانی در روز عاشوراست. مسلما بنای ساخت این تکیه با در نظر گرفتن حرکت همین نخل طراحی شده. اگر ستونی در تکیه قرار داشت عزاداران نمی‌توانستند نخل را به‌راحتی در محوطه تکیه بگردانند. همه اهالی دولاب از پیر و جوان و زن و مرد در مراسم نخل‌گردانی شرکت می‌کنند. در روز عاشورا نخل‌گردانان از کوچه و خیابان‌های محله عبور می‌کنند، به مساجد محله می‌روند و به اصطلاح سلام می‌دهند و دوباره به تکیه چال برمی‌گردند.»
اگر چه تکیه چال قدیمی‌ترین تکیه دولاب است، اما تکیه و حسینیه‌های دیگری نیز در این محله وجود داشته و دارند. در گذشته روستای دولاب به دو بخش محله بالا و محله پایین تقسیم می‌شد. یک تکیه در محله بالا در نزدیکی آب‌انبار این محله وجود داشت. زورخانه محله نیز قبلاً محلی برای عزاداری‌های محرم بود.
حسینیه عسگری در دولاب بسیار معروف و فعال است. این حسینیه را سید علینقی هاشمی بنا کرده است. از روی تخته‌سنگی که نام بانی حسینیه بر روی آن حک شده قدمت بنا بیش از ۱۶۷ سال تخمین زده می‌شود. به گفته گلشن، این تخته‌سنگ قبلاً در حسینیه بوده، ولی در حال حاضر در جایی امن نگه‌داری می‌شود. در گذشته این حسینیه طاق‌نماهایی داشت که هر یک متعلق به یکی از خاندان‌های دولابی بود. این طاق‌نماها در بازسازی حسینیه از بین رفت.