همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:طبق روایت‌هایی که اهالی قدیمی ری روایت می‌کنند، مراسم مسلمیه در دوره قاجار باشکوه خاصی برپا می‌شد و هیئت‌هایی از شرق تهران برای عزاداری به ری می‌رفتند. حاج حسین اربابی از ساکنان قدیمی شهرری درباره تاریخچه مسلمیه می‌گوید: «وقتی موعد برپایی مراسم مسلمیه می‌رسید، اهالی ری برای میزبانی عزادارانی که از محدوده سرچشمه و میدان خراسان می‌آمدند آماده می‌شدند. مکان عزاداری هم از قبل مشخص بود. بخشی از مردم برای عزاداری، مستقیم به بازار ری و سقاخانه و از آنجا به حرم عبدالعظیم(ع) می‌رفتند، اما عده‌ای دیگر به باغ‌های معروف اطراف حرم که آرامگاه خصوصی و خانوادگی افراد مشهور و ثروتمند بود می‌رفتند و مراسم را طبق سنت‌ها و آیین‌های قدیمی برپا می‌کردند.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
باغ خسروخانی و باغ علیجان در دوره قاجار، محلی برای دفن افراد مشهور و متمول بود و آرام‌آرام به آرامگاه خانوادگی مشاهیر ری تبدیل شد. نقل است که در آن دوره تاریخی، عده‌ای از مردم برای برپایی مراسم مسلیمه به این دو مکان می‌رفتند و مراسم مسلمیه را داخل مقبره‌های خانوادگی برپا می‌کردند. اربابی در این‌باره می‌گوید: «این دو باغ به خسروخان و علیجان که از اهالی ری بودند تعلق داشت و مملو از درختان توت بود. باغ‌ها با گذشت زمان به آرامگاه خانوادگی تبدیل شد و هر خانواده که عموماً هم متمول بود صاحب یک اتاق بزرگ بود و اموات خود را در آن دفن می‌کرد. موعد برپایی مسلمیه که می‌رسید، داخل این اتاق‌ها یا مقبره‌های خانوادگی که دور تا دور باغچه‌ها قرار داشتند، فرش پهن می‌کردند و مراسم برپا می‌شد.»
باغ خسروخانی و باغ علیجان در شرق حرم عبدالعظیم(ع) تا چند دهه قبل پابرجا مانده بود، اما در طرح گسترش حرم عبدالعظیم(ع) تخریب شدند و امروز هیچ اثری از آنها یافت نمی‌شود. این ساکن قدیمی ری درباره رعایت آداب مراسم مسلیمه در این دو مکان می‌گوید: «یکی از سنت‌هایی مهم این بود که عزاداری فقط در مقبره‌ها برپا می‌شد و دسته‌های عزاداری و نوحه‌خوانی به قول معروف بیرون نمی‌رفتند. یکی دیگر از سنت‌ها این بود که فقط با آبگوشت از عزاداران مسلیمه پذیرایی می‌شد که این سنت هم با گذشت زمان کمرنگ شد. اهالی ری این دو باغ را جزو میراث فرهنگی‌شان می‌دانستند، اما این باغ‌ها اواخر دهه ۶۰ تخریب شدند و صحن مصلای شهرری در همین مکان ساخته شد.»