به گزارش همشهری آنلاین، عرق کردن یکی از فرآیندهای بدن است که می‌تواند تحت تأثیر داروهای خاصی قرار گیرد. این شیوه برای خنک نگه‌داشتن بدن بسیار مهم است و توسط ناحیه خاصی از مغز به نام مرکز تنظیم حرارت کنترل می‌شود. اما برخی داروها می‌توانند عملکرد این ناحیه و در نتیجه روند تعریق را مختل کنند. رایج‌ترین داروهایی که تعریق را مختل می‌کنند آنهایی هستند که دارای خاصیت ضد کولینرژیک هستند – یعنی داروهایی که عملکرد یک ناقل عصبی به نام استیل کولین را مهار می‌کنند.
بسیاری از داروهای رایج ضد کولینرژیک یا دارای خواص ضد کولینرژیک هستند، از جمله داروهای ضد تهوع، داروهای ضدروان‌پریشی، داروهای ضدتشنج مانند توپیرامات، برخی از داروهای ضدافسردگی و حتی داروهای ضد حساسیت یا آنتی‌هیستامینی مانند بنادریل یا دیفن‌هیدرامین.
از طرف دیگر، برخی داروها می‌توانند باعث تعریق بیش‌ازحد شوند. تعریق بیش‌ازحد یکی از عوارض جانبی رایج برخی از داروهای ضدافسردگی مانند سرترالین (با نام تجاری زولوفت است). این عارضه آن‌قدر شایع است که نامی به آن داده‌اند: «تعریق بیش‌ازحد ناشی از داروهای ضدافسردگی» (ADIES). داروهای آمفتامینی مورداستفاده در درمان ADHD مانند آدرال و ویوانس وماده روان‌گردان غیرمجاز مت‌آمفتامین (اکستازی) نیز می‌توانند باعث تعریق بیش‌ازحد شوند.
تعریق بیش‌ازحد می‌تواند منجر به کم آبی بدن و کمبود الکترولیت‌ها در بدن شود، خطر گرم شدن بیش‌ازحد از بدن را افزایش دهد و نیز آسیب حاد کلیوی ایجاد کند.
حساسیت به نور خورشید
داروهای گوناگونی می‌توانند حساسیت به نور را افزایش دهند - یعنی خطر آفتاب‌سوختگی را در شما بالا ببرند. برخی از انواع آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد قارچی، انواع داروهای ضدبارداری خوراکی و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، در این دسته قرار می‌گیرند. از طرف دیگر آفتاب‌سوختگی نیز می‌تواند به طور غیرمستقیم توانایی فرد را برای تعریق را کاهش دهد.
تأثیر شناختی داروها
برخی از داروها با تأثیر گذاشتن بر توانایی شناختی افراد می‌توانند، خطر گرمازدگی را افزایش دهند. داروها و مواد کاهنده فعالیت دستگاه عصبی مرکزی مانند الکل، مواد افیونی یا داروهای بنزودیازپینی می‌توانند آگاهی شناختی فرد را از گرم شدن بیش‌ازحد بدنشان را به تأخیر بیندازند.
هنگامی که بدنتان بیش‌ازحد گرم می‌شود، به سرعت متوجه آن می‌شوید، در نتیجه به دنبال محلی سایه‌دار می‌گردید یا مایعات می‌نوشید. اما اگر چنین داروهایی را مصرف کرده باشید، ممکن است از گرمازدگی خود آگاه نشوید و احتیاطات لازم را انجام ندهید.
همچنین داروهایی وجود دارند که می‌توانند توانایی درک تشنگی شما را مختل کنند، بنابراین ممکن است تشخیص ندهید که چه زمانی تشنه هستید. برخی از داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد تشنج و داروهای ادرارآور یا دیورتیک چنین عارضه‌ای ایجاد می‌کنند.
سایر تاثیرات
سازوکارهای داروشناختی دیگری هم وجود دارند که می‌توانند حساسیت به گرما را بالا ببرند: برخی از داروها مانع از گشاد شدن رگ‌های خونی پوست در واکنش به افزایش دما می‌شوند، برخی دیگر از داروها عدم تعادل الکترولیتی ایجاد می‌کنند یا به طور کلی خطر غش کردن را افزایش می‌دهند.
بالاخره این که برخی از افراد ممکن است چند دارو مصرف کنند و تحت تأثیر ترکیبی از این اثرات قرار گیرند. مصرف هم‌زمان برخی از داروهای ضد فشارخون، داروهای ادرارآور یا دیورتیک و aمی‌تواند خطر آسیب کلیه را در هنگام گرما افزایش دهد.
آیا باید داروی خود را قطع کنید؟
با توجه به اینکه صدها دارو وجود دارند که می‌توانند حساسیت به گرما را به نحوی تحت تأثیر قرار دهند، اجتناب از همه آنها عملی نیست. برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض خطرات این عارضه دارویی هستند. افراد آسیب‌پذیر به ویژه افراد مسن، نوزادان، کودکان، کارگران در فضای باز، ورزشکاران و کسانی که بیماری‌های مزمن دارند، هستند.
این افراد آسیب‌پذیر - و در واقع هر کسی - باید از علائم و نشانه‌های بیماری‌های مرتبط با گرما و همچنین شیوه کاستن از آنها از طریق استراحت، قرار گرفتن در سایه و مصرف مایعات آگاه باشند.
از طرف دیگر افراد نباید بدون مشورت با یک متخصص مصرف داروهایشان را قطع کنند.