همشهری آنلاین- بهاره خسروی : ساخت بوستان شفق در واقع نوعی مطالبات مردمی در دهه چهل از مسئولان وقت تلقی می‌شد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
جمشید رحمانی‌پناه از اهالی قدیم محله یوسف‌آباد با تعریف این ماجرا می‌گوید: «بعد از ساخت و شکل‌گیری محله یوسف‌آباد، مکان فعلی بوستان شفق تبدیل به گودالی بزرگ شد و در جنوب همین گودال خانه‌هایی ساخته شد که خانواده‌هایی اسم و رسم دار ساکنانش بودند. از طرفی این گودال هم تبدیل به زباله‌دانی شهرداری و اهالی شده بود. به اصطلاح امروزهای این گودال یک فضای بی‌دفاع شهری با دردسرهای خودش بود؛ از بوی بد گرفته تا وجود حشره‌ها و حیوانات موذی که هر روز مزاحمتی برای اهالی داشتند.»
این معتمد محله یوسف‌آباد می‌افزاید: «همه این موارد کافی بود تا اهالی دست به دامن دکتر رضازاده شفق از اعضای مجلس سنا شوند. او علاوه بر منصب دولتی اش، در زمینه امورمذهبی و مسائل دینی سر رشته داشت و به عنوان کارشناس در رادیو بعد از اذان، سخنرانی داشت. آن زمان دکتر در خیابان ابن‌سینا ابتدای خیابان نوزدهم ساکن بود. چه همسایه‌ای بهتر از آقای دکتر که هم منصب دولتی داشت و هم ساکن محله بود و از نزدیک با مشکلی که همسایه‌ها و اهالی با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، آشنا بود.»
آقای دکتر هم این خواسته همسایه‌ها و اهالی را به مجلس سنا برد و درخواست ساخت یک پارک محلی و رسیدگی به وضعیت گودال دردسرساز را داد. خوشبختانه این موضوع مورد تأیید مجلس سنا قرار گرفت و دستور ساخت آن صادر شد.
به گفته رحمانی پناه «کامران دیبا» از معماران و طراحان برجسته آن زمان کلنگ ساخت بوستان شفق را زد و زباله‌ها تخلیه شدند. بوستان شفق ساخته شد و آن بخشی از بوستان که گودال اصلی در آن قرار داشت در حال حاضر تبدیل به زمین بازی بچه‌ها شده است.
همچنین ساختمان فعلی فرهنگسرای خانواده که در دل بوستان شفق بازسازی شده ساختمانی بود که زمانی مسلولین در آن نگهداری می‌شدند و بعدها ارتش این ساختمان را برای نگهداری مهمات و اسلحه‌ها از آن خود کرد.